Vikan - 29.07.1993, Blaðsíða 24

TEXTIOG UÓSM.: HJALTIJÓN SVEINSSON
Vegurinn á milli Hólma-
víkur og Gjögurs á
Ströndum er stundum
sagður slæmur - en hvaða
malarvegur af gömlu gerðinni
er það ekki? Ef ekið er með
stóískri ró og jákvæðu hugar-
fari þennan spöl þá er hann
ekki verri en hver annar - og
alls ekki langur. Einnig má
fljúga til Gjögurs með íslands-
flugi og sú ferð tekur ekki
nema 40 mínútur. Þaðan má
ganga um Strandir og leið
flestra sem þangað koma ak-
andi, gangandi eða fljúgandi
liggur til Djúpuvíkur við
Reykjafjörð.
Peningalyktina frá síldar-
verksmiðjunni þar leggur ekki
lengur um fjörð og fjöll. Vélar
hennar hafa ekki snúist í
fjörutíu ár en árið 1934 hófst
þar mikið síldarævintýri.
Bygging verskmiðjunnar var
ævintýri - þrekvirki við þær
aðstæður sem þá voru. Vold-
ugar byggingarnar standa enn
eftir áratuga veðrun og reiði-
leysi en síðustu misserin hafa
þær gegnt nýju hlutverki. Ás-
björn Þorgilsson, hótelhaldari
og trillukarl, gengur þar nú um
sali og sýnir þær forvitnum
ferðamönnum auk þess sem
hann hefur þar aðstöðu fyrir
grásleppunet sín og tæki sem
heyra til þeim duttlungafulla
búskap. Vélarnar standa enn,
nema sú sem gefin var Vél-
skólanum til kennslu væntan-
legra vélstjóra.
Á meðan verksmiðjan var
enn í byggingu og síldarævin-
týrið hafið á Djúpuvík bjuggu
Síldar-
verk-
smiöjan á
Djúpuvík
malaöi
gull á
sínum
tíma og
var sögð
hafa
borgaö sig
upp á
skömmum
tíma. Nú
er hún
vett-
vangur
forvitinna
feröa-
manna og
aðstaöa
fyrir
trillu-
karlinn á
staönum,
Ásbjörn
Þorgils-
son.
24 VIKAN 15.TBL. 1993