Vikan - 20.04.1995, Blaðsíða 21

ungur út í' blaðamennsku,
var séní þar, eins og Hrafn
segir, og hann fullyrðir jafn-
framt að þrátt fyrir vensl
þeirra á milli sé lllugi besti
blaðamaður landsins. „Hann
er hins vegar agalegur við-
mælandi. Hann svarar
spurningum seint, illa og
stuttlega en það stafar af
hlédrægni." Eftir að lllugi
kynntist eiginkonu sinni,
FRAMTAKSSÖM OG
ÚRRÆÐAGÓÐ
lllugi mætir á Hótel Borg í
rauðum jakka, pantar kók og
dregur sígarettupakka upp
úr pússi sínu. Hann ber utan
á sér að vera mikill rólyndis-
maður. Elísabet er umræðu-
efnið. Hann segist ekki
muna eftir öðru en að hún
hafi alltaf verið til staðar frá
því hann man eftir sér. „Það
uðu að hrekkja mig. Hún
verndaði mig með mikilli
prýði. Eitt sinn bjargaði hún
mér þegar nokkrir strákar
hðfðu bundið mig við staur
og voru eitthvað að pína
mig. Það segir hún að
minnsta kosti, ég man ekki
eftir því en efast ekki um að
það sé rétt. í rauninni vorum
við alltaf saman, nema þeg-
ar ég fór einn í sveit á sumr-
gler til að eiga fyrir veitingum
handa gestunum. Við sögð-
um engum frá platafmælinu
nema krökkunum sem við
buðum og ætluðumst auðvit-
að til þess að þau kæmu
með fullt af dóti handa mér í
„afmælisgjöf“. Ég veit ekki
hvernig á því stóð en það
kom bara einn strákur í af-
mælið og hann þekktum við
eiginlega ekki neitt. Hann
Elísabet: „Ef við værum ekki að
skrifa mundi ég vera sirkus-
stjóri, Hrafn geðlæknir a la
Freud af því hann hefur svo mik-
ið innsæi og lllugi væri eðlis-
fræðiprófessor.“
Guðrúnu Gísladóttur leik-
konu, urðu mikil þáttaskil f lífi
hans. „Það var ekki nóg með
að hann drægi sig út úr
hringiðu skemmtanalífsins
heldur dró hann sig út úr
ýmsu öðru. Það má segja að
hann hafi farið að lifa ham-
ingusömu klausturslífi í mið-
borg Reykjavíkur ásamt fjöl-
skyldu sinni og hann fór
loksins að skrifa bækur -
skáldskap - eins og hann
náttúrlega á að gera.“
eru ekki nema tvö ár á milli
okkar þannig að við vorum
mjög samrýnd. Hún var
ákaflega fín stóra systir og
passaði vel upp á litla bróður
sinn. Hún skammaði mig
náttúrlega heil ósköp þegar
henni þótti ég gera eitthvað
af mér eða ekki vera nógu
meðfærilegur. En svo féll-
umst við gjarnan í faðma á
eftir og sættumst heilum
sáttum. Svo passaði hún
mig ef einhverjir krakkar ætl-
in og varð að standa á eigin
fótum. Við gerðum allan
andskotann saman. Við vor-
um með fjörusýningar og ým-
is önnur uppátæki fyrir börnin
í hverfinu og einu sinni héld-
um við platafmæli. Við sögð-
um krökkunum í hverfinu að
ég ætti afmæli á einhverjum
vissum degi og undirbjuggum
þetta af mikilli nákvæmni. Við
stálum meira að segja smá-
peningum úr kápuvasanum
hennar mömmu og seldum
var nýfluttur í hverfið og við
buðum honum bara af ein-
hverri rælni. Þetta var allt
voðalega vandræðalegt og
þegar strákurinn kom sagði
ég honum í fáti að ég yrði að
spyrja mömmu hvort hann
mætti vera inni. Það er nátt-
úrlega skrýtið afmæli þar
sem þarf að spyrja sérstak-
lega hvort afmælisgestirnir
megi vera
inni. En
strákurinn
FRH. A BLS. 34
4 TBL. 1995 VIKAN 21
ÆSKUARIN