Vikan - 20.04.1995, Blaðsíða 30

DULRÆN MALEFNI
fólk lifir mjög slæmu lífi, t.d
þar sem hatur og óregla eru
ríkjandi. Þar sem fólk styttir
sér aldur geta komið verur
sem nærast á erfiðleikum.
Einnig geta vondar hugsanir
hnoðast saman og orðið að
hugsanakerfum með sjálf-
stætt líf.“ Aðrar ástæður fyrir
óróleika telur Erla vera að
orkusvið á heimilum séu í
ólagi. Það gerist t.d. ef hús
eru mjög nálæg spennu-
stöðvum eða ef vatnslínur
milli jarðlaga gefa frá sér
truflandi tíðni sem hafa áhrif
á orkusvið húsa. En vatns-
línur segir hún vera orku
sem safnist upp í vatnsæð-
■ Njáll Torfason er
einn þeirra sem
segist geta skynj-
að hluti og stað-
hætti í mikilli f jar-
Isegð. Hann er
skyggn og hefur
m.a. starfað sem
miðill.
um. Erla hefur verið beðin
um hjálp en hætti þegar hún
varð fyrir óþægilegri reynslu.
„Ég var beðin um að hreinsa
hús. Ég kveikti á sjö kertum
á aitarinu hjá mér og bað um
vernd fyrir fólkið í húsinu. Þá
gaus upp lykt í stofunni hjá
mér og það rauk úr einum
blómsturpottinum. Þegar
mér varð litið ofan í hann sá
ég glóandi korn í nývökvaðri
moldinni. Það var eins og
það drægi fyrir sóiu og þykk-
ur reykur legðist yfir stofuna.
Ég treysti mér ekki til að
hreinsa út úr húsi eftir þetta."
Njáll Torfason er einn
þeirra sem segist geta skynj-
að hluti og staðhætti í mikilli
fjarlægð. Hann getur gengið
berfættur yfir logandi, olíu-
vætt glerbrot, flöskustúta og
botna. Njáll hefur einnig sýnt
að hann geti brotið tvær
gangstéttarhellur í einu með
annarri hendinni. Hann seg-
ist alltaf hafa búið yfir hæfi-
leikum, hann er skyggn og
hefur m.a. starfað sem mið-
ill. Njáll segir þessa hæfi-
leika alla sprottna af sama
meiði sem hafi sér ólík birt-
ingarform. Njáll er einn
þeirra sem hefur farið í hús
og hjálpað fólki að losna við
ýmis óæskileg fyrirbrigði.
Hann er nú hættur fara í hús
en hjálpar fólki úr fjarlægð
og vinnur þá í tengslum við
Sálarransóknarfélagið. Njáli
einbeitir sér nær eingöngu
að nuddi, heilun og hug-
lækningum.
Njáll lýsir því hvernig
hreinsun í húsum eigi sér
stað: „Ég fer á þann stað
hússins þar sem ég skynja
að orkan er sterkust. Ég fer
með bæn. Síðan má eigin-
lega segja að það hefjist
miðiisfundur. Ég lýsi því sem
ég sé, stundum er það að-
eins andlitsmynd, stundum
heil líkamsmynd og geta
sýnirnar verið mjög skýrar.“
Njáll segist svo hefja samn-
ingaviðræður og takmarkið
sé að koma fyrirbærinu upp í
Ijósið eins og hann kallar
(Dað. Hann telur að sumt
sem birtist fólki geti verið
mjög illt en það er þó mjög
sjaldgæft.
En ætli það séu frekar
gömui hús en ný sem bera
með sér svipi. Njáll segir það
ekki vera. Hann telur að slíkt
megi finna í bæði gömlum
og nýjum húsum því það sé
mismunandi hvaðan svipirnir
koma. „Stundum hafa þeir
búið í húsinu áður en þeir
dóu og eru þar ennþá. Einn-
ig geta þeir hafa búið rétt hjá
og flust inn í nýtt hús sem
verið er að byggja. Svipirnir
geta líka verið tengdir þeim
sem bjuggu áður í húsinu og
það er einnig til, að svipur
hafi búið með fjölskyldu í
húsi og liðið svo vel að hann
flyst með fjölskyldunni þegar
hún fer.“ Hann segir enn-
fremur að það sé oft rétt-
mætt þegar talað er um að
það sé góður andi eða góð
sál í húsum. Þarna geta ver-
ið góðar sálir sem lifa í sátt
við fjölskylduna. Stundum
finnur fólk fyrir ónotum og
vanlíðan og telur að það
stafi af svipum. Það er þó
alls ekki alltaf því vanlíðan
getur lika stafað af orkulín-
um. Orkan kemur úr loftinu
og jörðinni og eru ónotin af
margvíslegum toga. Hún
getur einnig komið frá raf-
magnslínum og spennu-
stöðvum. Slík orka gerir fólk
þreytt og í sumum tilfellum
verður það jafnvel veikt.
Ingibjörg Þengilsdóttir er
miðill sem starfar hjá mann-
ræktarstöðinni Fjallinu. Hún
hefur lært að vinna með
hæfileika sína síðastliðin
fimm ár. Henni voru kennd
tjáskipti við andana og segir
að það verði að tala við þá
eins og venjulegt fólk. Jafn-
framt lærði hún að greina
skynjanir sinar og lesa úr því
sem hún sér. Ingibjörg segir
að við fæðumst öll með ein-
hverja hæfileika og var
henni gefið að sjá inn í aðra
heima. Ingibjörg segir að
mikið sé um að fólk hringi og
biðji um hjálp vegna reim-
leika í húsum. „Það getur
verið erfitt að hjálpa fólki að
hreinsa út. Ég verð alltaf að
biðja um vernd, ef ég gleymi
því verð ég mjög þreytt. Ég
bið fyrir húsinu. Sálirnar vilja
ekki endilega illt heldur eru
þær oft að leita eftir hjálp og
stuðningi. Stundum þarf ég
að fara á staðinn í huganum
og tala við sálina, lokka
hana til mín. Ég rétti henni
höndina og leiði hana í Ijós-
ið.“ Ingibjörg segir að stund-
um séu þetta sálir sem geri
sér ekki grein fyrir því að
þær eru farnar, t.d ef fólk fer
mjög snöggt. Ingibjörg hefur
hræðst drauga en það sem
hræðir hana mest eru nei-
kvæð hugsanaform sem lifa
á slæmum hugsunum frá
öðrum. Þau skríða meðfram
gólfinu og bíða færis á að ná
tökum á tilfinningum fóiks.
Slfk hugsanaform eru oft
neikvæðar hugsanir margra
sem hafa hnoðast saman í
orku og eins og öðlast sjálf-
stætt lif. Ingibjörg hefur sjálf
orðið vör við reimleika heima
hjá sér. „Árið 1990 flutti ég f
íbúð sem er tuttugu ára
gömul. Fyrstu fimm vikurnar
svaf ég illa á nóttunni. Ég
var í bænahring á þessum
tíma og sagði frá örðugleik-
um mínum. Þar var maður
sem sagði að ef til vill væri
eitthvað um að vera heima
hjá mér og hann bað fyrir
íbúðinni. Þá nótt svaf ég
mjög illa og mig dreymdi að
maður kæmi til mín og
segði: „Þetta er mitt heimili
komdu þér út.“ Haldið var
áfram að biðja fyrir íbúðinni
og nótt eina dreymdi Ingi-
björgu að sami maður kæmi
til hennar brosandi og þakk-
aði henni fyrir og bæði af-
sökunar. Síðan sér hún hann
ganga út úr íbúðinni umluk-
inn Ijósi. Eftir þetta hvarf óró-
leikinn. Ingibjörg segir að já-
kvæð og neikvæð öfl séu
fyrir hendi í öllum húsum en
með því að einblína á já-
kvæðar hugsanir og láta sér
þykja vænt um umhverfi sitt
verði jákvæðu öflin ríkjandi.
Guðrún Marteinsdóttir er
ein þeirra sem fengist hefur
við að losa fólk við ónot úr
húsum. Hún segist ekki gera
þetta sjálf heldur hafi hún
alltaf miðil með sér. Guðrún
telur farsælast að tveir fari
saman í hús því oft þurfi
mikla orku til að losna við
svipina.
Á undanförnum árum hef-
ur Guðrún hjálpað mörgum
sern hafa átt í erfiðleikum.
Hún rifjar upp frásögn af
húsi í úthverfi Reykjavíkur.
„Þar var svipur sem sífellt
vildi láta vita af sér. Það
gerðist með þeim hætti að
skrúfað var frá krönum,
eldavélarhellurnar voru sett-
ar í botn og hurðum var
skellt. í Ijós kom að maður
hafði orðið úti á lóð hússins
og var hann nú að gera vart
við sig. Miðlinum tókst að
koma manninnum í skilning
um að hann væri farinn og
hjálpaði honum að komast í
burtu.“ Annað dæmi nefnir
hún um dreng sem neitaði
að sofa í rúminu sínu vegna
þess að þar lægi alltaf ein-
Guðrún Marteinsdóttir er ein
þeirra sem fengist hefur við að losa
fólk við ónot úr húsum. Hún segist
ekki gera þetta sjálf heldur hafi hún
alltaf miðil með sér. Guðrún telur far-
sælast að tveir fari saman ■ hús því
oft þurfi mikla orku til að losna við
svipina.
Á undanförnum árum hefur Guðrún
hjálpað mörgum sem hafa átt í erffið-
leikum.
30 VIKAN 4. TBL. 1995