Vikan - 20.04.1995, Blaðsíða 8

ATVINNULIFIÐ
ijósfvarð brautarskólanum í Breiðholti.
að hvai- Hann heitir Guðmundur
veiðar Snorrason. Guðmundur hef-
mundu ur unnjö í slippnum hjá
S*°eitað! Stálsmiðjunni á sumrin og
óiafur Þegar svo ber undir tekur
sér vinnu hann að sér næturvörslu í
hjá tii- skipum fyrir fyrirtækið. Og
’ÍK""' Þarna var hann staddur á
skyid- priöju viku linnulausra næt-
unni. urvakta.
Eftir fjög- „Nei, nei, ég er ekkert orð-
UrfQörí inn Þreyttur a verkfallinu,"
leik- svaraði hann spurningunni
inn... sem á fimmtu viku verkfalls
er orðin sígild. „Ekki get ég
sagt það,“ svaraði hann
næstu spurningu sem einnig
er sígild; hvort hann væri all-
ar nætur á kafi í námsbókun-
um? „Ég gerði meira af því
að læra í skipunum áður en
kennarar fóru í verkfall,"
segir Guðmundur sem er á
eðlisfræðibraut og hugðist
útskrifast um næstu áramót.
Á döfinni er háskólanám,
sennilega í verkfræði.
Guðmundur er yfirleitt á
vaktinni frá átta á kvöldin til
átta á morgnana. Hann seg-
ist í raun ekki þurfa að gera
neitt sérstakt í skipunum,
annað en að vera þar. Og
hann segist alls ekki láta sér
leiðast á næturnar. Stundirn-
ar stytti hann sér með því að
horfa á sjónvarp og mynd-
bönd og yfirleitt hafi hann
leikjatölvu með sér um borð.
Oft komi félagar hans í
heimsókn og þá sé tekið í
spil.
ÓLAFUR
ÁRSÆLSSON:
GRÚSKANDI
f ÆTTFRÆÐI
Á NÓTTUNNI
Þegar klukkan er farin
að ganga þrjú ökum
við eftir Grandanum
og sjáum þá Ijós á efstu hæð
í Slysavarnafélagshúsinu. -
Er ekki tilkynningaskyldan
þarna? spyr ég Ijósmyndar-
ann. - Jú, jú, svarar hann.
Við ákveðnum að hringja
bjöllunni. Eftir stutta kynn-
ingu er okkur tekið opnum
örmum. Ólafur Ársælsson er
á vaktinni. Hann er fyrrum
stýrimaður en skilyrði fyrir
því að menn fái starfið eru
að þeir hafi skipsstjórnarrétt-
indi.
„Ég var á hvalveiðiskipun-
um,“ segir Olafur, „en hætti
því fyrir 10 árum þegar Ijóst
var í hvað stefndi í hvalveiði-
málunum. Ég kann vel við
að vinna á nóttunni en hér
göngum við 12 tíma vaktir frá
átta til átta, daga og nætur
sitt á hvað. Enda er ég ekki
með fjölskyldu og get því
hagað svefntíma mínum að
vild.
Þegar er rólegt á nætur-
vöktunum les ég töluvert
mikið eða horfi á sjónvarp en
við erum hér með Fjölvarp-
ið,“ segir Ólafur og nú kemur
kynningaskyldunni á hverj-
um sólarhring. Einnig spyrj-
ast aðstandendur sjómanna
mikið fyrir um skipin, einkum
þegar veður eru válynd.
Við hittum á rólega stund
hjá Ólafi og hann gefur sér
góðan tíma til þess að skýra
fyrir okkur í hverju starf hans
sé fólgið.
„Við gerum hér margt
fleira en fylgjast með því
hvaða skip séu á sjó. Við
sinnum svörun í neyðarsíma
0112 fyrir A-Skaftafellssýslu,
Mýra- og Borgarfjarðarsýslu
Ólafur og flettir í lóðréttum
spjöldum þar sem er að
finna símanúmer hjá öllum
helstu tengiliðum varðandi
öryggismál á landinu öllu.
Álagstímarnir eru einna
helst þegar skip eiga að til-
kynna sig til næstu strand-
stöðva og síðan þegar þau
eru að fara út á sjó á nótt-
unni. Ólafur, sem er ekki í
beinu sambandi við sjómenn
en sér um eftirlit og sam-
ræmingu þessara skráninga,
segir þó yfirleitt rólegt milli
tvö og fjögur. Auk venju-
bundins álags getur skapast
mikil spenna þegar hætta
steðjar að sjómönnum eða
öðrum og ef slík staða hefði
komið upp þessa nótt hefði
Ólafur kveikt rautt Ijós
frammi við dyr og við hefð-
um þurft að hafa okkur á
brott.
En það gerist ekki og við
erum á rólega tímabilinu.
„Já, þá er svolítil stund til
þess að geispa en eftir fjög-
ur kemst ekki að manni
nokkur syfja," segir Ólafur.

«

á daginn að þarna finnum
við mann sem grúskar á
næturnar við það sem er ís-
lenskara en allt sem íslenskt
er: Hann gruflar í ættfræði,
safnar saman upplýsingum
og setur saman niðjatöl. Og
hann var einmitt með slík
hefti uppi við þegar okkur
bar að garði þarna úti á
Granda um miðja nótt.
Einnig þarf Ólafur aö vera
vel að sér á flestum sviðum
sjávarútvegs og les því vel-
flest af því sem skrifað er um
þau mál á íslandi. Aðallega
kemur þetta til af því að fjöl-
margar fyrirspurnir berast til-
Þær kunna afar vel viA C I C~' D IIAI |D
aA vinna á nóttunni. OIVJ71\ IL/ U l\
HÓLMBJÖRG:
HRESSAR í
SJOPPUNNI
SVFÍ og Landsbjargar og
hingað eru stilltir neyðarsím-
ar úr Strákagöngum í Siglu-
firði og Snæfellsskála við
Vatnajökul. Til þess að sinna
þessu hlutverki okkar höfum
við komið okkur upp full-
komnu boðunarkerfi," segir
E!
ftir að hafa verið tvo
tíma á ferð um Fteykja-
Ivík að næturlagi að-
faranótt mánudags voru
garnirnar í okkur farnar að
taka þátt í samræðunum.
Því var brugðið á það ráð að
renna niður á BS on kanna
og Dala-
sýslu. Einn-
ig vöktum
við neyðar-
síma björg-
unarsveita
8 VIKAN 4. TBl. 1995