Vikan - 27.07.1999, Blaðsíða 7

drasl og oftar en ekki rata
ég á eitthvað sem er brotið
og límt og ég kaupi á slikk.
Ég erfði nýlega ýmislegt fal-
legt eftir ömmu mína sem
var nafna mín og mér þótti
afar vænt um. Hún safnaði
„Ég er löngu komin með nóg af
einhverjum mega-töffurum!“
bendlum af rúmfatnaði og
alls konar blúndum og dúll-
eríi sem ég nota til ýmislegs
brúks.
Signir börnin á hverju
kvöldi.
Ellý segir að hún elski
börn og hafi alltaf verið
ákveðin í að eiga mörg: „Ég
sá mig samt aldrei fyrir mér
sem einstæða móður. Ég er
búin að læra að fara varlega
í að dæma aðra. Við vitum
aldrei hvað framtíðin ber í
skauti sér. Elsta dóttir mín
hefur alltaf búið hjá
bergið eftir mínu höfði og
leið mjög vel þar. Það er
kannski einn helsti ókostur-
inn við að vera í meðferð
eða að vera búsettur á stofn-
unum að fólk gefst að
nokkru leyti upp á lífinu og
stólar á að hugsað sé um
það. Því hættir til að verða
of verndað af stofnuninni
sem getur verið hættulega
góð tilfinning því ekki ráða
allir við að losna undan
henni og hefja sjálfstætt líf
án stuðnings.
Nú er ég búin að búa hér í
þessari íbúð, sem ég á, í
fjögur ár og það er lengsti
tíminn sem ég hef búið á
sama stað og mér hefur lið-
ið virkilega vel. Hér á ég
friðsælt heimili ásamt börn-
um mínum og er búin að
koma mér mjög vel fyrir. Ég
skulda ekkert, á nýjan bíl og
er farin að eignast verald-
lega hluti. Ég hef gert margt
fyrstu meðferð 24 ára gömul
en þá átti ég eins og hálfs
árs gamla dóttur. Það var
móðir mín sem kom mér í
meðferðina og hún tók
þeim. Á tímabilum var ég á
götunni og svaf stundum í
bíl (ef ég átti bíl!) eða á
gistiheimilum á vegum Fé-
lagsmálastofnunar. Þetta var
Ellý hannaði og smíðaði eldhúsinnréttinguna sína frá
grunni. Hún er bæði vönduð og falleg. Ellý segir að höld'
urnar hafi verið inesti kostnaðurinn við innréttinguna.
var ekkert dónalegt eða
klámfengið heldur bara
flottir strákar að dansa og
það var bara fyndið. Ég
hafði mjög góðar tekjur upp
úr dansinum en þær entust
ekki lengi því ég sökk aftur
niður í dópneyslu en það
vandamál hafði fylgt mér
urn nokkurt skeið. Það var í
raun mikið álag að dansa og
erfitt tilfinningalega. Allir
héldu að ég væri ægilega töff
og margir voru smeykir við
mig en ég var sjálf skelfd
innra með mér, dópaði mik-
ið til að deyfa mig og var
orðin svo „paranoid" að ég
hætti meira að segja að
svara í símann. Ég var
Bonný í eitt og hálft ár. Þá
var farið að spyrjast út hver
þessi Bonný væri og ég lagði
dansskóna á hilluna! Ég var
búin að fá nóg af þessu.“
„Á tímabili var ég á
götunni.“
Ég fór snemma út í óreglu
og dópneyslu og fór í mína
eftir af lífinu. Ég náði
þó að vera edrú í
hálft ár á eftir og ætl-
aði mér að taka dótt-
ur mína til mín aftur
til að byrja nýtt líf en
mamma var ekki
reiðubúin að sleppa
henni. Eftir á að
hyggja tel ég að það
hafi verið barninu
fyrir bestu því þótt ég
væri edrú var ég alls
ekki búin að ná átt-
um og margt gekk á þrátt
fyrir að ég væri ekki í dóp-
inu.
Ég réðst út í að kaupa
skemmtistaðinn Roxzy í fé-
lagi við nokkra vini mína og
fljótlega hófst neyslan og
ruglið að nýju. Ég rakaði af
mér allt hárið og sukkaði
grimmt, alveg útúrflippuð.
Ég átti ekkert fast heimili
heldur flakkaði á milli vina
og bjó hjá þeim þar til þeir
gáfust upp á mér og hentu
mér á dyr þar sem ég var
með átroðning gagnvart
Einhvern veginn tókst mér þó að skapa mér heimili hvar
sem ég hallaði höfði mínu. Þótt ég byggi aðeins í tvo daga á
einhverjum miður huggulegum stað á þessum flækingi min-
um, þá náði ég alltaf að gera sætt og notalegt i kringum mig.
hluti af
barnið mitt undir sinn
verndarvæng á meðan. Þá
var búið að vera mikið rugl
á mér og ég hélt að það væri
bara flott að fara í meðferð.
Ég gerði mér ekki fulla
grein fyrir alvarleika málsins
enda eru fæstir unglingar
með þroska til þess. Manni
finnst maður eiga svo mikið
personu
(c
algjört bull. Einhvern veg-
inn tókst mér þó að skapa
mér heimili hvar sem ég
hallaði höfði mínu. Ég bjó
einu sinni í átta mánuði í
einu herbergi á Vífilsstöðum
þegar ég var í einni með-
ferðinni og innréttaði her-
sjálf, meðal annars smíðaði
ég eldhúsinnréttinguna frá
grunni og er mjög ánægð
með hana. Kostnaðurinn
með öllu var einungis 20,000
krónur. Ég er mjög hrifin af
gömlum, sérstæðum munum
og er fastagestur í Fríðu
Frænku. Flestum
finnst ég fíla bara
mömmu og ég stend í þeirri
trú að það hafi verið henni
fyrir bestu. Ég vildi ekki
koma róti á líf hennar og
hrófla við því öryggi sem
hún bjó við og gerir enn. Ég
er þó og verð alltaf móðir
hennar og við erum líka
mjög góðar vinkonur.
Ég er mikil barnakerling
Vikan 7
„Ég er mjög trúuð og signi börnin
mín á hverju kvöldi og þakka guði
fyrir að eiga heilbrigð börn. Við meg
um ekki gleyma að þakka fyrir allt
það góða sem við fáum í lífinu.“