Vikan - 27.07.1999, Blaðsíða 30

Heimilislífið hjá Súsönnu Poulsen og fjölskyldu að Nolli er sannkallað hundalif:
i í í ííigi iiin Ínnidaliópi.íiús-
aiuia nic'fí att'n Imnda al’
’ ;>|iiú on Suniiaí^í
\ fckkstt*l>J<i inc‘A nuuiiMU . .
riídiuu i niyuijrttölvii. .
Kf'j7 / hundar í heimili
l/ egar keyrt er heim að sögn og vandar sig við hana ið. Þeir sofa inni í svefnher-
Súsanna er hundaræktandi M JNoIIí eru það hund- enda tekur slík ræktun mik- bergi hjá okkur Stefáni,
_,________u.-._l. JL arnir níu sem maður inn tíma þar sem heilbrigði meira að segja sefur sá litli á
Súsanna er hundaræktandi
og hundaþjálfari og hún rek-
ur einnig hundahótel við
heimili sitt að Nolli í Grýtu-
bakkahreppi í Eyjafirði. Ekki
nóg með það heldur á Sús-
anna sjálf níu hunda og hjá
henni og fjölskyldu hennar
er heimilishaldið því allt
egar keyrt i
fNolli eru það hund-
arnir níu sem maður
tekur fyrst eftir. Þeir láta
fara vel um sig innan girð-
ingarinnar við húsið en æs-
ast svolítið upp þegar
ókunnugt fólk kemur inn í
garðinn til þeirra. Smá
gestalæti að sögn Súsönnu
sem ekki vara lengi og eftir
að hafa forvitnast um stund
sniðið að þörfum hundanna
á heimilinu. Eiginmaður
hennar, Stefán, og börnin,
Heiðrún Tara, Absalon og
Unnur Lilja, kippa sér ekki
upp við það þó að hundarnir
sofi í svefnherberginu hjá
þeim, róti i dótinu þeirra og
horfi með þeim á sjónvarpið.
halda hundarnir áfram að
sleikja sólina hvítir og fal-
legir.
Súsanna hefur rekið
hundahótel í tíu ár ásamt
því að rækta hunda og þjálfa
þá en einnig er hún formað-
ur Svæðafélags Hundarækt-
arfélags íslands. Hún fer ró-
lega í ræktunina að eigin
sögn og vandar sig við hana
enda tekur slík ræktun mik-
inn tíma þar sem heilbrigði
og skapgerð hundsins skiptir
öllu máli. Ræktunin er því
lífstíðar starf Súsönnu, unn-
ið af hugsjóninni einni sam-
an. Fyrir utan þetta þjálfar
hún hundana sfna níu,
Golden Retriver, upp til
sýninga og keppni og hefur
unnið til fjölda verðlauna
með þá í gegnum
árin ásamt West
Highland Terrier
tíkinni sinni. Hund-
arnir eru líf og yndi
fjölskyldunnar að
Nolli og þeir eru
eðlilegur hluti af
fjölskyldulífinu.
Þóra Millý, Am-
anda, íris Mjöll,
Glói, Logi, Máni,
Sunna, Helma og
María eru ein fjöl-
skylda ásamt
Súsönnu, Stefáni,
Heiðrúnu, Absalon
og Unni og einum
heimilisketti.
Erfitt að komast
frá til að sjá
Keikó
í raun eru hund-
arnir hennar
Súsönnu ellefu tals-
ins en hún hefur lát-
ið tvo þeirra frá sér í
fóstur. „Maður verð-
ur að sýna skynsemi og láta
tilfinningarnar ekki hlaupa
með sig í gönur,“ segir hún í
hundastóði úti í garði og
augljóst er að hundarnir eru
mjög háðir „móður“ sinni
enda alltaf í kringum hana.
„Við erum með þá alla inni
á heimilinu og þeir tengjast
því fjölskyldunni mjög mik-
ið. Þeir sofa inni í svefnher-
bergi hjá okkur Stefáni,
meira að segja sefur sá litli á
koddanum okkar, þeir horfa
með okkur á sjónvarpið og
eru með okkur nánast allan
daginn. Glói hefur t.d. gam-
an af dýralífsmyndum og
kvikmyndin Babe er í sér-
stöku uppáhaldi hjá hon-
um.“ Súsanna getur ekki
annað en hlegið að hundin-
um og krakkarnir segja
reynslusögur af þessum fjór-
fættu vinum sínum sem
greinilega hafa tekið sér
margt fyrir hendur.
Heimilislífið að Nolli
snýst að mestu leyti um
hundana og heimilið er mót-
að eftir þeirra þörfum. Þessa
dagana er verið að setja
steinflísar á gólfið sem ekki
á að vera hægt að skemma
en önnur gólfefni hafa farið
illa af trampinu. Það er full
vinna að fylgja hundunum
eftir og dagarnir eru aldrei
eins hjá Súsönnu. Yfir vetr-
artímann segir hún börnin
ganga fyrir, hún komi þeim í
skólann og meðan þau séu
þar noti hún tímann til
gönguferða og að snúast
kringum hundana. „Krakk-
arnir þekkja ekkert annað
en þetta hundalíf. Þau verða
skiljanlega stundum pirruð
yfir ágangi þeirra en þeim
þætti jafnframt tómlegt ef
þeir færu. Þau eiga ekki eftir
að kynnast annars konar
heimilislífi fyrr en þau flytja
að heiman. Fólk er undrandi
að við skulum geta haft alla
hundana inni á heimilinu en
ég ætlast ekki til að neinn
skilji það.“
En komast Súsanna og
fjölskylda einhvern tímann
að heiman? Hún hristir bara
30 Vikan
Texti: Halla Bára Gestsdóttir Myndir: Gunnar Sverrisson