Vikan - 21.12.1999, Blaðsíða 8

Það var líf og fjör í félagsmiðstöðinni Miðbergi þegar Vikan
kíkti í heimsókn. Hér er Anna Lísa með nokkrum hressum
stúlkum úr Breiðholtinu.
|

WL. j
V 0
f Wf
Jftt
li
l'l
skemmdarverk á bílum. Ofbeldi
er líka mikið meðal barna og
unglinga, bæði í skólum og úti á
götunni. Það getur komið fram
í einelti sem getur ýmist verið
andlegt eða líkamlegt ofbeldi.
Mörg þessara mála koma aldrei
upp á yfirborðið því börnin
þora hreinlega ekki að segja
frá. Lögreglan og skólarnir eru
að reyna að taka á þessum of-
beldismálum en þau eru oft
mjög erfið."
Meiri vakning meðal
foreldra
Anna Lísa segir að það sé
mjög jákvætt hversu vel foreldr-
ar hafi undanfarið vaknað til
meðvitundar um vandamál
barna og unglinga. „Skilningur
foreldra á ábyrgð sinni hefur
tvímælalaust aukist og það er
geysilega mikilvægt að foreldr-
arnir vinni með okkur í þessum
málum. Hin mikla umræða um
þessi mál hefur gert mjög gott.
Þá hafa ýmis foreldrafélaga-
samtök eins og Heimili og skóli
o.fl. verið í góðu samstarfi við
lögregluna og barnaverndaryf-
irvöld. Foreidravaktin hefur
verið ákaflega virk víða um
borgina og í flestum skólum.
Þetta eru allt mjög jákvæðir
þættir sem hafa breyst mjög til
batnaðar. Það er afar mikilvægt
að foreldrar virði lög er varða
útivistartíma barna og unglinga.
Utivistartíminn lengist þegar
börn verða 13 ára og þá fyrst
ætla margir foreldrar að fara að
taka á útivistartímanum. Börn-
in hafa kannski fengið að vera
lengur úti áður en þau voru 13
ára og þau eru það sniðug að
þau láta ekki bjóða sér það
þegjandi og hljóðalaust. Það
verður að taka á þessum málum
miklu fyrr, strax og börnin eru 5
til 6 ára. Ég hef stundum sagt í
gríni að gagnlegt væri að fara í
leikskólana til að ræða útivist-
armál, en kannski er það hrein-
lega nauðsynlegt. Það er ekki í
8 Vikan
lagi að börn séu að þvælast um
borgina seint að kvöldi. Það
býður einfaldlega hættunni
heim og foreldrum ber að fara
eftir lögum. Ef lögreglan kemur
að börnum, sem eru að þvælast
úti um helgar eftir útivistar-
tíma, þá eru þau flutt í athvarf
sem rekið er á vegum íþrótta-
og tómstundaráðs Reykjavíkur,
félagsþjónustunnar og lögregl-
unnar. Foreldrar eða forráða-
menn eru látnir sækja börnin
þangað.
Samstarf skilar árangri
Eru einhver hverfi í borginni
sem eru verri en önnur hvað
varðar vandamál og afbrot ung-
linga?
„Það koma auðvitað upp
hvort sem þau eru forsprakkar
eða fylgjendur, koma frá mjög
misjöfnum heimilum. Sumir
koma frá heimilum þar sem eru
vandmál en önnur frá heimilum
sem virðast mjög góð, alla vega
á yfirborðinu. Við höfum byggt
upp samstarfskerfi í Breiðholti
sem hefur gefist mjög vel og
skilar árangri að mínu mati. Við
reynum að greina vandann áður
en hann verður meiri og vinn-
um markvisst að úrlausnum.
Skólarnir, lögreglan, félagsmið-
stöðvarnar og félagsþjónustan
taka þátt í þessu samstarfi. Við
köllum okkur SLÖFF," segir
Anna Lísa.
Börnin í hverfinu þekkja
hana öll með nafni og kalla
hana alltaf Önnu Lísu löggu.
„Mér finnst það bara hið
besta mál. Ég er líka löngu búin
að læra nöfnin á mörgum þeirra
og get þannig náð persónulegri
tengslum við þau. Þau vita samt
að þau komast ekki upp með
neitt múður hjá mér og ég hlífi
þeim ekkert. Ef ég sé þau
brjóta af sér þá vita þau að ég
fer með þau í athvarfið eða á
stöðina. Annars finnst mér
mjög gaman að umgangast ung-
„Mér finnst strákarnir í lögreglunni taka okkur al-
mennt vel en bað kemur fyrir að við mætum smá for-
dómum frá sumum eldri lögreglumönnum. Þeim finnst
að konur eigi ekki Iteíma í lögreglunni."
vandamál alls staðar en það er
ekkert hverfi verra en annað.
Það getur skapast tímabundið
ástand í einu hverfi sem síðan
hverfur og svipað vandamál
kemur þá kannski upp í öðru
hverfi. Það er erfitt að átta sig á
hvað veldur en þetta virðist
vera ákveðin hópamyndun og
þá alltaf neikvæð hópamyndun.
Þá eru kannski nokkur ung-
menni sem eru forsprakkarnir
og svo er einhver fjöldi sem
fylgir þeim. Okkur hefur gengið
nokkuð vel að takast á við
þetta með samstarfi við for-
eldra, skóla og félagsmiðstöðv-
ar. Það tekst oft að leysa málin
með viðtölum við foreldra. Þau
börn sem lenda í svona hópum,
mennin. Þau eru mjög
skemmtileg og yndisleg, jafnvel
þau sem brjóta stundum af sér,"
segir hún og brosir.
Hef oft hugsað mig um
Hvað kom til að þú fórst í
lögregluna?
„Ég var eiginlega búin að
ákveða að fara í lögregluna
þegar ég var tvítug. Þá varð
reyndar ekkert úr því og ég fór
í nám í þroskaþjálfun og starf-
aði með þroskaheftum í 14 ár.
Þá ákvað ég að breyta til og fór
í lögregluna. Ég hef gaman af
að vinna með börnum og ung-
lingum og það hvetur mig
áfram að mér finnst ég gera
eitthvert gagn. Alla vega er ég
ekki í lögreglunni vegna laun-
anna," segir hún og brosir. Hún
heldur áfram: " Vinkona mín
segir að ég hafi svo sterka rétt-
lætiskennd. Ætli það sé ekki ein
ástæðan. Það hefur reyndar oft
komið fyrir að ég hef spurt
sjálfa mig hvað ég sé eiginlega
að gera í þessu starfi. Ég hef
lent í erfiðum útköllum þar sem
litlu hefur munað að mikil
hætta skapaðist. Þetta getur
auðvitað verið hættuiegt starf
því það er aldrei að vita hvað
lögreglumaður þarf að kljást
við í útkalli. Lögrelgumenn sjá
mjög margt ljótt þannig að auð-
vitað koma upp augnablik þar
sem maður hugsar sig um. Ég á
fjölskyldu, eiginmann og tvö
börn. Ég veit að maðurinn
minn hefur oft verið hræddur
um mig og ég skil það vel. Þeg-
ar ég var að byrja í lögreglunni
fannst eldra barninu mínu, sem
þá var á unglingsaldri, reyndar
lengi fáránlegt að eiga mömmu
sem væri lögga."
Konur í karlaveldi
Hvernig er að vera kona í því
karlaveldi sem lögreglan vissu-
lega er og hefur verið?
„Það er í góðu lagi í dag en
það hefur örugglega verið erfið-
ara þegar fyrstu konurnar voru
í lögreglunni. Nú hefur konum
fjölgað mjög í þessu starfi þó
við séum enn í miklum minni-
hluta. Það eru 57 konur sem
starfa í lögreglunni á fslandi í
dag sem er um 7 prósent starf-
andi lögreglumanna og það eru
nokkrar í lögregluskólanum.
Við erum með sérstakt hags-
munafélag kvenna innan lög-
reglunnar sem nefnist Kríurnar
en það eru ekki allar lögreglu-
konur í því. Ég er reyndar sjálf í
stjórn Kríanna. Mér finnst
strákarnir taka okkur almennt
vel en það kemur fyrir að við
mætum svoiitlum fordómum frá
sumum eldri lögreglumönnum.
Þeim finnst að konur eigi ekki
heima í lögreglunni en ég tel
nauðsynlegt að konur séu í lög-
reglunni. Hún þarf að sinna
margvíslegum verkefnum sem
konur geta ekkert síður sinnt
en karlmenn. Ég vil sjá hærra
hlutfall kvenna innan íslensku
lögreglunnar í framtíðinni.
Hlutfall kvenna innan lögregl-
unnar á íslandi í dag er með því
lægsta í Evrópu," segir Anna
Lísa.
Strákarnir voru samniála uni að
það væri gott að vera í Miðbergi.
Hér eru strákarnir í billiard og ekki
annað að sjá en þeir uni sér vel.