Vikan - 21.12.1999, Blaðsíða 53

„Mér (annst beinlínis sorgiegt
að heyra bað um daginn að
bað væri uppselt í öll jóla-
hlaðborð í desember og á alla
áramótafagnaðina. Ég hugs-
aði með mér hvar eru öll
börnin sem eiga foreldra á
bessum skemmtunum."
hjálpar?
„Nei, yfirleitt kemur það
alltof seint. Það kemur þegar
það hefur tekið ákvörðun um
að skilja og er ekki tilbúið að
gera neitt í sínum málum.
Ástæðurnar eru oft er það sam-
bland af mikilli vinnu, peninga-
vandamálum og þrjósku. Smám
saman fara hiutirnir úr böndun-
um, eitt leiðir af öðru og allt í
einu blasir ekkert við nema
skilnaður. Því miður virðist
framhjáhald líka vera mjög al-
gengt og það fer sífellt vaxandi.
Slíkt er erfitt að fyrirgefa og
margir skilja vegna þess."
Eins og allir þekkja ganga öll
sambönd í gegnum ákveðinn
öldudal, sambandið blómstrar á
tímabili en svo tekur hversdags-
leikinn við. Þá getur reynst
gott að staldra við og
rifja upp „Hvers
vegna varð ég ást-
fangin(n) af maka
mínum? Á undan-
förnum árum hefur
komið út fjöldi bóka
með leiðbeiningum um
hvernig bæta megi sam-
bandið og gera það ham-
ingjuríkara. Lestur slíkra
bóka er engin töfralausn en
opnar kannski hug fólks til
ákveðinna þátta í samskipt-
um þess við makann. Leikritið
Hellisbúinn sem sló öll aðsókn-
armet reyndist líka góð
vítamínsprauta fyrir mörg sam-
bönd.
En hvað ráðleggur Þórhallur
fólki að gera til að bæta sam-
búðina?
„Við þurfum að gefa okkur
tíma til að staldra við og leggja
rækt við samband okkar við
makann. Ef sambandið er gott
þá þolir það mótlæti. Ákvarð-
anir í kringum jólahaldið verða
ekki að vandamáli í heilbrigð-
um samböndum. Ástarsamband
þarf að rækta allt árið um kring,
það er of seint að ætla að gefa
sér tíma til þess á aðfangadags-
kvöld!"