Vikan - 08.08.2000, Blaðsíða 15

í ofanálag og við ókum eins
og brjálæðingar til að komast
sem lengst á dropunum. Til
að kóróna ömurleikann end-
aði bíllinn svo ofan í skurði
áður en við komumst á leið-
arenda.“
„Fyrir mörgum árum fór ég
í útilegu ásamt vinum mín-
um. Við vorum á pínulitlum
bfl, Auto Bianchi, sem er
svipaður að stærð og Austin
Mini. Bíllinn var ætlaður fjór-
um en við tróðum okkur í
hann fimm ásamt öllum far-
angri og tókum stefnuna á
Húsafell. Við tjölduðum þar
og komum okkur vel fyrir.
Þessa helgi drukkum við stíft
og allt endaði með ósköpum,
tilheyrandi vinslitum og lát-
um. Ferðin til baka var því
heldur ömurleg og þvinguð
því við máttum sitja ansi
þröngt saman í þessum allt of
litla bfl. Bensíntankurinn lak
Krístín Helgadóttír kennari
Ovænt
uppákoma
í flugvél
„Ég fór til Spánar fyrir
mörgum árum með syni mín-
um. Ég var strax í miklu
ferðastuði þegar ég keypti
miðann hjá SAS. Stúlkan sem
seldi mér hann lék á als oddi
og við göntuðumst heilmikið
saman. Hún endaði samtal
okkar á því að spyrja mig
hvort það væri ekki í lagi að
hún setti inn á miðann að ég
ætti afmæli. Ég skellihló og
sagði að það væri sjálfsagt því
ég hélt að þetta væri enn einn
brandarinn hjá henni. Svo
lögðum við í hann, sonur
minn og ég, og byrjuðum á að
fljúga til Danmerkur. Þar
skiptum við um vél og fórum
til Barcelóna með spænsku
flugfélagi. Þegar við vorum
nýkomin í loftið heyrði ég af-
mælissönginn sunginn í fjar-
lægð. Ég brosti á meðan ég
horfði á tvo þéttvaxna flug-
þjóna rogast með stóra tertu
vildu tertusneið. Farþegar í
flugvélinni tóku þátt í gleð-
inni og óskuðu mér hjartan-
lega til hamingju með daginn
þegar ég gekk á milli og bauð
þeim sneið. Þetta var
skemmtileg byrjun á góðu
ferðalagi. Þegar ég settist nið-
ur sjálf til að borða tertu-
sneiðina mína var ég orðin
sátt við þetta allt saman. Það
eina sem ekki var í lagi var
það að ég átti ekki afmæli fyrr
en eftir tvo mánuði. Ég vildi
bara ekki eyðileggja gleðina
með því að leiðrétta misskiln-
inginn.“
eftir ganginum. Þegar þeir
komu nær sá ég að þeir
horfðu stíft á mig, skælbros-
andi, og þá fékk ég algjört
áfall. Ég sagði við son minn
að stúlkan sem seldi okkur
miðana heima á íslandi hefði
greinilega ekki verið að grín-
ast með afmælið mitt. Auðvit-
að námu flugþjónarnir stað-
ar við sætið mitt og sungu af-
mælissönginn einu sinni enn
og nú höfðu nettvaxnar flug-
freyjur bæst í hópinn. Síðan
var súkkulaðitertunni stóru
skellt í fangið á mér. Ég hefði
aldrei getað torgað henni ein
þannig að ég stóð á fætur og
fór að skera niður sneiðar fyr-
ir hina farþegana. Með hjálp
flugþjónanna, sem voru ansi
liprir þrátt fyrir ístrurnar,
tókst mér að gefa öllum sem
Hrönn Krístinsdóttír,
kvikmyndalramleiðandi
Evrópsk
umferðar-
eyja
„Ég fór í Interrail ferðalag
um Evrópu með tveimur vin-
konum mínum þegar ég var
16 eða 17 ára. Þessi ferð var
mjög skemmtileg þótt við
lentum í ýmsum uppákom-
um. I París fórum við í banka
til að taka út peninga. Fremst
í gömlu íslensku vegabréfun-
um var starfsheiti og konan í
bankanum hélt að við hétum
allar „Nemandíííí". Við vor-
Vikan
15