Vikan - 08.08.2000, Blaðsíða 19

/i
[ " ■ t I
m l\ Kió JL i j
miklum tíma með. Og þótt
mamma sé svona náin vinkona
mín þá er hún og verður alltaf
fyrst og fremst móðir mín, enda
tekst henni frábærlega að vera
bæði besta vinkona mín og hin
huggandi, umvefjandi móðir
þegar ég þarf á því að halda.
Pegar ég eignast sjálf börn þá
vona ég að mér takist að eiga
eins náin samskipti við þau og
við mæðgurnar höfum átt okk-
ar á milli.“
Ragnheiður segir að Elva sé
nýflutt að heiman og hún sakni
hennar mjög mikið: „Ég á aðra
dóttur sem ég elska jafnmikið
og Elvu og okkur kemur vel
saman. Við eigum þó ekki eins
sterkt vináttusamband og ég og
Elva. Hún er ekki eins mikil
skellibjalla og við tvær en hún
hefur gaman af okkur!
Ég var ekki þannig móðir að
ég léki mikið við börnin mín og
ég held að ég hafi verið frekar
strangur uppalandi þegar stelp-
urnar voru yngri en með árun-
um slakaði ég á og varð mun
afslappaðri. Þegar Elva var 11-
12 ára gömul fóru að myndast
sterkari bönd á milli okkar. Vin-
konum mínum fannst skrýtið
hversu góð samskipti við
mæðgurnar áttum þegar Elva
var unglingur því þær áttu sjálf-
ar í miklum erfiðleikum með
dætur sínar. Pær spurðu mig:
„Hvernig ferðu að því að
stjórna henni?“ Svar mitt var á
þá leið að ég stjórnaði henni
ekki heldur talaði við hana. í
dag er samband okkar sem
mæðgna líka yndislegt. Við get-
um rætt svo margt og ráðleggj-
um hvor annarri varðandi ýmis
mál. Við erum af sitt hvorri kyn-
slóðinni og bætum hvor aðra
upp.
Ég átti gott samband við
mína eigin móður en það var
ekki eins náið og hjá okkur
Elvu. Mamma gat aldrei beðið
mig afsökunar ef hún hafði
rangt fyrir sér og því hef ég lagt
áherslu á að viðurkenna fyrir
Elvu ef ég á röngu að standa og
bið hana þá afsökunar. Ég er á
þeirri skoðun að kona geti ver-
ið móðir dætra sinni en um leið
góður vinur. Allavega hefur
það tekist með ágætum hjá okk-
ur Elvu og ég vona að það eigi
eftir að skila sér til næstu kyn-
slóðar.“
Þegar bú ert ekki náin
mömmu binni
Jónína er 24 ára gamall há-
skólanemi sem á í erfiðum sam-
skiptum við móður sína, sem
hún kýs að nefna ekki með
nafni: „Samskipti okkar eru
mjög slæm. Við hittumst tvisvar
í mánuði þegar mamma passar
fjögurra ára gamlan son minn
en ég vil leyfa honum að um-
gangast ömmu sína og ekki láta
vandamál okkar mæðgnanna
bitna á honum.
Þegar ég var á aldrinum 15-21
árs var lífið algjört víti. Mamma
var alltaf reið út í mig og
skammaðist stöðugt. Hún öskr-
aði á mig að ég væri löt og frökk
og hún hataði kærastann minn,
sem er faðir drengsins míns. Ég
man sérstaklega vel eftir einu
rifrildi sem spannst af því að ég
kom heim hálftíma seinna eitt
kvöldið en hún hafði sagt mér
að gera. Hún tapaði sér alveg og
það endaði með að ég fór að há-
gráta. Ég baðst afsökunar á
milli ekkasoganna en hún virti
mig ekki viðlits. Mér leið svo
illa að ég keypti blómvönd
handa henni næsta dag en hún
sneri upp á sig og þáði hann
ekki. Pað var mjög sárt og ég
upplifði mikla höfnunartilfinn-
ingu.
Mamma reyndist mér þó
ótrúlega vel eftir að kærastinn
sleit sambandinu við mig og ég
var ein með barnið. En það ent-
ist því miður ekki lengi. Ég
ákvað að flytja í annað hverfi,
fara í Háskólann og byrja nýtt
líf en það fór alveg með hana og
hún lagðist í rúmið í 4 daga.
Hún var ósátt við stefnubreyt-
inguna í lífi mínu og gat ekki
virt ákvarðanir mínar. Þetta fór
þannig að við töluðumst ekki
við í heilt ár. Auðvitað var ég
reið út í hana fyrir að láta svona
en hún er nú einu sinni mamma
mín og ég elska hana þrátt fyr-
ir galla hennar. Mér finnst mjög
sorglegt að við skulum ekki eiga
betri og nánari samskipti og hef
sótt tíma hjá sálfræðingi síðast-
liðna fimm mánuði vegna
þessa. Ég er að reyna að kom-
ast til botns í því hvers vegna
hún lætur svona og hvað sé best
fyrir mig að gera í stöðunni.
Kannski náum við einhvern
tíma saman, það er mín heitasta
ósk.“
Vikan
19