Vikan - 08.08.2000, Page 29

Piltarnir reyndu að gera við bíl-
inn en viðgerðin fólst aðallega í
því að sannia gluggatjuld fyrir |
hliðar- og afturgluggana og gera |
hann notalegan og kósí.
Bíldruslan var óskoðuð og ekki
á niiinerum en piltarnir hjiirg-
uðu því með því að stela skoð-
unarmiða af híl nióðiir eins
þeirra og niinierunmn stálu þeir
af sfóruni krana sem var jarð-
fastur niðri í Sundahiifn.
Lesandi segir
Guðríði
Haraldsdóttur
sögu sína
Vill þú deila sögu þinni meö
okkur? Er eitthvað sem hefur
haft mikil áhrif á þig, jafnvel
breytt lifi þinu? Þér er vel-
komiö að skrifa eöa hringja til
okkar. Viö gætum fyllstu
nafnleyndar.
Muimilisl'niijjiú ur: Vikun
- „luTsruynsliisugu", Suljavuj’iir 2.
1111 Ruykjuvík,
Nulíuiij’: vikun@froili.is
upp í bílinn og hélt af stað til
Reykjavíkur.
Bíllinn var með besta móti
og í Hvalfirði náðu þeir hon-
um upp í 110. Lögreglan var
vitanlega að hraðamæla
þarna og strákarnir voru
teknir aftur. Helgi þurfti því
að að ljúga sig út úr vandan-
um á nýjan leik. Hann bar sig
aumlega við lögregluna og
sagði að peningaveski sínu
hefði verið stolið með öku-
skírteininu og öllum pening-
um. Hann ætlaði að fá nýtt
skírteini strax daginn eftir og
ástæða þess að hann keyrði
bílinn væri sú að vinir hans
væru eflaust með of mikinn
vínanda í blóðinu. Löggan
bráðnaði við þetta, en sagði
að hann fengi sekt fyrir bæði
hraðakstur og að vera ekki
með skírteinið sitt. Helgi
sagði það sanngjarnt og gaf
lögreglunni upp falskt nafn.
Þetta voru sem betur fer ekki
sömu lögreglumenn og í
Húsafelli, þá hefði hann lent
illa í því. Lögreglan skrifaði
einnig samviskusamlega nið-
ur bílnúmerið áður en hún
sleppti strákunum.
Vinirnir þrír vörpuðu önd-
inni léttar þegar þeir óku af
stað aftur. Þeir höfðu lent
tvisvar í lögreglunni, próf-
lausir, með stolnar númera-
plötur á bílnum, og voru enn
á ferðinni. Þeir óku á lögleg-
um hraða í bæinn og beint
sem leið lá niður í Sundahöfn.
Þar tóku þeir númerin af bíln-
um og skrúfuðu
aftur á kranann.
Næstaverk var að
henda bílnum
sem hafði þjónað
hlutverki sínu
alla helgina.
Víkur nú sög-
unni að eiganda
kranans. Hann
fór að fá sektar-
miða og rukkan-
ir fyrir ýmis um-
ferðarbrot á krananum. Hann
hringdi ítrekað í lögregluna
sem átti bágt með að trúa að

Á endanum skoraðí hann á lög-
regluna að koma og skoða „bíl-
inn“ sem hann átti að hafa ekið
á ofsahraða í Hualfírði og ölu-
aður í Húsafelli. Hann sagðí
beím að ef heir kæmu kranan-
um upp í 110 kílómetra hraða
myndí hann orðalaust greiða
alla sektarmiðana.
því að hann væri saklaus og
hefði ekki farið út úr bænum
alla verslunarmannahelgina.
Kranakallinn gafst ekki upp
en fannst þetta allt hið undar-
legasta mál. A endanum skor-
aði hann á lögregluna að
koma og skoða „bílinn“ sem
hann átti að hafa ekið á ofsa-
hraða í Hvalfirði og ölvaður
í Húsafelli. Hann sagði þeim
að ef þeir kæmu krananum
upp í 110 km. hraða myndi
hann orðalaust greiða alla
sektarmiðana. Það fylgir sög-
unni að honum hafi verið trú-
að á endanum og lögreglan
fellt sektina niður.