Vikan - 08.08.2000, Side 58

Ég splundraði
fjólskyldunni
Nú til dags úegar
skilnaðir eru daglegt
brauð er eðlilegt að til
verði alls kyns mis-
munandi samsettar
fjölskyldur með stiúp-
mæðrum, sQúpfeðr-
um, hálfsystkinum,
sQúpsystkinum og
skáfrændum og -
frænkum.
Þegar fúlk sem á börn
fyrir giftist getur verið
erfitt að búa til nýja
fjölskyldu úr brotun-
um. Þútt nýgiftu hjún-
in séu ánægð er ekki
víst að börnin sem
fylgja beim séu bað
líka.
Mamma og pabbi
skildu þegar ég
var tíu ára og
systur mínar
fjögurra og tveggja ára.
Skilnaðurinn var okkur öllum
erfiður og ég átti mjög bágt
lengi á eftir og saknaði pabba
sem flutti í annað bæjarfélag.
Mamma var ekki nema tutt-
ugu og átta ára gömul þegar
hún skildi og því eðlilegt að
ætla að hún myndi ná sér í
annan mann. Mig hryllti við
þeirri tilhugsun og fór alltaf í
alveg rosalegt fýlukast ef
mamma fór út að skemmta
sér, jafnvel þótt hún færi bara
með vinkonum sínum, því ég
var hrædd um að hún myndi
finna sér annan mann.
Eg get samt alls ekki kvart-
að yfir mömmu því ég man
ekki eftir því að hún hafi átt
einn einasta kærasta fyrr en
ég var sextán ára gömul.
Stuttu eftir að ég lauk grunn-
skóla kynntist hún Þorvaldi
sem var átta árum eldri en
hún og þá hófust vandræðin.
Það var svo sem ekkert út á
Þorvald að setja. Hann var
þægilegur maður sem var
góður við mömmu og okkur.
Ég var aftur á móti algjörlega
mótfallin því að mamma
eignaðist kærasta og fannst
hann vera að reyna að koma
í stað pabba. En ekkert fær
stöðvað ástfangið fólk og Þor-
valdur varð sífellt stærri hluti
af lífi okkar. Ég var mömmu
mjög erfið og gerði uppreisn
gegn henni og þessu nýja
sambandi hennar á ýmsan
hátt, t.d. með því að hóta að
flytja að heiman, vera úti
fram á nótt og rífast við hana
um alla skapaða hluti.
Ég sé það núna að ég var
eiginlega alveg óþolandi ung-
lingur og átti það til að taka
alveg stórkostleg fýlu- og
frekjuköst og hanga þá inni í
herberginu mínu með hunds-
haus í langan tíma.
Nýr eiginmaður
Ekki skánaði ástandi um
það bil ári síðar þegar
mamma tilkynnti mér að hún
og Þorvaldur ætluðu að gift-
ast og við ættum að flytja til
hans í einbýlishúsið hans sem
varíhinum endabæjarins. Ég
var afar ósátt við öll þessi um-
skipti, nýtt hús, nýtt hverfi,
nýr skóli, nýir vinir og síðast
en ekki síst nýr pabbi.
Mömmu var nefnilega mikið
í mun að við systurnar kölluð-
um Þorvald pabba. Þorvaldur
átti fjögur börn frá fyrra
hjónabandi og tvö þeirra
elstu bjuggu hjá honum.
Mamma sá þessa sameiningu
fyrir sér í hillingum og vildi
líka ólm að börnin hans Þor-
valds, strákur sem var átján
ára og stelpa sem var sextán
ára, kölluðu hana mömmu.
Hún sveif um á einhverju
rósrauðu skýi og talaði mik-
ið um hvað það yrði gaman
fyrir okkur systurnar að eign-
ast nýjan bróður og systur.
Hún virtist engan veginn
skilja að það væri erfitt fyrir
sautján ára táning að eignast
nýja fjölskyldu allt í einu.
En ekkert gat truflað ham-
ingju mömmu og Þorvalds.
Þau giftu sig stuttu seinna og
við fluttum í stóra einbýlis-
húsið. Börnin hans Þorvalds,
Einar og Sara, virtust heldur
ekki vera neitt sérlega ánægð
með þetta nýja fjölskyldufyr-
irkomulag og loftið var
spennuþrungið. Skiljanlega
var Sara ekki ánægð því hún
þurfti nú að deila herberginu
sínu með mér og Einar var
bara venjulegur fýlupúki eins
og ég sem hafði allt á horn-
um sér.
Afdrifaríkt partí
Nokkrum mánuðum og
fjölmörgum rifrildum síðar
ákváðu mamma og Þorvald-
ur að fara í síðbúna brúð-
kaupsferð. Þau leigðu sér
sumarbústað uppi í sveit og
ætluðust til að við kæmum öll
með og höguðum okkur eins
og venjuleg fjölskylda. En við
unglingarnir, þ.e.a.s. ég, Ein-
ar og Sara, vorum ekki á þeim
buxunum svo það endaði
með því að mamma og Þor-
valdur tóku bara systur mín-
ar tvær með sér og skildu okk-
ur ein eftir. Þótt okkur ung-
lingunum kæmi ekki vel sam-
an glöddumst við öll yfir því
að hafa húsið út af fyrir okk-
ur. Við nutum frelsisins,
gláptum á sjónvarpið fram á
nótt og borðuðum eintómt
ruslfæði. Eftir þriggja daga
frelsi stakk Sara upp á því að
58
Vikan