Menntamál - 01.03.1935, Side 71

MENNTAMÁL
09
út KvæÖi og leiki. En af því að þær bækur koma skólasöngnum
eiginlega ekki við, verSur ekki nánar um þær rætt hér. Hall-
grímur Þorsteinsson og Björn Kristjánsson hafa gefið út
söngfræðibækur.
Þá er sjálfsagt aS minnast á Skólasöngvana eftir Friðrik
Bjarnason. Um þá bók má ýmislegt gott segja, þó að hún
verði ekki gerð að umtalsefni hér, þar sem öll lögin eru verk
eins manns, og því ekki hægt að leggja sömu mælisnúru á
hana og þær bækur, sem hér hefir verið getið um. En mikils-
vert er það, að Friðrik, nálega einn af öllum tónskáldum þessa
lands, hefir samið verk, sem beint eru ætluð yngstu kynslóðinni.
SíSasta nýjungin er svo Skólasöngfvar þeir, sem fræðslu-
málastjórnin hefir gefið út. ASalsteinn Eiríksson, Friðrik
Bjarnason, Páll ísólfsson og Þórður Kristleifsson hafa búiö
undir prentun. Það eru þær bækur, sem nú eru efstar á baugi
í þessum efnum, og verður því ekki hjá því komist, að at-
huga þær dálítið nánar, aðgæta kosti þeirra og galla sam-
vizkusamlega, enda þótt það geti orðið til þess, að maður verði
að finna þeim eitthvað til foráttu.
Höfuðkostur þessa verks er, aS hér er saman komiS all-
stórt safn (150 lög) af hæfilegum sönglögum handa börnum.
Og þó aö margt af þeim sé tekiö upp úr eldri bókum, eru
þó innan um nýjungar, sem fengur er aö. Þaö er skemmti-
legt og gagnlegt að fá þarna Norðurlanda-þjóðsöngvana með
frumtextunum, jafnhliSa þýðingum.
Verulegur hluti af lögunum ber það með sér, að útgefend-
ur gera ráð fyrir að kórsöngur sé nokkuð mikill þáttur í
skólasöngnum yfirleitt. Þá koma í ljós gallar, sem geta verð-
ur um. Sum lögin eru of há. Það er lítill galli, þó að einr. lag
sé sett of hátt. Engum, sem kennir söng, ætti aS vera of-
vaxið að transponera því. ÞaS ætti aS mega ætla mönnum
það, þó að um þrír. lög væri að ræða. En þá getur viljað til,
að 3. r. verði of djúp, og er þá ekki hægt aS nota lagiS nema
meS því að breyta raddsetningunni, en heftin geta hæglega
lent í höndum tnanna, sem ekki eru færir um það.