Menntamál - 01.06.1940, Qupperneq 57

MENNTAMÁL
55
útvarpinu. Þetta er að nokkru leyti rétt, ef litið er á hversu
víðtæk stofnun fræðslukerfi landsins er. Vikum og jafnvel
mánuðum saman heyrist ekkert orð um uppeldismál í út-
varpinu, en á sama tíma eru fluttar greinargeröir, upplýs-
ingar, leiðbeiningar og fréttir um margskonar félagastarf-
semi í landinu, — starfsemi, sem ýmist er kerfisbundin
eða haldið uppi af einstökum mönnum, óreglubundið. Má
í því sambandi benda á húsmæðrafræðslu, kvennaþætti,
iþróttaþætti, svo að nokkur dæmi séu nefnd. Margt af
þess felur í sér leiðbeiningar um þjóðaruppeldið og stuðlar
yfirlett að menningu landsmanna, en víðtækasta stofn-
unin, skólinn sjálfur, tekur örsjaldan til máls. Þetta þyrfti
að breytast. Það er nú einhvern veginn svo komið í okkar
þjóðfélagi, að skólanum er kennt um margt það sem af-
laga fer, en síður þakkað það sem vel er gjört. Um slíkt
þýðir vitanlega ekki að fárast. Það er staðreynd, að hið
góða er stundum notað sem skálkaskjól af hleypidóma-
fullum árásarmönnum með því að forsendur eru þá fals-
aðar eða rangfærðar. En hitt vita tiltölulega fáir íslend-
ingar, jafnvel ekki þeir, sem komizt hafa í hæstu mann-
virðingastöður þjóðfélagsins á sviði menningarmála, að
barnafræðslan og alþýðufræðslan almennt, eru lyftistöng
alls annars í þjóðfélaginu, sem til framfara horfir, — án
góðrar alþýðufræðslu er óhugsandi nokkur veruleg fram-
för í búnaðarháttum, verzlunarmálum, íþróttamenningu,
atvinnumálum, — og án hennar nokkurs konar einokun
á æðri menntun. Þegar hægt er að sanna með skýrum
rökum, að foringjar lýðsins eru utan gátta í þessum efn-
um, er eðlilegt, að lýðurinn, sem starfað er fyrir, skilji
ekki hina miklu þýðingu þessara mála. Það væri því nauö-
synlegt, að tala við fólkið um þessi mál gegnum útvarpið.
Og sé áhugi meðal skólamanna til þess að kynna starf-
semi og nytsemi skóla og fræða fólk um uppeldismál, geri
ég ráð fyrir, að útvarpsráð sæi sér fært að setja 10—15
mínútna uppeldisþátt inn í dagskrá útvarpsins í viku