Menntamál - 01.12.1948, Qupperneq 13

MENNTAMAL
119
staklinga. Því leggur nefndin áherzlu á það, að einum kenn-
ara (aðalkennara) sé falin umsjón með hverri deild eins
lengi og einn kennari er fær um að kenna allar höfuðgrein-
ar í deildinni. Eftir að því verður ekki lengur við komið,
er talið æskilegt, að sérstökum kennara sé einnig falin
umsjón með deildinni og hann látinn kenna þar eins mikið
og kostur er.
Til þess að kennarar geti sinnt þessu hlutverki er nauð-
synlegt, að deildir séu fámennar. Kennarinn þarf að hafa
samvinnu við heimilin og líta á uppeldishlutverk sitt og
foreldranna sem sameiginlegt mál. Slíkt er ekki hugsan-
legt, ef sami kennari þarf að hafa samband við mikinn
fjölda heimila.
Um markmið skólauppeldisins segir orðrétt: „Skólanum
ber að stefna að því að ala nemendur sína upp til sjálfstæðis
og gagnrýni, en jafnframt til þess, að samstarf og sam-
skipti við aðra verði þeim eðlileg og til þess, að þeir verði
vinnufúsir og liggi hvergi á liði sínu. Hlutverk skólanna
í lýðræðisþjóðfélagi er að ala upp sjálfstæða og frjáls-
borna menn, sem hafa yndi af og þörf fyrir samstarf
við aðra.“
Á því, sem sagt hefur verið hér að framan má sjá það,
að skólunum er ætlað meira og víðtækara hlutverk en áður
hefur tíðkazt. Skólar flestra landa hafa fram að þessu
svo til eingöngu verið kennslustofnanir, að ýmsum smá-
barnaskólum undanskildum. Með þessu er ekki sagt, að
þeir séu ekki uppeldisstofnanir. Það er nærri því tízka að
tala um kennslu og uppeldi eins og andstæður. Það er mikill
misskilningur, en hitt er annað, að með kennslunni er að-
eins að takmörkuðu leyti séð fyrir uppeldisþörfum nemend-
anna. Það verður því stórt skref stigið með Svíum, ef um-
hyggjan fyrir andlegri heilbrigði barna og unglinga verður
falin kunnáttufólki í þeim efnum og undirbúningsmenntun
kennaranna færð í það horf, að þeir geti sinnt því hlutverki
að nokkuru.