Menntamál - 01.10.1953, Blaðsíða 7

MENNTAMÁL
73
legir og áheyrilegir, og hafa án efa haft nokkur vekjandi
áhrif.
Guðmundur var maður fjölfróður, enda mátti heita að
hann væri alla ævi að læra. Þekkingarþorstinn slokkn-
aði aldrei. Var hann og næmur vel og gæddur frábæru
minni. Kom það honum að góðu haldi í sambandi við
fyrirlestrastarfið, en fyrirlestrar hans voru mýmargir og
næsta fjölbreyttir að efni.
Guðmundur Hjaltason átti löngum við skilningsleysi
og aðra örðugleika að etja. Var honum lengi vanþakkað
starf hans og lítils metinn einlægur vilji til að fræða, sið-
bæta og láta í hvívetna gott af sér leiða. Sú hugsjón hans,
að koma á fastan fót íslenzkum lýðháskóla, sem yrði ein
af máttarstoðum íslenzkrar alþýðumenningar, komst ekki
í framkvæmd. Það urðu honum vafalaust sár vonbrigði.
En þrátt fyrir allt mun mega fullyrða, að ævistarf Guð-
mundar hafi orðið íslenzku þjóðinni notadrjúgt. Hans
verður jafnan minnzt fyrir merkilegt brautryðjandastarf,
sem miðaði að því, að flytja ljós þekkingar og eld hug-
sjóna um byggðir landsins.