Menntamál - 01.10.1953, Síða 33

MENNTAMÁL
99
að sæmilega farsælum og starfandi þjóðfélagsþegnum.
Eitt hið versta, sem unglingum er gert, er að ofurselja
þá verkefna- og athafnaleysi. Það er þeim flestum vís leið
til ófarnaðar. Skólaskyldan hefur orðið til þess að bjarga
mörgum unglingi frá fullkomnum slæpingshætti. Hins
vegar getur vafalaust verið skynsamlegt að leysa náms-
trega unglinga að nokkuru leyti undan skólaskyldu, ef
þeir hafa þroskandi vinnu með höndum og þeim farnast
sýnilega betur þann veg. Aðalatriðið er að sjá unglingunum
fyrir verkefnum, sem þeir vaxa af að fást við.
VERICNÁM.
Með aukinni aðsókn að framhaldsskólum varð þörfin á
fjölbreytilegri námstilhögun en áður tíðkaðist enn til-
finnanlegri. Einhæft og fræðilegt bóknám hentaði ekki
öllum almenningi. Þess vegna varð að leita nýrra leiða.
Tillögurnar um stofnun verknámsdeilda við gagnfræða-
skólana voru viðurkenning á þessari þörf. Lagaákvæðum
um þessar deildir var af ráðnum hug ekki skorinn þröng-
ur stakkur. Leit nefndin svo á, að skólunum yrði að gef-
ast frjálsræði til að þreifa sig áfram um tilhögun alla.
Reynslan yrði að prjóna sér haminn. Enn er of snemmt
að dæma um, hvernig tekizt hefur, þegar á það er litið,
við hverja örðugleika hér er að etja, einkum þó kosnað-
inn.
Einar Magnússon flutti þá kenningu í útvarpi í sumar,
að verknám gagnfræðaskólanna væri gagnslaust húm-
búkk, meðan því fylgja engin atvinnuréttindi og engin
iðn er lærð til gagns. Mikill dómadags-misskilningur held
ég, að þetta sé hjá þeim góða manni. Ég get ekki rætt
þetta mál hér til þeirra hlítar, sem æskilegt væri, þar eð
ég þarf svo margt annað að segja, en á nokkur atriði vil
ég benda. Er þar fyrst að nefna, að nokkur verkkunnátta
kemur mönnum að gagni, þótt hún sé ekki á svo háu stigi,