Menntamál - 01.10.1953, Blaðsíða 44

110
MENNTAMÁL
Ólafur hefur rækt kennslustörf sín af hrukkulausum
vöndugleik og áhuga, sem aldrei hefur brostið. Hann
lætur sér annt um farnað nemenda sinna, bæði náms-
garpanna og þeirra, sem miður mega sín, kann að gera
sér grein fyrir takmörkunum þeirra, krefst ekki meira
af þeim en þeir eru menn til, en gengur vel eftir því, sem
hann veit þá geta. Sambúðin við nemendur, ætla ég, að
sé eins snurðulaus og unnt er með nokkurri sanngirni að
krefjast. Kennsla hans er ljós og lifandi, oft krydduð þægi-
legu gamni, sem gerir nemendum gott í skapi, og þó traust-
leg og föst í sniðum. Fræðsluáhuga sinn flytur hann
með sér inn í kennslustundir og miðlar af honum öllum
þeim, sem gæddir eru skyni til að njóta slíks. Hann er
ætíð boðinn og búinn til hverra þeirra starfa, sem nauð-
syn stofnunarinnar krefst, og hann gengur að þeim öll-
um með sama hugarfari. Hann tekst jafnmöglunarlaust
á hendur kennslu þeirra, sem minnsta hafa námsgetu og
þeirra, sem hafa hana mesta, og hann sýnir, að hann er
maður fyrir hvorutveggja.
En Ólafur hefur lagt víðar hönd að verki en í skólun-
um. Hann tekur þátt í stjórnmálum og félagsmálum, og
einnig hefur hann lagt allmikla stund á ritstörf. Meðal
annars var hann um skeið ritstjóri Menntamála, og hann
hefur samið kennslubók þá í mannkynssögu, sem nú er
kennd til landsprófs miðskóla. Mér eru vitaskuld kunn-
ust og hugleiknust störf hans í Flensborgarskóla. Fyrir
þau flyt ég honum þakkir fimmtugum, árna honum heilla
og vænti þess, að skólinn megi enn lengi njóta starfs-
krafta hans.
Benedikt Tómasson.