Heima er bezt - 01.05.1959, Blaðsíða 9

Frá opnun skenmitigarðsins í Víðinesi. Bjarni Egilsson, bæjar-
stjóri á Gimli, flytur ræðu. Baldi Arnason, formaður fyrir-
tækisins, lengst til vinstri.
aði vatnsborðið í Winnipegvatni svo, að efsti hluti tang-
ans fór í kaf, og breyttist nú nafn hans í Víðieyja (Wil-
low Island). Og tíminn leið og tanginn beið og reis úr
sævi á ný.
Annan ágúst síðastliðið sumar (1958) var mannaferð
rnikil um Víðines, sem nú var fánum skreytt og kominn
þangað ágætur vegur. En þann dag var tanginn opnaður
sem almennur skemmtigarður og útivistarstaður surnar-
gesta. Fór opnunin fram með þeirri viðhöfn, er tilheyrði.
Draumur Balda Andersons hafði rætzt.
Vér skulum nú litast urn á Víðinesi hinu nýja. Svo
sem mílu fyrir sunnan Gimli-bæ liggur hliðarvegur frá
þjóðbrautinni í átt til vatnsins. Við vegamótin er reist
stílhreint og myndarlegt hlið, gert úr viðarbolum, líkt
og bjálkakofarnir fornu. A þverslá er ritað með stórum
stöfum Willow Island, en þar fyrir neðan eru spjöld,
sem sýna, hvers gestir geti notið á þessum slóðum, en
fólki er gefinn kostur á að reisa þar tjöld sín. Þarna er
hægt að iðka sund, róður, veiða fisk og fugla o. s. frv.
Þá er einnig bent á helztu staðina á tanganum, en þeir
eru: Baldaströnd (Baldi’s Beach), Landnemaflöt (Pio-
neers’ Field) og Hvitisteinn. Auðsætt er, að með þessu
er verið að leitast við að geyma minninguna um fyrstu
landgönguna á Víðinesi. Frá hliðinu liggur nýgerður
akvegur fram á tangann. Fyrst liggur hann um víðáttu -
miklar mýrar og flóa, þar sem Baldi Anderson stóð fyrr-
um við heyskap. Þar hefst við mikill fjöldi anda og
annarra sundfugla, og er þar ágætt veiðiland á haustin.
Ofan til er tanginn iágur og mjór, þar sem vatnið flóði
fyrrum yfir hann, en framar hækkar hann og breikkar
og þar er útivistarsvæðið meira en míla á lengd. Sunnan
og vestan á tanganum hefur verið gerð lítil smábátahöfn.
Þar eru skemmtibátar til leigu, en venjulega er hættu-
laust að róa og sigla um þann hluta vatnsins, sem er
sunnan við tangann, þótt allmikil alda geti verið fyrir
norðan hann. Nokkru framar er hinn eiginlegi skemmti-
staður. Þar hafa verið reist hús til veitingasölu, dans-
pallur, snyrtildefar og annað það, sem heyrir til slíkum
stað. Um tangann hafa verið lagðir gangstígar og mörk-
uð eru tjaldstæði, reist upp borð og útieldstór, gerð bíla-
stæði og önnur nauðsynleg þægindi fyrir ferðamenn.
Við ströndina eru reistir baðklefar, þar sem menn geta
fengið sér heit og köld steypiböð og skolað af sér grugg-
ið, sem oft er í vatninu, þótt menn baði sig mikið í því.
Öllum mannvirkjum er komið fyrir af hagsýni og
smekkvísi og þess gætt, að þau raski sem minnst svip
náttúrunnar, en allur fremri hluti tangans er vaxinn all-
háu víðikjarri, og eru mannvirki í tilbúnum og náttúr-
legum rjóðrum. Þótt tanginn sé lágur, er hann þurr-
lendur, því að jarðvegur er sendinn, og er náttúrlegt
valllendi í rjóðrunum. Feitazt hefur verið við að minna
á sögu og minningar staðarins, eða eins og blaðamaður
einn komst að orði, þar sem hann lýsti opnuninni: „Er
vér reikuðum um skemmtigarðinn, var eins og vér
fyndum til nálægðar hinna horfnu landnema, og að hinn
vaski kapteinn, bóndi og gestgjafi Baldi Anderson brosti
samþykkjandi til okkar.“
Þótt sleppt sé hinni sögulegu minningu um staðinn,
sem vitanlega lifir aðallega meðal íslendinga, þá er Víði-
nes samt svo ákjósanlegur sumarskemmtistaður, að vart
verður á annan betri kosið, að minnsta kosti ekki þar
um slóðir. Þegar hefur þess verið getið, sem unnt er að
dveljast við. Vegna kjarrsins er ætíð skjól að finna öðru
hvorum megin á tanganum, en hins vegar leikur að jafn-
aði urn hann hæfilegur svali frá vatninu, þegar sólsterkja
Manitoba-sumarsins er sem mest. Ströndin er sendin og
hin ákjósanlegasta baðströnd. Þegar hefur verið séð
fyrir öllum hinum nauðsynlegustu þægindum, svo sem
Jóhann og Valdi Árnasynir í víkingabúningi á lslendinga-
deginum á Gimli.
Heima er bezt 157