Heima er bezt - 01.01.1961, Blaðsíða 19

Nfja brúin á Ölfusá, sem lokið var við að byggja árið 1945.
verndar. Hann var einlægur dýravinur og barðist harðri
baráttu fyrir rétti málleysingjanna. Var sú barátta löng
og ströng, því að margir sýndu þessu göfuga málefni
beina andúð eða þrálátt skilningsleysi. Þótti þeim kenn-
ing Tryggva um rétt dýranna óþörf og blönduð barna-
legri viðkvæmni, er í hlut áttu skynlausar skepnur. En
Tryggvi lét ekki sinn hlut. Hann stofnaði til útgáfu
„Dýravinarsins“, sem Þjóðvinafélagið kostaði. Kom
hann út annað hvort ár og flutti dýrasögur og greinar
um dýraverndun. Alls komu út 16 hefti. Tryggvi var
ritstjóri Dýravinarins alla tíð og ritaði nokkuð í hann.
í ævilokin var Tryggvi tvímælalaust sigurvegari í
þessum málum, og mun hans minnzt, sem frumherja í
málefnum dýranna á meðan hjarðir renna um haga og
gæðingur ber höfuð hátt á mjúku tölti.
Nokkrum árum eftir að Tryggvi tók við forystu
Gránufélagsins, var hann eitt sinn staddur á Seyðisfirði
og sat þar að morgunverði með stórbændum af Fljóts-
dalshéraði. Barst þeim þá til eyrna sú fregn, að kona
hefði drukknað í lítilli á þar í nágrenninu. Var mikið
rætt um það, hve hörmulegt slys þetta væri. Þá segir
Tryggvi: „Miklir amlóðar getið þið verið, að vera ekki
búnir að brúa lækjarsprænu þessa. Ekki þarf annað en
leggja 12 álna tré milli klappanna, sem þar eru.“ Bænd-
ur sögðu að hann gæti talað digurmannlega, því að hann
hefði nóga peninga. En þá svarar Tryggvi: „Ég veit,
að áður en þið farið úr kaupstaðnum, verðið þið búnir
að drekka brennivín fyrir meira fé, en brúin myndi
kosta, svo að féleysi þarf ekki við að bera. En svo ekki
standi á mér, þá skal ég leggja til efnið í brúna, ef þið
leggið til flutninginn á efninu.“ Bændur setti hljóða og
féll svo talið niður.
En Tryggvi efndi orð sín. Veturinn eftir sendi hann
'heim frá Danmörku tilhöggna brú og það á miklu stærri
á, sem mildu meiri nauðsyn var að brúa þá þegar. Var
það Eyvindará á Héraði.
En um vorið, þegar Tryggvi kom heim, lá brúarefnið
óflutt á Seyðisfirði og átti Tryggvi í miklu stríði með
að fá efnið flutt, og var loks svo komið að Tryggvi
hótaði að taka gjöf sína aftur, en þá var loks drifið í
því að flytja efnið og byggja brúna.
Mesta þrekvirki Tryggva Gunnarssonar var bygg-
ing brúarinnar yfir Olfusá. Aiþingi hafði samþykkt
fjárveitingu til brúarinnar, en einn þriðja af kostnaði
við brúargerðina áttu héraðsmenn í Arnes- og Rangár-
vallasýslu að leggja fram. Verkið var boðið út, sem
svo er kallað, á Norðurlöndum, en enginn vildi taka
að sér að gera brúna fyrir þáð fé sem áætlað var, en
upphæöin alls var um 60 þúsund krónur.
Islandsráðherra, sem þá sat í Kaupmannahöfn og var
danskur maður, þorði því ekki að staðfesta brúarlögin,
og svo leit út sem verkið myndi stranda.
Tryggvi var staddur í Reykjavík er hann frétti,
hvernig málin stóðu. Hann brá sér þá austur að Ölfusá
og leit á brúarstæðið og hélt svo fund með bændum
eystra um brúarmálið, sem svo var nefnt. Hann bauðst
Heima er bezt 15