Heima er bezt - 01.01.1961, Blaðsíða 21

í janúarniánuði rísa öldurnar oft hátt á miðunum við
Island. Sjómennskan er enginn barnaleikur um kol-
dimmar vetrarnætur, og reynir þá mjög á þrek og
hreysti sjómanna. Allur sólarhringurinn er starfstími,
þannig að oftast sefur einhver hópur skipsmanna á með-
an aðrir vinna. Er vinnutíma, hvíldartíma og svefntíma
skipt niður í vaktir, sem svo er nefnt. Á sjómannamáli
hefur hver vakt sitt sérheiti.
Hér kemur Ijóð, sem heitir „Baujuvaktinu. Höfund-
ur ljóðsins er hinn þjóðkunni ljóðasmiður, Kristján frá
Djúpalæk. Lagið er eftir Svavar Benediktsson, en
Smára-kvartettinn í Reykjavík hefur sungið lag og Ijóð
á hljómplötu.
Á baujuvakt ég held í haf og himinn er kólgu grár.
Það hvín í rám, það hvæsir brim, til hlés flýgur
þögull már.
Hægt iíður nóttin og hugur minn leitar svo heim til þín,
vina. Nú sefur þú rótt.
Og bylgjurnar rísa og bylgjurnar hníga, en brjóst mitt
er dapurt og hljótt.
Mér baujan hvarf í bylgjudal og brim yfir dekkið þvær.
Svo birtist ljós á báruhrygg og bátnum ég stýri nær.
Skyldi sá guli’ ekki gráðugur núna? Já, girnileg beitan
er þorskinum tál.
Því freisting í djúpi og freisting í landi, já, fallegar
konur og skál.
Þar baksar már á leið til lands um langveg með storma
hlið.
Það birtir senn og ball í kvöld, og brátt tekur „karlinn"
við.
Og við skulum dansa, þú drottning míns hjarta er dunar
um salinn þitt uppáhaldslag.
Og lífið er fagurt og framtíðin okkar. Ég fylgi þér
heim undir dag.
Kristín í Straumfjarðartungu og Hafsteinn í Hauka-
dal, hafa beðið um ljóðið, „Ut á sjóíl. Höfundur ljóðs-
ins er Jón Sigurðsson, en Guðbergur Auðuns hefur
sungið Ijóðið á hljómplötu.
Hann átti Heima í kofa hérna út með sjó,
og úr djúpi bláu margan þorskinn dró
(a-ha-ha),
svo er það
(o-ho-ho).
Hann þekkti’ ei frið né ró,
var alltaf
út á sjó.
Hann sagðist hafa verið á sjónum fjölmörg ár,
og seltugrátt og úfið var hans síða hár
(a-Ha-ha),
svo er það
(o-ho-ho).
Hann þekkti’ ei frið né ró,
var alltaf
út á sjó.
Oft sagði hann sögur
sjóferðum af
og svaðilförum, þegar skipið fór á bólakaf,
en alltaf var það hann, sem hafði öllu bjargað við,
og ef einhver brosir, karlinn spýtir út á hlið.
Þið sjáið oft á kvöldin, hann sjóinn horfir á,
því sjórinn hefur verið allt hans líf og þrá
(a-'ha-ha),
svo er það
(o-ho-ho).
Hann þekkti’ ei frið né ró,
var alltaf
út á sjó.
Að lokum kemur hér lítið ljóð, sem heitir „Óli prakk-
ariu. Höfundur er Númi. Lagið er eftir Árna ísleifs.
Soffía og Anna Sigga hafa sungið þetta ljóð á hljóm-
plötu.
Að vera í skóla skylda er
en þangað Óli aldrei fer
af því hann er alveg upptekinn úti að Ieika sér.
Hann fer á hjóli út um allt
aldrei finnst honum vera kalt.
Krakkarnir, sem að sjá hann fara út
syngja hátt og snjallt:
Hann ÓIi alltaf er á hjóli.
Óli! er það skóli eða er það skróp?
Og þegar allir eiga frí
og ærslast mörgurn leikjum í.
Þá aldrei fær hann Óli að fylgjast með
flestir neita því,
af því að Óli ekkert kann
og forðast alveg kennarann.
Krakkarnir hafa samið lítinn söng
sem að er um hann.
Hann Óli alltaf er á hjóli.
Óli! er það skóli eða er það skróp?
Dægurlagaþátturinn þakkar öllum lesendum liðið ár,
og óskar þeim allra heilla á nýja árinu.
Stefán Jónsson.
Heima er bezt 17