Heima er bezt - 01.01.1961, Blaðsíða 43

495. Másandi og hvæsandi sezt skip-
stjórinn upp á gólfinu fyrir neðan stig-
ann. Og nú reynir hann með báðum
höndum að ná af sér þrælþröngri, bann-
settri dollunni. En það tekst ekki.
496. En kopardollan hefur hert svo að
hálsinum á honum, að hann getur ó-
mögulega losað hana. Og nú notar Láki
tækifærið og læðist ofan stigann, og ég
á hælana á honum.
497. En skipstjórinn hefur eyrun hjá
sér. Hann heyrir fótatak okkar og fálm-
ar höndunum út í loftið, og svo slysa-
lega vill til, að hann nær heljartaki um
annan fótinn á mér.
498. „Bíddu nú bara við, lagsmaður
góður!“ rymur í honum innan úr kopar-
dollunni. En í sama vetfangi kemur
Mikki á harða stökki inn um dyrnar.
„Hjálpaðu mér nú, Mikki,“ hrópa ég.
499. Mikki bíður ekki boðanna. Hann
áttar sig á augabragði. Og án þess að
biðja um leyfi, ræðst hann á skipstjór-
ann, sem óðar sleppir takinu um fótinn
á mér.
500. í sama vetfangi erum við Mikki
báðir komnir út um dyrnar, og þar fyrir
utan bíður Láki eftir okkur. „Nú hlaup-
um við ofan að ánni. Þar er smákæna
bundin við bakkann, segi ég.
501. Við vorum aðeins komnir spöl-
korn ofan eftir, þegar skipstjórinn hafði
loksins náð af sér kopardollunni. Og
nú hrópar hann með drynjandi röddu
og skipar okkur að nema staðar alveg
tafarlaust.
502. En við erum nú hreint ekki sér-
lega fúsir til að hlýða skipunum hans.
Finnum við nú fljótt kænuna og róum
síðan út á ána. Og nú heyrum við öskr-
in í skipstjétranum langar leiðir. Hann
bölsótast þó árangurslaust.
503. Við komumst nú heilir á húfi
yfir ána. En um leið og við höfum tyllt
þar kænunni, spretta þar upp úr fylgsni
sínu tveir skuggavaldar og grípa okkur
höndum og teyma okkur síðan aftur
ofan í fleytuna.
Heima er bezt 35