Heima er bezt - 01.01.1963, Blaðsíða 11

hann krappan í þeim rekstrum, en fátt mun þó þykja
í frásögur færandi af rekstrum Vigfúsar, og mun valda,
ekki hvað sízt, hyggindi hans og rekstrarþrek.
Aldraður og merkur bóndi, er var vinnumaður Vig-
fúsar á unglingsárum, vék að því aftur og aftur, í við-
tali við mig, hversu vel hefði gengið undan honum. Til
dæmis sagði hann mér, að þeir hefðu einhverju sinni
orðið að reka um hundrað fráfærulömb, einir saman,
sem annars voru vanalega fimm um, — því að fyrri hluti
leiðarinnar var hættulegur, ef lömb skutust til hægri úr
rekstrinum — að ekki sé um talað að missa lömbin öll
þangað, sem vel gat komið fyrir, ef rekstrarmenn misstu
vald á rekstrinum á annað borð. Reksturinn gekk aldrei
eins vel og í þetta sinn, sagði heimildarmaður, og þakk-
aði því, að Vigfús setti þau undir eins á svo hraða ferð,
Flögu-hjón með börnum sínum.Fremri
röð frá vinstri: Agústa, Sveinn Gunn-
arsson (nuv. bóndi á Flögu), Sveinbjörg,
Guðríður. Aftari röð: Sigriður (uppeld-
isdóttir), Vigfús, Gunnar (skrifst.stjóri
Iíaupfélags Arnesinga), Sigríður hús-
freyja, Gisli (bóndi nu, á nýbýlinu),
Sigríður.
að þau höfðu ekki ráðrúm til annars en að halda beint
áfram, og hélt henni unz hættan lá að baki.
Vigfús var meðal hinna miklu „vatnamanna" Skaft-
fellinga, meðan sú tíðin var. Hólmsá var hans sérgrein,
og stóð honum varla neinn á sporði við þá tröllauknu
á, sem var verst ferjulausra vatna í Vestur-Skaftafells-
sýslu (þegar ekki var hlaup í Jökulsá á Sólheimasandi).
Hann átti og jafnan góða, og stundum frábæra, hesta,
en til þess tekið hve tígulegur hann var á hestsbaki.
Fróður vel er Vigfús í íslenzkum fornsögum, og var
jafnan lesið upphátt á kvöldvökum á Flögu, en hús-
lestrar hversdagslega alla Föstuna og á helgum þegar
ekki var farið til kirkju.
Gestrisni var svo mikil á Flögu, í tíð þeirra Sigríðar,
að vafasamt má telja hvort á nokkru öðru sveitabýli á
Gestkvœmt að Flögu (húsmóðirin hefur sjaldan látið mynd-
ast). Meðal gestanna eru Jón Sigurðsson, skrifstofustjóri Al-
þingis; Haraldur bróðir hans, prófessor við Tónlistarskólann
i Kaupmannahöfn; Dóra, söngkona, kona Haralds; Eggert
Briem frá Viðey og Halla kona hans, systir brœðranna; Ása
Bri$m (kona Jóns Kjartanssonar — er tók myndina), Ágústa
(dóttir Flögu-hjóna) og maður hennar, Olafur heitinn Hall-
dórsson í Suður-Vík; Guðríður (dóttir Flögu-hjóna); B. O. B.
maður hennar og tvö börn þeirra; Vigfús sjálfur o. fl.
íslandi hafi önnur eins gestnauð verið, meðan ferðast
var á hestum. Það mátti heita undantekning, ef nokkur
fór svo fram hjá Flögu, að hann kæmi þar ekki við. All-
ir langferðamenn, að kalla, gistu þar eða þágu máltíð
eða kaffi. Meðan Síðumenn, Fljótshverfingar, Bruna-
sandsmenn, Landbrytlingar og Meðallendingar ráku til
Reykjavíkur (fyrst) og Víkur (síðar), var það lang-
oftast að þeir gistu flestir eða allir að Flögu. Sama er
að segja um lestaferðir, með rekstrum sem utan. Það
var alls ekki sjaldgæft, að tugir manna gistu þar sömu
Hólmsárbrú.
n
/
Heima er bezt