Heima er bezt - 01.09.1964, Side 5

Kristin Jónsdótlir 33 ára.
nú er látin. Voru börnin þá orðin níu á heimilinu, — og
seinna tóku þau einn fósturson að auki.
Ollum barnahópnum var Stefán hinn ágætasti faðir
og fyrirmynd, kenndi þeim sjálfur til bókarinnar á vetr-
um og jafnhliða hagnýt verkleg störf vetur jafnt sem
sumar, og bar mikla umhyggju fyrir velferð þeirra
allra.
Ekki leið á löngu þar til margháttuð trúnaðarstörf
hlóðust á Stefán. Hann varð hreppsnefndarmaður, odd-
viti og síðan hreppstjóri sveitar sinnar um langt árabil.
Sýslunefndarmaður, umboðsmaður Brunabótafélagsins.
Sat í skattanefnd, var sóknarnefndarformaður og safn-
aðarfulltrúi, sat í stjórn Búnaðarsambandsins, var endur-
skoðandi Kaupfélags A.-Skaftfellinga. Veg'averkstjóri í
mörg ár, eins og fyrr er sagt. Einnig var hann mjög
starfandi í málfundafélagi sveitar sinnar á sínunt tíma.
ÖIl sín störf utan heimilis sem innan leysti hann af
hendi með frábærum dugnaði og samvizkusemi, og það
vissu allir í héraðinu að þeim málum var vel borgið, sem
hann hafði með höndum.
Stefán er vel meðalmaður á vöxt, frekar grannhoMa,
liðlegur og léttur á fæti. Andlitið er karlmannlegt og
myndarlegt og svipurinn hreinn. Hann er prýðilegum
gáfum gæddur, glöggur og fljótur að átta sig á málefn-
um, tillögugóður og farsæll. Alla tíð hefur hann notið
Sextán ára gamall eða aldamótaárið, fór Stefán í vega-
vinnu yfir sumarið og fékk í dagkaup kr. 1.75 fyrir 10
tíma vinnudag. Hver eyrir var lagður fyrir og um
haustið 1900 fór hann í Flensborgarskólann með tæpar
hundrað krónur í vasanum fyrir nauðþurftum yfir vet-
urinn. Ekki komst hann aftur næsta vetur vegna fátækt-
ar, en haustið 1902 var lagt upp öðru sinni og lauk hann
þá námi við skólann.
Árið 1905 keypti Stefán jörðina Hlíð í Lóni og fluttu
foreldrar hans þangað búferlum árið 1907, því jörðin
var föst í ábúð að þeim tíma. Bjuggu þau síðan þar fyrst
um sinn ásamt Stefáni og tveim öðrum börnum sínum.
Önnur tvö systkini Stefáns dóu úr barnaveiki, sem á
þeim árum hjó stór skörð í íslenzkan stofn.
Strax og þeir feðgar tóku við búsforráðum á Hlíð
hófust þeir handa um að bæta jörð og hús, sem hvort
tveggja var í mikilli niðurníðslu. Stefán var mjög at-
hafnasamur og afkastamikill og allt heimilisfólkið sam-
taka við störfin. Á næstu árum ferðaðist Stefán víða
um land og vann að brúargerð á vorin og sumrin og á
margar góðar minningar um það starf. Móðir hans lifði
aðeins eitt ár eftir að hún kom að Hlíð og var það Stef-
áni sár missir að sjá á eftir henni á bezta aldri, því kært
var með þeim mæðginum og Stefán móður sinni einstak-
lega góður og nærgætinn sonur.
Nokkru seinna gerðist Stefán vegaverkstjóri heima í
héraði og hafði það starf á hendi í sýslu sinni í fjölda-
mörg ár.
Árið 1914 varð stórt ár í lífi Stefáns, því þá kvænt-
ist hann Kristínu Jónsdóttur, prestsekkju frá Bjarna-
nesi, og tók þá jafnframt við búsforráðum á Hlíð. Krist-
ín kom að Hlíð þá urn haustið ásamt 5 börnum sínum
af fyrra hjónabandi, en fyrri maður hennar var séra
Benedikt EyjóJfsson. Ári seinna fæddist elzta barn þeirra
Stefáns og Kristínar, Ragna, nú húsfreyja að Múla í
Álftafirði, S.-Múlasýslu. Og síðan er árin liðu fjölgaði
börnum þeirra og urðu þau fjögur talsins. Benedikt,
bóndi á Hvalnesi, Jón, bóndi á Hlíð, og Kristín, sem
Heimilisfólkið á Hlíð sumarið 1936.
Heima er bezt 317