Heima er bezt - 01.09.1964, Side 29

að steini, og þar stendur hann enn og spyrnir fótum
við sjógangi og brimi. Heita þar Lóndrangar.LÍ
Fleiri sögur kann ég svo ekki um Kerlinguna á fjall-
inu.
Stefán Jónsson.
Ellý í Öldunni og margir fleiri biðja um Ijóðið:
Kvöldið er fagurt. Þetta ljóð er frumort en ekki þýð-
ing á hinu þekkta ljóði Ben Johnson. Ljóðið Kvöld-
ið er fagurt, ásamt hinu fagra, enska þjóðlagi, var fyrst
kynnt og sungið í útvarp af LögreglukSr Reykjavíkur,
undir stjórn Sigurðar Þórðarsonar, fyrir tveimur ára-
tugum. Smárakvartettinn á Akureyri hefur líka sungið
ljóð og lag inn á hljómplötu, sem mikið er leikin í út-
varp. Höfundur ljóðsins er Ingólfur Þorsteinsson, lög-
regluvarðstjóri, Reykjavík.
Kvöldið er fagurt, sólin sezt
og sefur fugl á grein.
Við skulurn koma, vina mín,
og vera saman ein.
Ég þekki fagran, lítinn lund
hjá læknum, upp‘ við foss.
Þar sem að gróa gullin blóm
þú gefur heitan koss.
i Þú veizt að öll mín innsta þrá
er ástarkossinn þinn.
Héðanaf aðeins yndi ég
í örmum þínum finn.
Ég leiði þig í lundinn minn,
mín ijúfa, komdu nú.
Jörðin þó eigi ótal blóm
mín eina rós ert þú.
Tvö höfuðskáld íslands hafa þýtt ljóð Ben Johnson
undir þessu fagra enska þjóðlagi. Eru það skáldin Hall-
dór Kiljan og Einar Benediktsson. Þýðing Kiljans var
birt í þessum þætti í septemberblaði, árið 1958, en þýð-
ing Einars Benediktssonar birtist hér.
Snót, drekktu á mig augnaskál
þá er mín lífstryggð þín, —
lát eftir koss á bikarsbarm,
þá bergi ég aldrei vín.
Ég rósasveig þér síðla batt
að sæma þig, — nei, meir
var ætlun mín, hann bæri boð
um blóm, sem aldrei deyr.
Þinn andi blómið aðeins snart,
sem endursent var mér.
En síðan á það ilm og líf,
ei af sér sjálfu, — en þér.
Sú þrá, sem rís í þyrstri sál,
byðst þrúgu, í hæðir inn.
En beri hönd mér himins drykk,
ég hafna — og vel mér þinn.
Hér birtist svo ljóðið: Átján ára í gær. Valgeir Sig-
urðsson hefur gert þennan txeta við hið kunna lag
Bobby Darin: „Eighteen yellow roses“.
Svo stutt er síðan yarstu barnið mitt blítt,
ég bar þig á örmum mér og vaggaði þýtt,
en tíminn hefur liðið og átján ára í gær
varð einkadóttir mín, og lífið hlær.
Mér fannst hún ennþá vera vinkona mín
og vildi mér einum gefa brosin sín,
en lítil stúlka breytist í átján ára mær
og ástin nýja, breiða vængi fær.
Og flýgur burt úr fanginu mínu
sem forðum veitti henni hlýju og skjól,
hún flýgur burtu með brosi sínu
í borgarysinn, gleði, vin og sól.
Svo hratt flýr tíminn, allt sem áður var nýtt
og aðskilur það, sem forðum saman var hnýtt,
en mundu litla barn, sem varst átján ára í gær
af ást til þín mitt gamla hjarta slær.
Að lokum er svo hér lítið ljóð, sem heitir: Nú ertu
þriggja ára. Höfundur Ijóðsins er Jón Kjerúlf, en Ingi-
björg Þorbergs hefur sungið ljóð og lag á hljómplötu.
Nú ertu þriggja ára, ó elsku ljúfan mín.
Úr augum björtum sakleysið þitt skín.
Svo létt og frjáls sem fuglinn, er flýgur grein af grein
svo glöð í söngvum þínum, svo ung og hjartahrein.
Þú hendist yfir borðið, þú stekkur upp á stól,
þú stígur dans á gólfinu, þú þráir fjör og sól.
Nú ertu þriggja ára, ó elsku ljúfan mín,
því yrki‘ ég þetta Utla lag til þín.
Droplaug í Hólmavík biður um kvæðið Spunakonan,
eftir Guðm. Kamban, skáld. Droplaugu vil ég segja það,
að þetta kvæði birtist í þessum þætti í marz-blaðinu
1962. — Fleiri ljóð birtast ekki í þetta sinn.
Stefán Jónsson, Skeiðarvogi 135.
Heima er bezt 341