Heima er bezt - 01.09.1964, Qupperneq 6

MyncLin tekin á túninu á Hlið sumarið 1936.
mikils trausts sveitunga sinna og annarra, er honum hafa
kynnzt og með honum hafa starfað, — og ekki að ófyrir-
synju.
Jörð sína bætti Stefán svo mjög, með góðri hjálp
barna og stjúpbarna, að nú er hún stórbýli, vel hýst og
falleg. Túnið er stórt og slétt. íbúðarhúsið vandað og
ágætt og útihúsin góð. í fjallinu fyrir ofan bæinn teygja
grasi og kjarri vaxnir geirar sig upp skriðurnar og á milli
skoppa lækirnir niður hlíðarslakkana niður á slétt. Stef-
áni þótti leitt að sjá þá leika sér óbeizlaða alla tíð og ár-
ið 1930 setti hann upp vatnsrafstöð við einn þeirra, sem
síðan hefur yljað og lýst upp bæinn og úthýsin. Ekki
þarf nema út fyrir túngarðinn til að komast í berjamó.
Þegar Steingrimur Steinþórsson búnaðarmálastjóri færið Stef-
áni Fálkaorðuna sumarið 1961.
Lyngið og kjarrið teygir sig og tungar um mela og móa,
— en framan við bæinn blasa við aurar, sem röðin fer að
koma að til að græða upp og auka þannig enn við kjam-
gróðurinn á Hlíð.
Stefán er dugmikill, heilsteyptur persónuleiki. Hann
er margfróður og víðlesinn og kann ógrynnin öll af
sögnum og fróðleik, sem hann miðlar óspart gestum og
gangandi. Hann segir prýðisvel frá og er sérstaklega
gaman að hlusta á frásagnarsnilld hans og frásagnargleði,
er honum tekst upp. Hann er mjög ættfróður og kem-
ur enginn að tómum kofunum hjá honum á því sviði.
Á seinustu árum hefur hann haft í smíðum byggðasögu
sveitar sinnar og unnið að samningu hennar af þeirri
natni og nákvæmni, sem honum er lagin. Hann hefur
líka notið sín í störfum, því við hlið hans á starfssamri
ævi stóð góð, vönduð og hjartahlý kona, sem í einu og
öllu var honum samhent um að vinna vel úr þeim tíma
og efnum, sem fyrir hendi voru. Sambúð þeirra Stefáns
og Kristínar hefur alla tíð verið afburða góð og þau
verið samtaka í að standa vörð um heill og farsæld heim-
ilis síns og allra þeirra, sem þar hafa dvalið. Á heimili
þeirra áttu einatt athvarf, auk bamanna, einstæðings
fólk, sem aðrir treystust ekki til að hafa. Dygg hjú voru
þar og langdvölum, en slíkt er gæfa hverju heimili. Báru
þau hag heimiJisins fyrir brjósti, enda var það þeim
einnig ömggt skjól. Langar mig í þessu sambandi að
nefna sérstaklega Rannveigu Sigurðardótmr, frænd-
lconu húsbóndans, sem búin er að starfa á Hlíð hjá þeim
hjónunum alla þeirra búskapartíð af frábærri trú-
mennsku, sem aldrei brást, hvernig sem á hefur staðið.
Llefur hún verið alveg ómetanleg í störfum sínum og
umhyggju fyrir velferð heimilisins.
Þau Stefán og Kristín börðust eins og aðrir Islending-
318 Heima er bezt