Heima er bezt - 01.02.1979, Blaðsíða 9

herma eftir Bernharði. Einhvern veginn náði ég aldrei
Ólafi Thors, sem allir þóttust geta hermt eftir, og ekki
Jónasi frá Hriflu, Jakob Frímannssyni ekki nema sæmi-
lega og Bjarna Ben.
Þeir segja að sumar sögurnar eftir Bernharði hafi ég-
búið til, en það er nú ekki rétt. Ég færði þær í stílinn
margar, og eina áttum við Karl Kristjánsson að mestu.
Skrúfublað losnaði af flugvél og braut glugga eða hurð.
Og nú sátum við Karl og veltum fyrir okkur hvað Bern-
harð myndi hafa sagt við þessar aðstæður, við Hrefnu
sína, og þá varð þetta til: Nú drepumst við, kona, og ég er
ófullur, og það er þér að kenna. Hrefna vildi að vonum
ekki kannast við þetta, en ég spurði þá Bernharð hvort
hann myndi ekki geta hafa sagt þetta. Jú ætli ég verði ekki
að viðurkenna það.
Það gerðist margt skemmtilegt á Laugarvatni. Ég var
elstur nemenda og lenti margt á mér í alls konar félags- og
skemmtanalífi. Ég var strax kosinn varaformaður skóla-
félagsins og síðan formaður. Við höfðum einu sinni
framboðsfund fyrir kosningar í líkingu við landsmála-
flokkana, og kom í minn hlut að tala fyrir Framsóknar-
flokkinn, því að í þeirri stefnu var ég vel upp alinn. Jónas
Björnsson, núverandi skrifstofumaður með meiru á
Siglufirði, talaði fyrir Sjálfstæðisflokkinn, en fyrir Al-
þýðuflokkinn Óskar Ólason, núverandi yfirlögregluþjónn
í Reykjavík. Ekki man ég hver var fyrir sósíalista, en þeir
áttu þarna greinda og harðskeytta talsmenn.
Það fór svo að ég samdi aldrei neina framboðsræðu, en
fann Nýja dagblaðið með góðum pistli, að því er mér
þótti. Ég var svo í einhverju flutningastússi og nærri búinn
að gleyma fundinum, þegar kallað er á mig og sagt að ég
sé næstur á mælendaskrá. Ég snaraðist úr ferðagallanum
og í betri fötin og skundaði upp í pontu með Nýja dag-
blaðið, og varð ræðan heldur snubbótt, en mér þótti gott
að eiga nógan tíma til andsvara í seinni umferðunum,
Jónas Björnsson gerði góðlátlegt gys að mér fyrir blaðið,
en ég sagði að hann hefði áreiðanlega reynt að nota
Morgunblaðið, ef hann hefði ekki skammast sín fyrir að
bera það á mannamót.
í þessum kosningum fékk Framsóknarflokkurinn
nauman meiri hluta, og var Jónas frá Hriflu mjög hissa á
hinu mikla fylgi Sjálfstæðisflokksins, þegar hann frétti af
þessum kosningum. Ég afsakaði mig með þvi að Jónas
Björnsson væri mjög vinsæll í skólanum og kvenfólkið
hefði sitt að segja. Ekki vildi Jónas Jónsson taka þá af-
sökun til greina, sagðist hafa heyrt að við Óskar hefðum
ekki síður gengið í augun á stelpunum.
Jú, það var þarna í skólanum ein rauðhærð, djöfull
girnileg, og hún var þannig aðra vikuna að ég þóttist eiga í
henni hvert bein, en hina vikuna lést hún ekki sjá mig. Og
þetta sama gat Óskar sagt. Við skildum ekkert í þessum
andskotans duttlungum, en rifjuðum upp að sætt væri
sameiginlegt skipbrot. En svo ljóstraði hún upp leyndar-
dóminum. Ég bara VERÐ að hafa tvo!
Laugarvatnsskóli var ágætur og ég lærði þar mikið og
undi mér vel. Seinna kallaði Jónas frá Hriflu mig fyrir og
tók mér með viðhöfn og vildi láta mig koma til sín í
Samvinnuskólann. Hann hefur víst ætlað mér eitthvert
4. Áning. Reiptog til skemmtunar.
6. Fastir i Lindakvísl.
Heima er bezt 45