Æskan - 01.10.1967, Page 16
JÓN KR. ÍSFELDí GULUR LITLI^^
4. KAFLI.
Gulur litli villist.
Gunna litla kom með miklu írafári í eldhúsdyrnar og
hrópaði með gráthljóði í röddinni:
„Mamma, mamma! Hvað heldurðu að hafi komið fyr-
ir? Ég er svo voðalega hrædd um að óhræsis fálkinn hafi
tekið Gul litla.“
„Hvað ertu að segja, elsku barn? Að fálkinn hafi tekið
hann Gul litla frá þér? Af hverju heldurðu það?“ svaraði
mamma hennar.
„Hann er horfinn. Hann er ekki hjá mömmu sinni og
ég sé hann hvergi heima við bæinn. Mamma hans gaggar
voðalega og er úfin, næstum því eins og þegar Táta eða
Smali koma nálægt Gul litla. Hún er agalega ill.“
„Ertu búin að leita kringum bæinn og niður túnið?
Það varð raunin á, eins og ég sagði þér, að þú dreifst hann
alltof snemma út undir bert loft.“
„Viltu koma að leita með mér, mamma mín? Mér er
alveg ómögulegt að finna hann. Kannski er hann nú
dáinn,“ bætti hún við og andvarpaði um leið.
Mamma hennar fór undir eins með henni að leita.
En það er frá Gul litla að segja, að hann var talsvert
utan við sig þennan dag. Gunna litla hafði borið hann
út á hlaðið rétt um hádegið, þegar sólskinið var mest.
Gerði hún það til þess að honum yrði ekki kalt. Mamma
Guls litla kom hlaupandi á eftir Gunnu litlu og bað hana
ákaft um það að fara vel með barnið sitt. Gulur litli var
hinn rólegasti, þangað til hann kom undir bert loft.
Sólin skein í heiði og Gulur litli gáði ekki að sér, en leit
beint í sólina. Þó að hann liti fljótt undan, hafði hann
samt fengið glýju í augun, svo að hann sá varla glóru-
Þá sleppti Gunna litla honum til Toppu gömlu, sein
sagði honum að koma með sér. Hún stikaði af stað og
liann trítlaði á eftir, þó að hann sæi illa. Hann sagði
mömmu sinni frá þessu. Hún tók því rólega og sagði, að
þetta myndi lagast bráðlega. Svo fór hún að tína upp fr*
og fleira, sem hún fann af góðgæti. Hún gaggaði aðeins
við og við, til þess að láta hann vita af sér. Smám saman
fór glýjan að þoka af augunum. Þá varð undrun litla ung-
ans ekki neitt smáræði. Hann sá eitthvað og þó gat hann
ekki áttað sig á því, hvað hann sá. Bíðum við. Þarna var
víst mamma hans. Þetta, sem þarna var á harðaspretti, var
víst hún. En hvað var hún að hlaupa og hvers vegna sagði
hún ekki neitt? Gulur litli vildi ekki láta mömmu sína
bíða eftir sér, svo að hann hljóp eftir henni, eins og hann
ætti lífið að leysa. En þarna sá hann á eftir henni. Nei, nn
sá hann, að þetta var ekki mamma hans. Þessi var næst-
um alveg hvít, en mamma hans var mikið dekkri. Þegar
Gulur litli tók eftir þessum mistökum, snarstanzaði hann
og litaðist um. Hvar var hann eiginlega? Honum fannst
umhverfið allt öðruvísi en það var, þegar hann hafði
farið að hlaupa á eftir hænunni, sem hann hélt að væri
mamma sín. En hvernig átti hann að geta undir eins átt-
að sig á því, að til væri önnur hæna en mamma hans?
Mamma hans hafði raunar talað um mömmu sína, sem
hún sagði, að hefði verið afskaplega góð varphæna.
„Mamma! Mamma! Góða mamma mín!“ kallaði Gulur
litli. En hann fékk ekkert svar. Þarna sá liann eitthvað.
Hann hljóp þangað. Nei, þetta var bara allt annað en
HVAÐ HEITIR LANDIÐ?
Hér kemur annar áfanginn í
þessari nýju verðlaunaþraut.
Hlutverk ykkar er að þekkja
landið, sem við birtum hér
mynd af, og senda okkur svör-
in ykkar fyrir 10. nóvember
næstkomandi: í hvert sinn eru
veitt sex bókaverðlaun fyrir
rétt svör, og ef mörg rétt svör
berast, verður dregið um verð-
launin.
Hvað heitir landið?
Land þetta er 340.000 km2 að
stærð. Ibúar eru rúmlega 4
milljón. Stjórnarfar er lýðveldi.
Landið er láglent. Um mestan
hluta landsins skiptast á vötn
og lágir, grónir ásar. Ógrynni
eyja er með ströndum fram.
Meira en helmingur lands-
manna starfar að landbúnaði og
skógarhöggi. Trjáiðnaðurinn er
mikilvægasta iðngrein lands-
ins, og er sclt meira úr landi af
timbri, trjámauki, pappír og
ýmsum öðrum skógarafurðum
en nokkru öðru landi í Evrópu.
Meginlandsloftslag er í land-
inu og veturnir svo kaldir, að
ís er á öllum ám og vötnum yf-
ir veturinn. Sumrin eru aftur
á móti það hlý, að kornyrkja
iánast vel í strandhéruðunum
sunnan til í landinu. Mest er
ræktað af höfrum.
Hvaða land er þetta?
376