Æskan - 01.05.1969, Qupperneq 15

mun hafa vevið eitthvað kringum
júni s.l., sem ég og Sturla — félagi
Hhnn og vinur — fórum í kríueggjaleit.
J^nj morguninn hringdi ég i Sturlu og hað
'ann að koma um hádegið. Það stóð
'aima. Og þegar klukkan var eitt, lögðum
af stað. Við fórum á fjórtán ára
Somlum Farmal cub traktor. Hvolpurinn
"'inn Snati elti. Þegar við vorum komnir
n°kkurn spöl, mundi ég eftir því, að ég
atði ekki gáð að, hvort nóg bensín væri
, vélinni, svo við námum staðar og litum
j geyminn. Sú rannsókn lciddi í Ijós, að
'ann var næstum tómur. Við ákváðum því
ganga það, sem eftir væri leiðarinnar,
ujn einn kilómetra. Við tókum eggjafötur
kkar og nestið og vorum nú fljótir að
Varpinu.
Kríuvarpið er i sandgræðslugirðingu.
orðan að þvi er Bakkahlaupið, sem er
'sl úr Jökulsá, en vestan að þvi er
akkahlaupsósinn og Litláin. Þá lá næst
Vr'i' að leita að eggjum.
gengum i sömu stefnu með um 100
"1etra millibili. Eftir stutta stund hitt-
Jmst við og liöfðum þá fjörutiu egg. Við
01 "m að litlum sandliól, létum þar eggin
úi’eiddum vandlega yfir þau, þvi ekki
attu kjóinn eða skúmurinn koma auga
a ban.
^yrirkomulagið var áætlað þannig, að
JSgjunum skyldi skipt jafnt á milli okkar,
t'llits til þess livor tíndi meira.
Þegar klukkan var orðin háll' þrjú, vor-
um við búnir að tina 90 egg. Þá settumst
við niður og litum í kringum okkur. Sá-
um við þá tvo skúma á flugi úti við Hlaup-
ið. Létu þeir all ófriðlega. Ég vissi af því,
að vorið áður liöfðu skúmar sézt þarna,
en því enginn gaumur gefinn. Við ákváð-
um þvi að atliuga þetta öllu nánar eftir
kaffitíma. Síðan héldum við áfram eggja-
leitinni. Við fundum mörg hreiður og þar
á meðal tvö lóuhreiður. Annað var í sinu-
visk, í metra fjarlægð frá eggjunum okkar,
á sandgígnum. Eggin voru isköld. Við
flýttum okkur j)vi í burtu í snarliasti með
allt draslið, svo lóan afrækti ekki hreiðr-
ið. Öðru hverju læddist ég að hólnum og
sá eftir litla stund, að lóan var lögst á.
Þegar við liöfðum gert nestinu góð skil,
lögðum við af stað til skúmsins. Það hef-
ur verið næstum kílómetra vegalengd.
Snati litli elti að visu með hálfum huga,
þegar skúmarnir fóru að gera aðsúg að
okkur. Við náðum okkur í spýtur, sem
þarna voru á leið okkar, til varnar, l>vi
skúmar í vígaliug geta orðið skeinuhætt-
ir. Svo reyndist það líka í þetta sinn.
Þeir renndu sér að okkur á voða kasti og
skiptu með sér verkum. Annar sótti að
okkur Sturlu en hinn að Snata. Fór þá
gamanið að grána. En við Sturla vorum
vopnaðir en Snati ekki, þar sem óttinn
varð allri vörn yfirsterkari. Hann skældi
líka alveg voðalega í byrjun, þótt liann
væri örstutt frá okkur. Við sáum vel, að
skúmarnir beittu bæði fótum og væng-
hnúa, þegar þeir renndu sér skáhallt
niður að honum, því stundum sneru þeir
hliðinni niður og virtust þá miða á höf-
uðið. Eftir þessa viðureign, sem stóð
lengi, slapp Snati minn samt lifandi, en
sjálfsagt man liann lengi þetta lifshættu-
lega ferðalag.
El'tir töluvert langa leit fundum við
skúmshreiðrið með einu eggi. Ég fór með
það lieim og blés úr þvi og á skurnkopp-
inn enn. Á leiðinni til baka sáum við kjóa
á flakki og skömmu síðar annan. Sáum
við á öllum tilburðum þeirra, að hreiður
þeirra væri í nánd. Hentu þeir sér niður
sem vængbrotnir væru og veltust um i
þeim tilgangi að beina atliygli mannsins
frá lireiðrinu. Bezta ráðið til að finna
kjóalireiður er að leggjast þá niður, þar
sem litið ber á manni og fylgjast vel með
fuglunum. Þá sér maður að annar þeirra
leggst á eggin og þá er þrautin unnin.
Með þvi að hlaupa upp og taka stefnu á
kjóann, er þar oftast að finna lireiðrið.
Þetta gerðum við nú og það brást eltki.
Tvö egg lágu í hreiðrinu. Við vorum að
vonum ánægðir með fenginn og liéldum
til baka að bækistöð okkar. Við leituðum
cnn að eggjum nokkra stund og héldum
siðan lieimleiðis um klukkan hálf sjö, með
rétt tvö liundruð egg. Og það er óhætt
að segja, að vel skilaði oltkur heim.
Syðri-Bakka, 27. des. 1967.
Stefán Þóroddsson (13 ára).
„Fuglarnir eru fallegustu verur, er drottinn hefur skapað,"
sagði maður, sem hét William Jenning Bryan.
„Fuglasöngur er fegurri en söngur sjálfra engianna,"
sagði maður, sem hét Luther Burbank.
„Sá, sem hefur skemmtun af því að særa og drepa fugla,
hann er annaðhvort grimmur óþokki eða hugsunariaus
bjálfi,“ sagði enn annar maður, sem hét Robert Ingersoll.
Það er satt, að fuglarnir eru fallegir. Sumir fuglar eru
skreyttir svo glæsilegum litum að ekkert jafnast á við þá,
nema ef til vill blómin. Sumir þeirra syngja svo vel og
unaðslega, að mennirnir eru þar langt á eftir.
Þorvaldur Thoroddsen hélt því fram, að sumir fuglar
syngju eftir nokkurs konar nótum, syngju regluleg lög. Hann
spurði einu sinni Jónas Helgason tónskáld, hvort hann vildi
ekki reyna að skrifa nóturnar, sem fuglarnir fylgdu þegar
þeir syngju sem fallegast. Jónas hló að þessari spurningu,
en sagði samt: „Reyna mætti það, og ekki er þvi að neita
að eftir einhverjum reglum virðast þeir syngja.“
Ekki er vitað hvort hann hefur nokkurn tíma reynt að
skrifa nóturnar i lögum fuglanna.
ÍS '
Ú í '

■V' ^
¥

251