Æskan - 01.05.1969, Síða 38

nr. 1 er bara boruð iiola uið-
ur í mjórri enda tappans, en
2 og 3 sýna að verið er að
skera eða sverfa niður i sver-
ari endann. Nú þarf lieizt að
ganga hreint til verks og hafa
alla skurði og mynztur vand-
lega gerð. Ekki má molna út
úr korkinum, því að ])á kæmi
Stimpilmyndir.
Eigum við að föndra svolit-
ið? Já, við skulum bara reyna.
Það er ekki erfitt, þetta sem
við reynum við í dag. Fáið
ykkur sléttan og lielzt nýjan
korktappa, sem væri mátuleg-
ur í þriggja pela flösku. Við
l)úum til stimpil úr bonum.
Beittur vasahnífur þarf að
vera við l)öndina og fíngerð
]>jöl eða sagfíll, en sagfílar
eru ])jalir, oft þrístrendar, sem
notaðar eru m. a. til ]>ess að
skerpa sagir. Gott er lika að
eiga fíntennta bakkasög. Lit-
um svo á mynd 1, 2 og 3. í

?? : \ %# m fflfflm iiMj/j
■ ? ; 53?f& \ r" ;
■■ '
yni,. ''" ^rs.
' . í'ý A. '"Mk \ # .

Sf,
út „prentvilla", þegar við för-
um að „prenta". Tökum fram
vatnslitina belzt þekjuliti, og
berum lit, ekki of þunnan, á
tappann. Notið vatnslitapensil
til þess. Þeir cru beztir, ef svo-
kallað marðarhár er í þeim.
Ef t. d. liún Lena litla ællaði
að gera sér kápu utan um
skólabók, þá gæti hún haft það
á þann hátt, sem sýnt er hér
á myndinni. Hún hefur skor-
ið út vinkilhorn í svera end-
ann á tappanum, og til þess
að fá stimpilmyndirnar til að
sitja nokkurn veginn rétt, hef-
ur hún strikað á pappirinn áð-
ur með blýanti. Þá er hægt að
stimpla alltaf rétt við strikin.
Þessi strik gerir hún mjög
létt, því að hún ætlar að
strjúka þau af á eftir með
strokleðri. Vissara er þó að
reyna stimplana fyrst, t. d.
með því að stimpla nokkrum
sinnum með þeim á livítan
pappír. Ef til vill koma þá í
Ijós smágallar, sem hægt er
að laga með ])jölinni eða
linifnum. í kápuna utan um
bókina notar Lena sterkan
pappír, t. d. teiknipappír, og
mátar hæðina á kápunni eftir
hæð bókarinnar, en breiddin
er dálítið meiri (sjá mynd),
því að brjóta þarf innfyrir
spjöldin. Nafnið sitt reynir
liún að mála i stíl við skreyt-
inguna. Bókmerki er líka liægt
að skreyta með stimplunum.
Þau eru klippt úr teiknipappír
og eru svo sem 4 sentimetrar
á breidd. Að ofan eru þau
brotin tvöföld. Ef heftari með
vír er við liöndina, er hægt að
hefta þau nálægt brotinu að
ofan (sjá mynd B). Einnig
mætti nota ])unnt leður i bók-
merkin, t. d. sútað sauðskinn.
Hvaðan kemur það?
VÍNBER
Vínber eru beraldin af vin-
berjarunna. Af honum er rækt-
aður mikill fjöldi afbrigða (um
3000), og eru vinberin því mjög
misjöfn, einkum að bragði til.
Þau eru blá, gul eða græn, oft
með bláleitri slikju, sem stafar
af örþunnu vaxlagi. Þau eru
mjög safarík og innihalda 10
—20% af sykri. í aldinkjötinu
eru 1—4 hörð, perlulöguð fræ.
Vegna hins mikla sykurinni-
halds eru vínber mjög vel fallin
til framleiðslu á víni, enda eru
þau geysimikið notuð til þess.
En þau eru einnig notuð hrá til
matar, og mikið er drukkið af
ógerjuðum vínberjasafa. Enn-
fremur er mjög mikið þurrkað af
vínberjum, og eru þurrkuð vin-
ber nefnd rúsinur. — Kúrenur
eru litlar, kjarnalausar rúsinur.
Þær eru fengnar af sérstöku af-
brigði af vínberjarunnanum, sem
fyrst var ræktað í nágrenni
Korinþuborgar, en er nú rækt-
að í Grikklandi og á Jónísku
eyjunum. Kúrenur eru þurrkað-
ar úti, og eru þær likar aðal-
bláberjum að útliti.
APRÍKÓSUR
Apríkósur eru steinaldin af
apríkósutré. Aldinið er lítið eitt
bogið og gult með ■'rauðum
bletti. Steinninn er næstum
sléttur. Hver aprikósa er 15—
30 g. Fullþroskaðar apríkósur
þola illa geymslu, og eru þær
því teknar af trénu, áður en þær
eru fullþroskaðar, ef þær eru
ekki notaðar strax, en bragð-
mestar og bragðbeztar verða
þær, ef þær fá að ná fullum
þroska á trénu. Aprikósur eru
notaðar hráar til matar, til nið-
ursuðu eða framieiðslu á aprí-
kósumauki. En mestur hluti
þeirra er þurrkaður, og eru
þurrkaðar aprikósur mikilvæg
verzlunarvara.
274