Æskan - 01.05.1969, Page 39

Vfsir i Suðureyri
Núverandi embættismenn stúkunnar. Fremri röð: Ólöf
Aðalbjörnsdóttir (Fæt), Hjördis Harðardóttir (Kap.), Guð-
mundína Sturludóttir (Vt.), Sigrún Surludóttir (Gut.), Guðrún
Jóna Svavarsdóttir (Æt.), Sigrún Pálsdóttir (Gk.). Aftari röð:
Ingibjörg Eiriksdóttir (Adr.), Elín Þorbjarnardóttir (Fjr.),
Matthildur Guðnadóttir (Ar.), Ágústa Hólmbergsdóttir (R),
Guðbjörg Guðmundsdóttir (Dr.), Ólafur Reynir Svavarsson
(V.), Birgir Njálsson (Úv.).
víða um land, unnið ómetanieg uppeldisstörf
fyrir æsku byggðarinnar.
Fyrsti gæzlumaður VÍSIS nr. 71, var Gunnar
M. Magnúss, kennari og rithöfundur, sá þjóð-
kunni maður, en núverandi gæzlumaður er frú
Sigrún Sturludóttir, frábær áhuga- og mannkosta-
kona.
í tilefni af afmælinu hélt stúkan hátíðafund
með miklum glæsibrag, og þar var mikið fjöl-
menni saman komið. Félagarnir sáu sjálfir um
dagskráratriðin, sem voru mjög fjölþætt, og þótti
öllum vel takast.
Tvær ágætar myndir, sem teknar voru í afmæl-
ishófinu, fylgja hér með.
Við óskum stúkunni innilega til hamingju á
þessum tímamótum, þökkum störfin góðu og
flytjum okkar beztu framtíðaróskir.
Ein af hinum ágætu barna- og unglingastúkum
okkar, — stúkan VÍSIR nr. 71 á Suðureyri, átti
45 ára afmæli eigi alls fyrir löngu. Stúkan var
stofnuð 9. nóvember 1923 og hefur starfað óslit-
ið allan þann tíma, eftir því sem við bezt vitum
og jafnan af hinni mestu prýði, enda notið ágætr-
ar forystu. Okkur er vel kunnugt um, að þessi
stúka hefur, eins og raunar svo margar aðrar
Hópmynd af stúkufélögunum.
FMÁ UNGLINGAREGLUNNI
egar ég stóð á toppi tindsins og
skyggndist yfir, varð ég gagntek-
inn unaðslegri heilbrigðri gleði —
og ég mælti til gulbrúna liundsins
I'ans pabba, seni hafði fylgt mér ylir
allar hætturnar:
„Snati minn, sjáðu, nú höfum við náð
afanganum mikla og við erum jieir einu,
sem komizt hafa upp á jiennan h&a, ill-
kleifa tind. Nú skulum við njóta ávaxta
M'fiðleikanna. Já, horfðu með mér á alla
l'essa fegurð umhverfis okkur — fegurð,
sem aðeins við fáum að njóta. — Við
Setum liugsað okkur að við séum kon-
UllKar að liorfa yfir riki okkar — kannski
C1'um við að athuga, hvort nokkrir óvinir
séu í nánd, hermenn eða elddrekar."
Og það var sem Snati skildi jiað sem
eS sagði, iiann horfði á mig með brúnu
uugunum sinum og dillaði skottinu, )>ví
uæst horfði hann yfir með mér og spennti
ut eyrun. — Já, hverjir tveir skilja ekki
livor annan j>egar l>eir eru einir saman
úti i náttúrunni. Þá er sem nýtt skiln-
ingarvit komi lil sögunnar, allt verður
einhvern veginn öðruvísi. Hugsa sér, ef
maður liefði þessa sömu slund verið með
Snata i Austurstræti. — Mikið getur margt
breytzt.
Ef þú, sem þetta brot lest, vilt finna
frið, sælu, hamingju, þá slsalt l>ú fara
út í náttúruna á björtum sumardegi og
hafa eitthvert dýr mcð þér — lielzt hund
myndi ég segja. Þú skalt ganga með hon-
um á fagurri sumarnóttu um litinn dal
inni í óbyggðum, þá veiztu eftir á margt,
sem þú hafðir ekki hugmynd um áður.
Og svo að lokum þetta:
Þegar sólin roðaði fjöllin
og morgunninn kom.
sátum við hlið við hlið
á lyngi við litinn læk
í litlum dal.
Þú sagðir „voff“
En ég „húrra“
Og við skynjuðum gleði hvors annars.
Einar Björgvin.
275