Æskan - 01.05.1969, Side 40

S, H. Þorsteinsson:
Frímerki.
Þcgar litið er tii hins fuil-
orðna safnara, ])á safnar hann
yfirleitt ákveðnum löndum,
sem iiann hefur valið sér, og
])á kannski jafnframt nokkrum
ákveðnum tegundum merkja,
t. d. Evrópumerkjuin, Ólym-
píumerkjum eða öðru þessliátt-
ar. Hinn fuilorðni safnari
hyggir safn sitt oftast upp á
föstum samböndum, annað
hvort skiptisamhöndum eða á-
skrift að landinu, eða tegund-
inni. Margir eru og ]ieir, sem
byrja á nýjum frimerkjalönd-
um strax með áskrift, þegar
]>au hefja frímerkjaútgáfu
sína. En frekar verður það að
teljast einhliða söfnun að taka
aðeins á móti merkjunum úr
áskrift og setja þau í frí-
merkjabókina. Ánægjan við
söfnun liins fullorðna er fyrst
og fremst i því fólgin að hefja
söfnun einliverra hinna gömlu
landa og afia sér merkjanna i
bók sína ýmist með því að
kaupa þau, komast i skipti-
sambönd erlendis og láta þá
islenzk merki i staðinn, eða þá
með ]>ví að kaupa nokkuð gotl
safn frá landinu, sem oftast er
iiægt að fá á hagstæðu verði,
og fylla síðan í eyðurnar. Það
að handleika og greina frí-
merkin er nefnilega oft aðal-
ánægjan við söfnunina og gef-
ur safnandanum meira stolt af
safni sínu. Það verður eitt-
hvað svipað og þegar iaxveiði-
maður segir frá ])ví, þegar
hann fékk stóra laxinn. Þetta
frimerki fékk ég cftir langa
leit hjá þessum eða hinum.
Hinn fullorðni safnari safnar
því í flestum tilvikum mest-
megnis fyrir ánægjuna af þvi
að ná saman misjafnlega sjald-
gæfum og dýrum merkjum í
safn sitt og til að kynnast
landinu sem hann safnar i
gegnum frímerkin og oftast
einnig gcgnum bréfaviðskipti
við frimerkjasafnara i landinu
sjálfu. Þannig eru þeir fri-
merkjasafnarar, er skiptast á
merkjum við erlenda hréfa-
vini eins konar sendiráðherrar
fyrir land sitt og skyldu því
gæta sin i viðskiptum sínum
að sýna hæði heiðarleika og að
nota tækifærið vel til að kynna
land sitt og sögu jafnframt
viðskiptunum. Hinn fullorðni
safnari sækist eftir safni sínu
á grundvellinum merki fyrir
merki. Það þarf að skipuleggja
söfnun þeirra ekki síður lieim-
an frá en hjá leiðbeinendum
þeim, er þeir cru sendir til í
ýmsum landshlutum.
Séu það forcldrar eða ætt-
menn, sem eru að koma upp
íslandssafni fyrir lítinn
frænda eða frænku, svo að að-
hafi alla tíð frá lýðveldisstofn-
un keypt merkin í áskrift fyr-
ir eittlivcrt barna sinna eða
annarra. Barn, sem fæðist lýð-
veldisárið, er orðið tvítugt i
dag og á orðið safii, sem er
að verðmæti nokkur ])úsund
krónur, en í það hefur verið j
eytt innan við 1 000 krónum
í uppliaflegt kaupverð. Það er
UPPBYGGING SOFNUNAR j
lieilu, liann er með þvi að full-
nægja söfnunarþrá sinni, en
jafnframt að skapa sér verð-
mæti, ekki aðeins peningaverð-
mæti til elliáranna, heldur
jafnvel miklu fremur vcrð-
mæti, sem hvorki mölur né
ryð fá grandað. Safn sem hann
lieldur við sem heilu með því
að bæta í það öllum nýjum
inerkjum og geta á rólegum
kvöldstundum lífs sins skoðað
þessi merki, rifjað upp minn-
ingarnar i sambandi við þau
og jafnvel farið að auka safn-
ið með því að bæta við það
liinum ýmsu gerðum af ein-
stökum merkjum, ]). e. a. s.
hinum ýmsu prentunum eða
litarafhrigðum og þá einnig ó-
dýrari afbrigðum merkjanna.
Eftir því sem safnið á þennan
hátt verður fullkomnara, því
meiri ánægju veitir ]>að eig-
anda sínum. Safnarinn fær sér
þá líka oft sérstakar frí-
merkjaskrár frá landinu sjálfu,
sem skrá merki þessi miklum
mun nákvæmar en hinar al-
mennu frimerkjaskrár. Þannig
er hann áður en hann kannski
veit af þvi sjálfur orðinn hrot
úr sérfræðingi á sviði þess
lands, er hann hefur lagt rækt
við að safna. Það er aðallega
þetta, sem veitir frímerkja-
söfnuninni gildi fyrir liinn
fullorðna safnara og gefur
honum fullnægjandi útrás fyr-
ir söfnunarþrá þá, cr leyiiist
með hverjum einstakling.
Uppbygging
Það er ekki einlilítt að láta
unglinga aðeins safna þvi, sem
þeir komast yfir af merkjum
og síðan skipta við aðra, t. d.
eins eitt dæmi sé tekið og rak-
ið, þá cr um að gera að fram-
kvæma það á þann hátt, að það
verði ekki aðeins unglingnum
til ánægju sem safnara þegar
fram líða stundir, lieldur þarf
það einnig að vera á þann
liátt, að það geti alla vega orð-
ið lionum eða henni til fjár-
hagslegra verðmæta, ef við-
komandi skyldi nú engan á-
liuga liafa fyrir frimerkjasöfn-
un seinna meir. Þá er markinu
oftast nær að nokkru eða jafn-
vel verulcgu lcyti náð. Fri-
merkin, sem gefin hafa verið,
liafa kannski ekki veitt full-
komlega þá ánægju, er vonazt
var eftir, en ])au hafa engu að
síður orðið viðkomanda fjár-
liagsleg stoð t. d. við að stofna
heimili, sem var ]>á kannski
engu minna virði eftir allt
saman. Næst komum við svo að
innkaupum og fleiru.
Innkaup
Þess eru mörg dæmi, að for-
eldrar liafa keypt af frímerkja-
verzlunum eða einstaklingum
t. d. heilt safn af islenzka lýð-
veldinu sem skírnargjöf eða þá
scin fermingargjöf og síðan
verið mcð fasta áskrit't að
framhaldsútgáfu merkjanna,
scm jafnóðum hefur verið hætt
i safnið. Það eru t. d. ekki
nema um fjögur ár síðan
heppnir kaupendur gátu leng-
ið lýðveldið heilt fyrir um 4
þúsund krónur, en nú í dag
er það að verða um það hil
tvöfalt að verðmæti. Hvaða
banlci greiðir 100% vexti á
fjórum árum?
Ennfremur eru dæmi þess,
að foreldrar eða skyldmenni
því ekki aðeins um það að
ræða, að þarna liafi viðkom-
andi áskotnazt skemmtilegt
safn til að hyggja upp á fri-
merkjasöfnun sína, ef þess er
óskað, heldur, ef viðkomandi
skyldi nú engan áliuga hafa
fyrir frímerkjasöfnun, þá er
þarna um að ræða verðmæta-
söfnun og ávöxtun peninga-
gjafar, sem ekki var möguleg
á annan liátt með svo háum
vöxtum.
(Úr bókinni „Furðu-
lönd frímerkjanna“.)
Ný frímerki.
Nýtt frímerki var gefið ut
28. apríl s.l., að verðgildi kr.
13 rautt að lit, og kr. 14.50
gult að lit. Þetta cr Evrópu-
frímerki 1969, teiknað af ítöl-
unum Luigi Garberra og Gior-
gio Belli.
KRINGUM JÖRÐINA
Lausn: 1. Egyptaland, 2. Ame-
ríka, 3. Ítalía, 4. Frakkland og
5. England.
276