Æskan - 01.03.1970, Blaðsíða 17

Hlaupa apríl
að ber oft við, að menn eru látnir
hlaupa apríl, en ]>að ber sjaldnar
við, að menn gabbi sjálfa sig á
l)!tnn hátt, Samt sem áður koin betta
fyrir verzjunarforstjóra í Osló, sem var
E BPríl staddur í Strömmen. Hann var
nyseztur upp í bílinn sinn til þess að
Pka af stað til Osló, þegar drenghnokki
kallaði til hans:
— Halló, manni; ]>ér misstuð ... !
Maðurinn brosti bara og liélt af stað. En
]>ar hafði hann leikið á sjálfan sig, ]>ví
að hann hafði einmitt misst veskið sitt.
Þetta hafði pilturinn séð, en áður en
hann hafði getað vakið athygli mannsins
á ]>vi, var hann kominn langt i burtu.
Drcngurinn tók upp veskið og voru i ]>vi
(>40 krónur í peningum og nokkrar ávís-
anir. Drengurinn fór nú með veskið lieim
til foreJdra sinna, og faðir hans, sem var
atvinnulaus trésmiður, fór með fyrstu
ferð til borgarinnar til ]>ess að skila i>en-
ingavcskinu, ]>vi að nafnspjald tnannsins
fannst í veskinu. Trésmiðurinn kom lieim
aftur til sín með 200 krónur i vasanum
og loforð uni atvinnu.
’H*ri<H><HKH><B><BKH><HKB3-I><H><HKB><H><H><B><H><H><B><B><H*<H><^^
°8 nú hjálpaði hún jjeim að byrja á ]>ví og kenndi jseim aðferð-
tna. Eftir stuttan tíma voru Jjau orðin fim við körfugerðina og
höfðu lokið við nokkrar snotrar smákörfur.
Næsta morgun lögðu jrau svo af stað i sólskini og bezta veðri
ut í skóg til Jjess að tína jarðarber í körfurnar. Þau jmrftu ekki
a® fara langt til þess að firina nóg af berjum. Eftir dálítinn tíma
v°ru J>au búin að tína nóg í körfurnar.
Eftir þetta sáu vegfarendur, sem fóru um Jtjóðveginn, sem
*a skammt frá skógarkotinu, oft tvö lítil börn sitja við veginn.
bau héldu á smákörfum, fullum af rauðum, þroskuðum jarðar-
berjum og buðu }>ær vegfarendum til sölu. Þetta voru Hans og
^faría, eins og ég veit Jnð hafið getið ykkur til. Salan gekk nú
‘‘gætlega hjá Jjeim, því að vegurinn var fjölfarinn, og margt fólk
S‘d Jreim smáaura fram yfir, vegna Jjess hve kurteis og vingjarn-
börnin voru. Hans var líka vanur að ná í vatn i fötu og
gefa hestunum, sem kaupendurnir voru með, að drekka.
Nú leið tíminn og Jjau héldu áfram að búa til körfur, tína
1 þser ber og selja þær við veginn. Voru þau búin að safna sér
'l'Uagiegri fúlgu af smápeningum, Jrótt ekki væri ]>að enn orðið
n,)g fyrir kápu og sæng.
Eitt sinn sátu ]>au úti við veginn sem oítar og biðu kaupenda.
^faría hélt á tveimur smákörfum fullum al gómsætum berjum.
bá sjá þau, hvar kemur vagn eftir veginum, með tveimur
gsðingum fyrir. Þegar hann nálgaðist, sjá þau, að
auk
aldri
1 vagninum eru
vagnstjórans, hjón með tvi') börn, dreng og stúlku,
°g þau sjálf.
bö ÞCSar vagninn kemur á móts við þau Hans og Maríu, sjá
>nin í vagninum berjakörfurnar og biðja pabba sinn að nema
staðar og kaupa körfurnar. Pabbi þeirra bað vagnstjórann að
st(,ðva hestana og gerði hann það. Síðan kallaði hann til Maríu
spurði hana, lrvort körfurnar með berjunum væru til sölu.
n svaraði Jrví játandi og kom með körfurnar að vagninum.
Framhald.
Margir luifa fengiö afí lilaupa april um
dagana, og eru liér nokkrar frásagnir
af ]>ví:
1. apríl 1 í) H1 birti New York-l>laðið
„Sun“ fregn uin sjónauka einn, sem væri
nýlega fundinn upp. Blaðið fullyrti, að
meö þessum sjónauka mætti sjá allra
minnstu hluti á tunglinu og sagði, að vifi
fyrstu tilraunir liefði komið i 1 jós, að á
mánanum liyggju litlar verur, sem líkt-
ust öputn. Lesendurnir gleyptu við ]>ess-
ari frétt og hún kom i öllum heimsblöð-
unum.
Pétur mikli liafði gaman af að láta
]>cgna sina hlaupa apríl. Eina nóttina
var kirkjuklukkunum i Pétursborg liringt.
Menn hrukku upp með andfælum og litu
út um gluggana. Sáu ]>eir ]>á loga bera
við himin í útjaðri borgarinnar. Menn
klæddu sig i dauðans ofboði og ]>utu á
brunasvæðið. En þegar að var komið,
hafði ]>ar verið hlaðinn griðarstór hál-
köstur og siðan kveikt í. Keisarinn var
sjálfur viöstaddur og tilkynnti ]>eim, sem
komu, að ]>að væri 1. april i dag.
Arið 1881) var I.undúnaborg sett á ann-
an cndánn með velheppnuðu aprilgabbi.
Blaðamaðurinn Theodor Hook var reiður
við húsmóður sina, sem var harðstjóri
liinn mesti. Vikuna fvrir 1. april sat Hook
og skrifaði boðsbréf til fjölda háttsettra
persóna. Einnig scndi lianu út fjöldann
allan af vörupöntunum. Klukkau 12 á há-
degi ]>ann 1. april komu margir vagnar
lieim að veitingahúsi frú Tottcnham. A
vögnunum voru húsgögn, matvörur, álna-
vara, bækur o. fl. Frú Tottenham reif hár
sitt i örvæntingu, og mennirnir skönim-
uðu hana fyrir, hve liægt gengi nð losa
vagnana.
l’m kvöldið komu svo gestirnir: Borg-
arstjórinn i Lundúnum, aðalbankastjóri
Englandsbanka, biskupinn af Canterbury
o. fl. Og loks kom sjálfur forsætisráð-
herrann og þakkaði henni fyrir, að hún
ætlaði að gefa rikinu allar eigur sínar.
l'm kvöldið slreymdu að svo margir gest-
ir, að öll umferð stöðvaðist, svo að lög-
reglan varð að konia til skjalanna. En
Lundúnabúar skemmtu sér vel yfir ]>essu
aprilgabbi og töluðu ekki um annað í
margar vikur á eftir.
149