Æskan - 01.03.1970, Blaðsíða 18

Pú getur ekki trúað því, hvað veslings stóra Ijónið kvaldist af tannpínu. Það var
með skemmda tönn, og skemmdin stafaði auðvitað af því, að það hafði ekki
burstað á sér tennurnar, þegar það var lítið. Þetta var mesta geðprýðis Ijón,
en síðan það fékk tannpínuna, hafði það allt á hornum sér.
Ljónynjan kom með Ijómandi fallegt sauðarlæri til morgunverðar. En um leið og
Ijónið beit í lærið, rak það upp afskaplegt org: ,,Ú-ú-ú! Bu-u!“ sagði það, því að
lærið hafði einmitt lent undir skemmdu tönninni. Ljónynjan varð þá úrill út af þvi,
að það skyldi ekki vilja þetta ágæta kjötlæri, og svo varð bóndinn náttúrlega reiður
líka. Hann stóð á fætur, rauk á dyr og skellti hurðinni á eftir sér, svo að buldi I.
Nú ráfaði hann út á eyðimörkina og var þar á rölti langa lengi. — Stundum varð
hann að setjast niður af kvölum, og orgði þá: ,,Ú-ú-ú! Bu-u!" Að lokum varð hann
þreyttur á röltinu. Hann var líka svangur, því að hann hafði ekki fengið morgun-
matinn sinn. Hann settist þvi niður undir háu tré og ætlaði að reyna að sofna. En
í hvert skipti, sem hann var að festa blundinn, þá fór þessi sjóðandi verkur í gegnum
höfuðið á honum, og hann hrökk upp. Þetta gerði tannpínan.
Nú vildi svo til, að maður nokkur var á gangi skammt þaðan. Hann var vanur
því að ganga langa leið á morgnana áður en hann borðaði. Einhver hafði sagt
honum, að það væri fjarskalega hollt, og ef maður gerði það á hverjum einasta
morgni alla sína ævi, þá yrði maður aldrei veikur. — Hann hljóp þvl á hverjum
morgni út að 4 kllómetra steininum og heim aftur. En annað gerði hann ekki allan
daginn, því hann var alltaf uppgefinn, þegar hann kom heim aftur, eins og þú getur
getið nærri, og varð að liggja á bekk til kvölds, til þess að hvíla sig.
Þegar hann kom út að 4 kílómetra steininum, þá fékk Ijónið einmitt eitt kvala-
kastið. Það stundi og sagði: ,,Ú-ú-ú! Bu-u!“ —
Maðurinn hafði ekki séð Ijónið, ög honum varð svo bilt við, að hann var nærri
því dottinn á sitjandann. En það varð nú samt ekkert úr því. Hann tók kurteislega
ofan og sagði: „Fyrirgeíið þér, herra Ijón! Ég heyrði ekki almennilega, hvað þér
sögðuð!"
,,Æ,“ sagði ljónið, ,,ég er alveg að drepast úr tannpínu; æ, æ, hvað á ég til
bragðs að taka?"
,,Þér verðið undir eins að fara til tannlæknisins, herra Ijón!" sagði maðurinn. „Það
er Ijóti ósiðurinn hjá sumum, að fara ekki reglulega til tannlæknisins. — Menn ættu

Bob Dylan, pophetjan heims-
fræga, hefur nýlega lýst yfir
því, að hann hafi samið fjölda
nýrra söngva, sem hann ætli
að syngja I hljómleikaför, sem
hann er að hefja um Banda-
ríkin. Þessi för hans mun verða
ólík fyrri ferðum hans. Hún
verður rólegri og ekki eins
hamslaus og hinar fyrri voru.
,,Á þeim dögum æddi ég um,“
segir Dylan. ,,Ég var á stöðugu
ferðalagi í næstum því fjögur
ár. Ég sleit mér út. En nú
hef ég enga löngun til þess að
lifa slíku lífi.“
Maður nokkur ferðsiðist uni
með apa og lét liann dansa og
leika ýnisar listir úti undir
l)eru lofti. Síðan lét hann ap-
ann ganga með samskotabauk
milli áhorfendanna, og skutu
margir skildingi í hann. Að
])\í húnu fékk apinn eiganda
sínum allt saman. Þegar Hans
litli ssi ]>að, sagði iiann við
móður sina:
Þetta er víst góður dreng-
ur. Sko, liann gefur honutn
pabbn sínum alla pcningana !
150