Æskan - 01.03.1970, Blaðsíða 36

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
TAL OG TÓNAR
i '
Klukkurnar
sem Finnar, Norðmenn og Svíar gáfu Skálholtskirkju.
Einu sinni hitti ég hann Kalla litla og við ræddum um páskana
— og páskaeggin!
INGIBJÖRG: — Sæll, Kalli! Bráöum koma páskarnir.
KALLI: — Já, ég hlakka svo til að fá páskaegg. — Mér finnst
svo spennandi að fá málsháttinn.
I.: — Það finnst mér líka. En manstu eftir nokkrum málshætti,
sem þú hefur fengið?
K.: — Já, já. Einn er svona: „Það er til lítils að hlaupa, ef stefnt
er í skakka átt!“
I.: — Já, þetta er góður málsháttur, Kalli minn. Þú ættir alltaf
að muna hann. Ég hugsa, að hann geti oft komið þér að gagni.
En finnst þér ekki lika gott að borða páskaeggin?
K.: — Jú-hú! Mér finnst svo sniðugt að hafa svona alls konar
egg út um allt á páskunum. Hver fann upp páskaeggin?
I.: — Ja, hver ætli hafi nú borðað fyrsta páskaeggið, — ekki
veit ég, hvort hægt er að svara þvi. Það eru eflaust til margar
sögur um páskaeggin, og um það hvernig alls kyns egg eru
orðin svona sjálfsagður liður í sambandi við páskana. — En
þegar þú spyrð, Kalli litli, þá man ég eftir gamalli helgisögn
frá Frakklandi.
Þar segir, að allar kirkjuklukkur fari til Rómaborgar í dymbil-
vikunni, til að fá blessun hjá páfanum. Þær komi svo aftur,
hver á sinn stað, á páskunum. Þá hringi þær allar og hljómi
glatt og fagurlega. — Og ekki aðeins það, heldur rigni niður
úr þeim eggjum i öllum regnbogans litum, handa öllum góðum
börnum!
Heldurðu, að það væri ekki skemmtilegt að eiga slíkar
klukkur? —
K.: — Jú, ég vildi að það væri ein á kirkjunni minni. — En
veiztu, hvað mér finnst skemmtilegast við páskana?
I.: — Nei, hvað er það?
K.: — Páskafríið! Ég er að byrja að læra á skíðum. Ég vona
bara, að það verði einhvers staðar snjór!
I.: Já, einhvers staðar, en helzt ekki á götum borgarinnar! —
En Kaili — heldur þú, að páskarnir séu alltaf á sama tíma árs?
K.: — Ég hef nú ekkert hugsað út i það. — Alltaf er jóladagur
25. desember. Annars minnir mig, að páskarnir væru í april
i fyrra.
I.: Já, það er lika rétt hjá þér. Páskarnir geta verið á tímabilinu
frá 22. marz til 25. apríl. Þú sérð, að það getur munað rúm-
lega heilum mánuði. Það fer eftir tunglinu.
K.: — Tunglinu?
I.: — Já, þér finnst þetta kannski svolitið skrítið, en ég skal
útskýra það Petur.
Dymbilvika er sú vika kölluð, sem byrjar á pálmasunnudegi
og endar á laugardegi fyrir páska. Og heyrt hef ég, að dymbill,
eða hljóðdeyfir, hafi í þeirri viku verið settur í kirkjuklukkur,
Kklega til að hljómur þeirra yrði dapurlegri þessa sorgarviku
kristinna manna. — En e'ins og þú veizt, var Kristur kross-
festur á föstudaginn langa.
Péskarnir eru fyrsta sunnudag eftir að tungl verður fullt,
næst eftir vorjafndægur.
K.: — Vorjafndægur, hvað er nú það?
I.: — Jafndægur er sá sólarhringur, þegar dagur og nótt eru
jafnlöng.
K.: — Þetta er nú meira mengið!
I.: — Ég vona, að þú skiljir samt dæmið. —- Og ég vona einnig.
að þú vitir hvers vegna við höldum páskahátið.
K.: — Já, til minningar um upprisu Krists.
I.: — Þetta ættu allir að vita. Og þó að kirkjuklukkurnar okkar
láti ekki rigna yfir okkur páskaeggjum, þá færa þær okkur
fagran hljóm, sem minnir okkur á, að við erum frjáis, kristin
þjóð. Ef við værum það ekki. væru heldur engir páskar og
þar af leiðandi engin páskaegg og ekkert páskafrí.
K.: — Ég fer nú alltaf í kirkju á páskunum. — En ég fer líka
á skíði!
I.: — Já, Kalli minn, þú ert bæði góður og hraustur drengur.
Svo kvöddumst við Kalli.
Lagið, sem ég sendi ykkur núna, er svo vitanlega við Páska-
sálm úr Sálmabókinni okkar.
Sérstaklega sendi ég með því kveðjur til prestanna ykkan
kirkjukóranna og stjórnenda þeirra.
GLEÐILEGA PÁSKA!
INGIBJÖRG
168