Æskan - 01.03.1970, Blaðsíða 10

svaraði hann á þá leið, að hann gæti bara lifað á gulrót-
um, hnetum og grænum baunum! — Að lokum var tillag-
sn um frið í Hálsaskógi samþykkt; raunar var Úlfurinn
nokkuð tregur til þess lengi vel, en sagði þó að lokum,
að fundarstjóri mætti telja sig með, og má segja það
honum til hróss, að hann virti og hélt þessa samþykkt
upp frá þessu. Einnig gerðist Refurinn friðarsinni og ger-
breyttist til hins betra, varð sem sagt hinn mesti fyrir-
myndarrefur. — Ýmislegt fleira ber til tíðinda í Hálsaskógi
eins og til dæmis það, að Litla-Bangsa er rænt og bauðst
refurinn til að leita hans og var þá vel minnugur þess, hve
vel hann gat rakið Sþor.
Leikurinn stendur yfir í tvo tíma og er hinn skemmti-
iegasti. Aðgangseyrir mun vera kr. 50,00 fyrir börn en
kr. 100,00 fyrir fullorðið fólk.
Jón E. Guðmundsson getur stjórnað fjórum brúðum i
einu með þessu áhaldi.
<H3<H><H><H><H><H><B><H><H><HS<H><H><H><H><H><HÓ<H><H><B><HÓ<HÍB><HÍH3<H><HÍ<H><B!B><H><BS<í<BÍ<H2<HÍ<BÍ<HÍ<HS<t<H!t<H3<í<t<t<B;
r
^"^slenzka brúðuleikhúsið hefur fyrir nokkru hafið sýn-
f-J. ingar á barnaleikritinu Dýrin í Hálsaskógi eftir
Torbjörn Egner, rithöfundinn snjalla í Osló. Leik-
urinn gerist úti í skógi þeim, sem kallaður er Hálsaskógur,
og fjallar efni hans um líf dýranna þar, en þau eru nokkuð
mörg: Úlfurinn, Refurinn, Hlébarðinn, Broddgölturinn, Mar-
teinn skógarmús, Lilli klifurmús, Amma mús, Húsamúsin,
Litli Bangsi, Bangsa-pabbi, Bangsa-mamma, Krákan, Uglan,
Hundurinn á bænum, Bakarameistari (kanína), Bakara-
nemi (kanína), og svo eru maður og kona.
Úlfurinn er ógnvaldur skógardýranna, einkum urðu þau
litlu fyrir barðinu á honum. Bangsi kallar öll dýrin saman
á fund, og svipað og á fundum Sameinuðu þjóðanna er
rætt um það, hvernig koma megi á friði og öryggi í skóg-
inum. Það verða snarpar umræður, og fyrirspurn kemur
frá Rebba: ,,Hvað á ég þá eiginlega að borða?" Úlfurinn
sagði fátt, en sat hjá með ygglibrún Ijótri. Bangsi ber
fram tillögu þess efnis, ,,að ekkert skógardýr megi dreþa
annað dýr sér til matar." Og fyrirspurninni frá Refnum
Marteinn skógarmús og krákan.
¥ Dýrin í Hálsaskógi
Blindi maðurinn reri fram í gráðið, hugsaði málið og
mælti síðan: ,,Þú hefur gert slæm kaup, góðurinn! Setjum
svo, að þessi ókunni kaupmaður óski eftir því að fá poka
sinn fullan af flóm, og ætti þá helmingurinn að vera
karlkyns og helmingurinn kvenkyns, hvernig færir þú þá
að?“
Veitingahúseigandanum, sem keypt hafði sandels-viðinn,
féll nú allur ketill í eld, því að hann sá í hendi sér, að
aldrei gæti hann fyllt poka kaupmanns með flóm. Hann
vonaði þó, að til þess kæmi ekki og að kauþmaður mundi
óska sér einhvers annars en flóa. Hann var þó í þungum
þönkum, er hann lötraði á brott heim á leið.
Því næst kom sá eineygði og sagði sögu sína. Hann
var kamþakátur og hló svo mikið að kænsku sinni, að
hann fékk hiksta. ,,Já, ég var búinn að fullvissa hann um
það, að hann hefði stolið öðru auganu mínu, en þetta
tapaða auga mitt hef ég ekki haft í mörg ár, hí, hí, hí!
Hann lofaði mér þvl að koma með mikla peninga á morg-
un og bæta mér skaðann, hí hí!“
En sá blindi var ekki á sama máli: ,,Þú hefur gabbað
sjálfan þig,“ sagði hann. „Setjum nú svo, að kaupmaður-
inn taki úr sér annað augað og leggi það á vogarskál.
Síðan krefjist hann þess, að þú rífir úr þér þitt eina auga
til þess að leggja það á vogina á móti hinu, til þess að
sjá hvort þau séu jafn þung. Þá verður þú alblindur eins
og ég, en kauþmaður hefur þó eitt auga eftir!"
Þetta var drjúgt umhugsunarefni fyrir hinn eineygða
meðan hann rölti í hægðum sínum heim á leið, og nú
var hann alveg hættur að hiksta.
Framhald.
142