Æskan - 01.07.1970, Blaðsíða 15

RICHARD BECK:
Vorkveðja
Sóleyjarbörnum sendi kveðju mina,
sjdlfur að nýju verð ég eitt af þeiin.
Kœrar við augum cettarslóðir skína
austur i morgúnbláum hafsins geim.
Vetrarins af sér varpað hefir böndum,
vorskrúða klœðist, landið þitt og mitt;
tigið það ris með tindum krýndum ströndum,
töfrandi frítt með röffulbrosið sitt.
Vorgeisla straumar vermi cesku hjarta,
veki og glceffi djúpt i hennar sál
framtiðardrauma háa og himinbjarta,
huganum lyfti þeirra stjörnubál.
var þó ljóst: þau vissu ekki, að hann var Tarzan apa-
bróðir, hann skyldi nú segja þeim það. í skýli sínu í
trénu átti hann táeina muni, sem harin hafði tekið með
sér úr koí'anum, þar á meðal blýant. Hann tók ritblýið
og skrifaði fyrir neðan nafn Jane Porter: „Ég er Tarzan
apabróðir." Honum fannst þetta nógu skýrt, og seinna
ætlaði hann að lauma bréfinu aftur inn á borðið í kof-
anum. Tarzan skikli líka af bréfinu, að þau þarna í kof-
anum voru ekki of birg af matvælum, og hugsaði sér að
bæta úr því.
Morguninn eftir fann Jane bréfið sitt aftur á sama
stað og hún hafði skilið það eftir, áður en það hvarf. Hún
varð hissa, en meir varð hún þó undrandi, er hún sá
orðin, sem skrifuð höfðu verið með prentstöfum neðan
við nafnið hennar. fane benti Clayton á þetta og bætti
J)ví við, að sér óaði við tilhugsuninni um, að þessi vera
hefði ef til vill verið að horfa á hana, meðan hún var
að skrila. Clayton hélt jiví aftur á móti fram, að ekkert
væri að óttast, jn í að j>essi Tarzan væri áreiðanlega vin-
veittur jjeim. Þau fengu líka sönnun Jsess, er jjau fundu
dautt villisvín utan við kofadyrnar, og nú leið varla
sú nótt, að ekki lægi að morgni eitthvert dautt dýr við
dyr þeirra, Stundum var Jjað raunar einkennilegur soðinn
matnr og eins konar braúð, stolið úr Jrorpi Monga. Eitt
sinn lá dautt ljón við dyrnar.
Tarzan fannst mjög gaman að veiða fyrir Jjessa nýju
vini sína. Ekkert var skemmtilegra en það að starfa íyrir
og verja fallegu hvítu stúlkuna. Honum datt oft í hug,
og langaði rannar til þess, að ganga inn í kofann og
reyna að tala við Jjetta fólk með stöfunum, sem bæði
}>að og hann skildu. En meðfædd feimni hans stríddi á
móti, og hver dagurinn leið á fætur öðrum án ]>ess að
hann léti verða al J>essu áformi sínu.
Hvíta l'ólkið í kofanum var nú orðið djarfara við að
ganga um nágrennið. Það fór oft nokkuð inn í skóginn
í leit að ávöxtum og ætum linotum og rótum. Oftast var
það jró Porter prófessor, sem lenti í vandræðum með að
rata til baka, en Philander gætti hans dyggilega, svo að
ætíð komust }>eir heim aftur.
Nú var nær mánuður liðinn frá J>ví er „Örin" fór. Loks-
ins var það einn daginn, að Tarzan tók ])á ákvörðun að
heimsækja fólkið. Þetta var um hádegisbilið, og þegar
Tarzan kom að kofadyrunum, var ekkert J>eirra þar heima
við. Þeir Porter og Philander höfðu tekið sér hressingar-
göngu suður með ströndinni, en Clayton hafði gengið
út á norðurtangann til þess að gæta að skipaferðum. Jane
Porter og Esmeralda voru í ávaxtaleit í skóginum, án }>ess
að gæta sín héldu }>ær æ lengra inn í skógarjrykknið.
Tarzan beið þögull við kofadyrnar. Hann hugsaði um
fallegu hvítu stúlkuna, alltaf var hún í huga hans. Skyldi
hún verða hrædd, er hún sæi hann? Hann notaði tímann
meðan hann beið, til J>ess að skrifa hugsanir sínar á trjá-
börk. Ekki var gott að vita, bvort hann ætlaði sjálfnr að
fá henni bréfið, en garnan fannst lionum að sjá hugsanir
sínar á prenti. Hann skrifaði:
„Ég er Tarzan apabróðir. Ég Jrrái J>ig. Ég er þinn.
Ég skal alltaf færa }>ér beztu ávextina, bezta kjötið
af dýrum skógarins. Ég veiði fyrir J>ig. Þú ert Jane
Porter, ég sá }>að í bréfi þfnu. Þegar J>ú sérð Jretta,
veiztu að J>að er til J>ín og að Tarzan apabróðir
ann }>ér hugástum."
Er hann beið þarna við kofadyrnar, barst honum
skyndilega til eyrna þrusk, sem hann kannaðist við. Það
var þruskið í stórum apa, sem fór um lággreinarnar. Eitt
augnablik hlustaði hann með eftirtekt, svo heyrði hann
konuóp úr sömu átt, og Tarzan apabr(’>ðir missti fyrsta
ástarbréfið sitt til jarðar. Hann }>aut eins og örskot inn
í skóginn.
351