Æskan - 01.10.1971, Blaðsíða 7

Rósir í eyðimörku
I mörgum vinjum Sahara vaxa einkar
fagrar rósategundir, og sumlr eyðimerk-
urbúar rækta þær. Róslrnar þrifast mjög
vel í Sahara og verða fegurrl og stærrl
þar en annars staðar. Eru þessar róslr
notaðar tll þess að framleiða úr þeim
rósaolíu I ilmvötn.
Sólin sveigir
Mælingar, sem gerðar hafa verið á
Eiffelturninum í Paris, sýna, að sólin
verkar meira á hann en mestl stormur.
Sólin hitar þá hlið turnsins, sem að
hennl snýr, svo mikið, að málmurinn
þenst út, og lengist turninn þeim megin
og svignar svo, að toppurlnn hallast 10
cm til vesturs á morgnana, 15 cm til
norðurs um miðjan daglnn, en 71/2 cm
til austurs á kvöldln.
Apar meS tannpínu
Tannpínan þjáir apana grimmilega,
ekki siður en frændur þelrra, mennlna,
segja visindamenn. Þeir hafa rannsak-
að hauskúpur af öpum víðs vegar að
úr veröldinnl og fundið tannskemmdlr
iog holar tennur hjá hundruðum af simp-
önsum og órangútönum.
Ovæntur fengur
Sjómaður á sovézka frystiskipinu Plaja Giron var einu
sinni aS dorga fyrir ströndum Kaliforníu og fékk þá stærri
feng en hann hafði búizt við — sármóSgaSan sel. Selurinn
tók afsökunarbeiðnir áhafnarinnar gildar og slóst í förina
heim til Litháen, þar sem hann var afhentur dýragarSinum
í Kánas.
Giron (selurinn var skírSur í höfuSiS á skipinu) kunni brátt
ágætlega viS sig í þrónni, sem þiS sjáiS á myndinni, eink-
um eftir aS hann kynntist þar seldömunni Andrómedu.
Hann er i miklu dálæti hjá gestum dýragarSsins.
(það gerði vinnukonan, því að þá voru enn til vinnukonur
á ,,betri" heimilum), en allt var fágað og prýtt (það gerði
líka vinnukonan).
Súkkulaði var lagað, auk kaffisins, og stóreflls rjóma-
terta var keypt í Björnsbakaríi. Það gerði Úja, því að hún
var elzt. Það er að segja, hún sótti tertuna ofan i Björns-
bakarí og kom henni heilli heim, en það var nú ekki mjög
langt, sem betur fór.
Svo var köttunum komið fyrir i næstu húsum, svona til
vara, en gamla kisumamma fékk eln að vera helma.
Krinlótta borðið i stofunni var skreytt hvítum dúk, og
bollar, diskar og kökur lagðar þar á.
Á miðju borðinu trónaði hln fræga rjómaterta úr Björns-
bakarii og sómdi sér vel.
Nú var allt tilbúið og gestirnir komu á réttum tlma.
Þetta voru 8 fínar frúr, klæddar í sitt bezta skart, silkl-
kjóla og alsettar gull- og sllfurdjásnum, svo sem vera ber
við svona tæklfæri.
Húsfreyjan og allir gestirnlr settust nú I kringum borðið,
súkkulaðinu var hellt i bollana og gildið hófst.
En enginn hafði tekið eftir kisumömmu, sem lét lltið
á sér bera, en hafði valið sér sæti hátt uppl á skáp, sem
var f stofunni, skammt frá borðinu. Kisa mændi á hvítan
rjómann á tertunni og langaði ósköp og skelfing (.
Allt í einu gat hún ekki á sér setið lengur, hún tók undlr
sig stökk og hentist ofan á rjómatertuna.
Gusurnar gengu í allar áttlr á aumingja frúrnar og fínu
kjólana þeirra. Þær ruku allar upp til handa og fóta, fuss-
andi og sveijandl, en vesalings húsfreyjan bað guð há-
stöfum að hjálpa sér i sömu andránnl og hún skammaði
kisu, sem öllum ósköpunum olli.
En hún skauzt milll kvennanna út um dyrnar, og þóttist
eiga fótum slnum fjör að launa.
Blessaðar konurnar héldu svo hver til slns heima, án
þess að meira yrði af súkkulaði- og kaffidrykkju í það
sinn. — Svo fór um sjóferð þá!
Þóra M. Stefánadóttir.
5