Æskan - 01.10.1971, Qupperneq 14

Eftir tveggja stunda flug var lent I Osló. Skarphéðinn Árnason,
fulltrúi Fiugfélags íslands i Noregi, tók á móti gestunum og hér
er mynd af honum ásamt Geir og Svölu Guðmundsdóttur flug-
freyju. Viðstaðan i Osló var stutt og eftir örstund var Gulllaxi
á lofti á ný og stefndi suður á bóginn.
Eftir vegabréfaskoðun fóru þeir i frihöfnina, þar sem Gelr ætlaði
að kaupa segulbandstæki, en rétta tækið var ekki til, svo hann
ákvað að láta kaupin bíða. Vegna fjölmargra farþega til Oslóar
þennan dag hafði flugleiðinni verið breytt þannig, að til Frankfurt
yrði flogið með viðkomu í Osló. Áður en gengið var um borð.
stanzaði Geir örlitla stund og virti fyrir sér flugstöðvarbygging-
arnar og það sem um var að vera á flugvallarstæðinu. Flugvélin
var alveg full. Þotan rann eftir flugbrautinni og innan skamms var
hún á lofti og sótti vel á brattann. Frammi í voru Skúli Magnússon
flugstjóri og Geir Garðarsson flugmaður og Einar Sigurvinsson
fiugvélstjóri, og Skúli hafði sagt þeim, að eftir flugtak myndi Geir
fá að koma fram í og litast um. Þeir höfðu aðeins flogið skamma
stund, þegar skilaboð komu frá flugstjóranum um, að nú væri
Geir boðinn fram i.
Skúli stóð upp úr sæti sinu og Geir settist í flugmannssætið, en
Skúli útskýrði fyrir honum ýmsa leyndardóma mælaborðs, sem
var æði margslungið. Á radarskerminum sáu þeir Færeyjar fram-
undan, og lengst uppi i horninu til hægri Shetlandseyjar. Því
miður var skýjað og þeir sáu ekki niður, en það var gaman að
vita af því, að maður flaug yfir hlaðvarpa frænda vorra Færeyinga,
og brátt var Noregur fyrir stafni. Er hann hafði skoðað það mark-
verðasta i flugstjórnarklefanum, hélt Geir aftur til sætis sins, og
nú báru flugfreyjur fram gómsæta rétti. Yfirflugfreyjan og aliar
hinar voru á þönum og brátt var bæði þorsti og svengd úr sögunni.
Það þarf snör handtök við að gefa talsvert á annað hundrað
manns að borða svona i einum grænum, en þetta gekk allt
bæði fljótt og vet. Maturinn bragðaðist líka alveg prýðilega, og
brátt heyrðist rödd flugstjórans i hátalaranum, og hann sagði, að
nú flygi flugvélin inn yfir Noregsströnd yfir Bergen. Litið sást
niður yfir háfjöllum Noregs, en þegar nær dró, greiddist úr skýja-
þykkninu og það fréttist aftur i flugvélinni, að í Osló vseri 25
stiga hiti.
Nú renndi flugvélin sér niður milli skógi vaxinna hæða, þar
sem rauðmáluð hús með hvítum gluggum og dyraumbúnaði sátu
kirfilega í hliðum en á víkum og vogum voru seglbátar og aðrar
fleytur á ferðinni. Brátt lenti flugvélin á Fornebuflugvelli i Osló.
Geir sá, að lítill bíll kom út að þotunni og ók á undan henni að
flugvélarstæðinu. Þarna fóru allir úr, sem ætluðu til Noregs, en
ferðalangarnir til Frankfurt hreyfðu sig hvergi og viðstaðan var
stutt. Skarphéðinn Árnason, fulltrúi frá Flugfélagi Islands í NoregL
kom um borð og heilsaði upp á farþegana, og þeir fóru út á stæðið
við flugvélina og tóku myndir í glampandi sólskini og bezta veðri.
Höfuðborg Noregs við Oslóarfjörð skartaði sínu fegirrsta.
Eftir stuttan stanz var haldið af stað á ný og flugið tekið suður
frá Osló. Flogið var yfir Kaupmannahöfn, sem lá þar við Eyrarsund
böðuð í sól, og þar sem þotan Gullfaxi var í 101/2 km hæð, furðaði
Geir sig á, hvað flugvélar, sem hann sá nær jörðu, virtust smáar.

W' ' ■' .:. . .- v: i§ •-v‘
: 691... ÉÝVA^I:..; ;>•>.'
Fyrsta morguninn í Frankfurt hitti Geir þessar jafnöldrur sínar fyrir
utan gistihúsið. Þær voru á leið í kirkju, en gáfu sér tíma til
spjalla við islendinginn, og það kom i Ijós, að þær vissu sitthvað
um ísland.
12