Æskan - 01.10.1971, Qupperneq 32

INGIBJÖRG ÞORBERGS:
þessum mánuðl kveðjum við sumarið. — Dásamlegt
~ sumar, a. m. k. hér sunnanlands, sem við þökkum
innllega þeim góðu veðurguðum, er þvi hafa stjórnað.
Hraustlegt, kátt, sólbrúnt fólk og fagrir, litrikir blóma-
garðar hafa sett svip á Reykjavik á þessu sumri.
Margir hafa farið í gönguferðir og ökuferðir til að skoða okkar
hreinu höfuðborg, sem alltaf verður snyrtilegri og fegurri með
hverju árl, sem líður. Eip sú gata, sem áberandi mlkið virðist
„skoðuð" þannig, er Einimelurinn, enda listrænn blær yfir öllu.
Ekki verða þessi hús og þessir garðar svona, nema mikil alúð
sé lögð við fegrun þeirra. Þar er líka alltaf verið að vinna. Það er
mikil vlnna að hugsa um fallega lóð. Þarna vlrðist sérhver fjöl-
skylda önnum kafin við að fegra og snyrta. Og á þessu sumri
brostu blómin til mín i hvert skipti, sem ég fór þar um, — en
það gerðu reyndar börnln líka...
Nokkrir þessara ungu vina minna og nágranna hér við Kapla-
skjólsveglnn og Einimelinn voru að leika sér um daglnn.
— Mikið væri nú gaman að fá mynd af ykkur, svona indælum
og kátum, segi ég.
— Mamma tók mynd af okkur i sumar. Hérna, þú mátt fá hana,
segir Anna Guðrún, — en þessi stelpa, hún Anna Maria, er ekki
með á myndinnl, segir hún og bendir á eina vinkonu sina.
— Það var nú verra! — En það verður víst að hafa það... —
En þú ert ekki heidur á myndinni, Þórður. Þú verður þá að biðja
hana Láru, systur þina, að lána mér myndina, sem hún tók af þér.
Það gerði Lára, og hér sjáið þið alla þessa kátu krakka.
Ingibjörg: — Jæja, krakkar, ég verð nú líka að spyrja ykkur
að einhverju.
Frá vlnstri: Hreinn, Hrönn, Anna Guðrún, Þórunn, Jóhann Örn
og Bragi stendur (eða flýgur!) fyrir aftan.
Krakkarnir: — Spyrja okkur! Hvers vegna?
Ingibjörg: — Ég ætla að láta í Æskuna allt, sem þið seglð!
Það fer kliður um hópinn. Þetta virðist ógurlega spennandi!
— Þið eruð nú svo ung, að ég býst varla við, að þið séuð farin
að hugsa um, hvað þið ætlið að verða, þegar þið eruð orðin stór,
segi ég.
En þar skjátlaðist mér.
— Jú, ég veit alveg, hvað ég ætla að verða, heyrist kallað ur
öllum áttum.
Ingibjörg: — Jæja, lofið mér þá að heyra.
Bragi Gunnarsson, 7 ára: — Ég ætla fyrst að verða stúdent
og svo lögfræðingur.
Anna Guðrún Gunnarsdóttir, 6 ára: — Ég ætla að verða stúdent,
og svo langar mig líka til að verða lögfræðingur.
Ingibjörg: — Já, þú ættir að geta það, við búum í þjóðfélagi.
þar sem jafnrétti ríkir milli kynja. Áður fyrr var það ekki þannlg.
þá máttu bara strákarnir menntast. Það var heldur óréttlátt. Þá
hefði heldur engum dottið í hug að kenna strákunum matreiðslu i
skólanum! — En nú er það víða gert.
— Það er nú líka gott að geta bakað pönnukökur, éf maður á
enga konu, segir þá einhver i hópnum.
Ingibjörg: — Ja, það segirðu satt! Heldurðu kannski, að Þu
settir poppkorn í deigið?
Krakkarnir: — Til hvers?
Ingibjörg: — Þá er sagt, að þær stökkvi sjálfar upp og snúl sér
við á pönnunni!
Þetta þykir þeim sniðugt, og það er hlegið dátt...
Jóhann Örn Hreiðarsson, 7 ára: — Ég ætla að verða flugmaður,
þegar ég er orðinn stór. Fyrst ætla ég að fljúga til Vestmannaeyja.
og svo lengra, — út um allan helm!
Hrönn Baldursdóttir, 6 ára, og Hreinn Baldursson, 5 ára: -— ^ið
ætlum bæði að verða stúdentar.
Ingibjörg: — Já, það er ágætt að ætla sér það strax, þvi
þið vitið, að þið verðið ailtaf að vera dugleg að læra, ef þið
að ná ákveðnu marki. Þá borgar sig strax í barnaskóia að laera
vel fyrir hvern dag. — Ekki byrja að læra rétt fyrir prófln!
Heldur læra jafnt og þétt, alveg frá byrjun.
Þau fallast öll á það og vita, að þá verður allur lærdómur miklu
auðveldarl.
Anna Maria Sigurðardóttir, 6 ára: — Ég er ekkl búin að ákveða,
hvað ég ætla að verða.
Ingibjörg: — Það er nú heldur ekki svo auðvelt. En ég er nu
viss um, að þú verður góð mamma, því að þú ert svo dugleg a^
passa hana Elínu, litlu systur þína. — Kannski þú verðir lík3
flugfreyja og fljúgir með Jóhanni!
Stelpurnar brosa. — Og þær segjast allar ætla að verða góðar
mömmur.
Þórunn Sigurðardóttir, 8 ára: — Ég hélt, að ég gæti ekki ákveðið
hvað ég ætlaði að verða, en þegar ég hugsa um það, þá langar
mlg mest til að verða hjúkrunarkona.
Ingibjörg: — Það vantar alltaf hjúkrunarkonur. Þú flýtir Þ^r
bara að stækka!
Þórður Magnússon, 8 ára: — Mér finnst svo gaman að þykjast
alltaf vera að gera hitt og þetta. Ég hugsa, að ég hafi mestan
áhuga á útvarpsvirkjun.
Ingibjörg: — Já, mér þykir þetta álitlegur hópur. Á þessari
tækniöld hlutum við að eiga einhvern upprennandi tæknifræðlng-
Og þótt þið skiptið um skoðun og verðið eitthvað annað,
er ég viss um, að þið verðið góðir þjóðfélagsþegnar.
Ég sé, að andlit sumra verða eins og spurnlngarmerki, svo að
30