Æskan - 01.10.1973, Síða 15

þar yfir á, kom sér fyrir á syllu og byrjaði að draga
í'* Sl’n netið. Allt gekk vel. Óli gaf út netið og þegar
. var allt kornið út í ána, gekk hann upp árbakkann
J1 Þess að netið lægi betur. Gunna veifaði til okkar. Við
1 um með óþreyju eftir að eittlivað gerðist. Ég fékk mér
stein og kastaði honurn í lygnuna beint á rnóti eyrinni. Þar
J11 stór steinn og silungarnir lágu oft við hann. BOMS!
lsUitt stiind leið, þá kallaði Óli:
”Einn í, einn í!“
^unna gaf strax út kaðalinn og ég flýtti mér til Óla,
S við drógum netið að í miklum flýti. Það voru nú
^UKlar tveir, en ekki einn silungur í netinu. Þessar líka
eSu bleikjur. Við losuðum þær úr netinu og veifuð-
111 þeim til Gunnu, brosandi út að eyrum. Svo lögðiim
netið aftur og biðum eftirvæntingarfull. Tíminn leið
-kki virtust fleiri silungar vera á ferðinni þetta kvöklið.
^ ;i datt mér í hug, að verið gæti, að silungar lægju í
°danum upp undir fossinum. Ég fékk mér stein og fetaði
. S gætilega upp eftir klettasyllunni alveg uppi við foss-
,nn- % leit yfir til Gunnu og sá, að hún var eitthvað að
j,Cllda 0g hj-ðpa, en ég heyrði ekkert fyrir fossniðinum.
^ fór alveg eins framarlega og ég gat, til þess að geta
út í hringiðuna,.sem myndaðist við klöppina. Lík-
5‘1 þefur mit>' svimað við að horfa í strauminn, eða kletta-
'ó'tba
^elcl
an, sem ég stóð á, hefur brotnað. Ég veit ekki hvort
>ur var. En allt í einu datt ég í ískalt vatnið og fór á
bólakaf.
Mér fannst ég heyra ógurleg hljóð, en ég var ekki
nd hrædd. Mér datt allt í einu í hug, það sem sund-
he
vut
. er,Uarinn í skólanum sagði við mig í vetur, og ég hreyfði
rak^Ur °'" lætul' ^dér skaut upp á yfirborðið, og síðan
lnlg með straumnum úr mestu hringiðunni niður
^ 11 ;nini. Ég vissi ekki fyrr en einhver togaði í mig og
. ° mig upp á land. Það var Óli. Hann hafði þotið niður
[f ^'ina og rétt náði í peysuna mína, þegar mig rak
, lln hjá. Hann var náfölur, þegar hann leit á mig og
§ðl bigt:
, \T,'
'u var nærri farið illa, Lóa mín.“
f>á
i ‘ Var allt í einu gripið utan unr mig, og um leið
r°Paði Gunna:
’;cuði sé
lof, guði sé lof!“
úl h Var eiginlega alveg hissa á, hvernig þau létu. Ég
i'elzt lralda áfram við veiðarnar, en Gunna hélt nú
Pau náðu í netið, sem lrafði borizt niður ána og var
v'lcli
ekki.
aUt t ,.
við tækju v.ið bakkann. Það var auðséð, að gera þyrfti
þ‘*ð, áður en lagt yrði í aðra veiðiferð.
kaðv
ar víst ekki sjón að hjá okkur, þegar við komum
g holdvot og Gunna blaut upp í mitti. Henni
heim. É,
varð '
sje Svo mikið urn, þegar ég datt, að hún liafði tafarlaust
fjs^Pt kaðlinum og vaðið yfir hvað sem fyrir varð. En
höfð-
úm við fengið tvo, og það bætti töluvert úr.
Margir lesendur hafa beðið um mynd af
Kid Curry, sem er önnur hetj'an í myndun-
um „Karlar í krapinu", sem verið hafa
framhaldsþættir í sjónvarpinu á föstudög-
um. Réttu nafni heitir leikarinn Ben Murphy
— en hér er myndin.
'V--------------------------------------------------------
Fólkið varð allt dauðhrætt, og Stebbi þurfti auðvitað
að koma með þá athugasemd, að sér fyndist réttast að taka
fyrir svona uppátæki í tíma. Stelpan hefði getað farið
verr út úr þessu, ef hún hefði slegið hausnum utan í
bergið.
En þegar ég var komin í rúmið og farin að drekka
mjólkina mína, þá settist frænka hjá rúminu mínu. Ég
vafði handleggjunum urn hálsinn á henni og bað hana
eins vel og ég gat, að banna okkur ekki að veiða einhvern
tíma seinna. Ég lofaði að fara aldrei aftur svona nálægt
fossinum.
Frænka leit alvarlega á mig og sagði: „Lóa mín, þú
veizt, að við Ragnar berum ábyrgð á þér meðan þú ert
hjá okkur. En ég treysti því, að þú haldir þetta loforð,
og þá skuluð þið fá að fara aftur að veiða. En þið verðið
að sýna, að þið séuð traustsins verð.“ Svo kyssti hún mig
og fór aftur niður.
Óli kom upp til mín, og ég sagði honum málalokin.
Hann varð glaður við, hugsaði sig um, en sagði svo
hróðugur:
„Fiskarnir, sem við veiddum, voru nú samt meira en
upp í kött.“
S. Ó. G.
13