Æskan

Árgangur

Æskan - 01.10.1973, Blaðsíða 27

Æskan - 01.10.1973, Blaðsíða 27
w bi wm flndrés önd er Andrés önd hafði keypt mjólkurbú, sem var uppl [ sveit. Mjólkurbúið var lítið, og Andrés komst auðveldlega yfir að aka mjólkinni tli viðskiptavinanna. Hann ók mjólkinni í laglegum, hvítum vagni, sem gamli, trYggi hesturinn, hún Lotta, dró. Rip, Rap og Rup þótti mjög vænt um hestinn. Þeir gáfu honum gulrætur, rúgbrauð og epli, og þeim lá við gráti 1 hvert skiptl, sem þreytti gamli hesturinn var spenntur fyrir vagninri. Það var svo sorglegt. Það þurfti að fara með mjóikina eldsnemma á morgnana, °g Andrés var enginn morgunhani. Þess vegna sofnaði hann oft i ekilssætinu. En þá vakti Lotta gamla hann með Pví að hneggja eða krafsa i jörðina, þegar þau komu heim 'il einhvers af viðskiptavinum Andrésar. Þegar Andrés var búinn að afhenda mjólkina, settist hann aftur upp I vagn- inn — og steinsofnaði. Það var lengi verið að aka til allra viðskiptavinanna, og Andrés hafði oft minnzt á það, að hann ætlaði að kaupa sér bíl, því að þá yrði hann mun fljótar! í förum. Kvöld nokkurt settist Andrés niður og fór að telja aurana sína saman. Hann vantaði 1500 krónur til að geta keypt sér mjólkurbílinn, sem hann hafði augastað á. Hvernig átti hann að ná í þá peninga? Það var hænsnabú á mjólkurbúinu og strákarnir fengu hluta af eggjapeningunum, því að þeir voru svo duglegir að gefa hænunum. Andrés vissi, að Rip, Rap og Rup áttu rúmar 1500 krónur i sparibaukunum sínum — en það voru sparipeningar strákanna og Andrés átti ekkert i þeim. En a'lt í einu kom honum gott ráð í hug! Næsta morgun spurði hann strákana: ..Viljið þið kaupa Lottu gömlu?“ ,,Það viijum við, því að við viljum gjarna eignast hana °g þá þarf hún ekki að draga mjólkurvagninn lengur. Hvað kostar hún?“ „1500 krónur," sagði Andrés. „1500 krónur? En það er aleiga okkar og við höfum verið lengi að spara það saman. Getum við ekki fengið hana ódýrari?“ „Nei og aftur nei. Ég verð að fá 1500 krónur til að ég 9eti keypt mjólkurþfl, og meðan ég hef engan mjólkurbíl verður Lotta gamla að halda áfram að draga mjólkurvagn- Ihn.. En þið um það fyrst ykkur þykir vænna um peningana en veslings, gömlu Lottu." mjólkurpóstur Strákarnir gátu ekki hugsað sér að láta þennan aamla hest halda áfram að þræla svona. Þelr fóru og sóttu allt spariféð sitt og létu Andrés önd fá það. Andrés önd keypti sér fallegan, bláan mjólkurbíl sam- dægurs og lagði stoltur af stað næsta morgun, meðan strák- arnir dekruðu við Lottu. „í dag verð ég enga stund að aka mjólkinni," sagði Andrés. ,,Ég kem bráðum heim aftur.“ En það fór ekki eins og Andrés hafði hugsað sér. Hann var orðinn svo vanur þvi, að Lotta gamla þekkti leiðina, að hann hugsaði ekkert um hana. í dag var gamla Lotta ekkl til staðar og hann afhenti mjólkina á röngum stað, ók I hringi, kom alls staðar of seint og fékk hroðalegar skammir. Á' meðan hafði Lotta gamla það gott heima. Strákarnir snyrtu stall- inn hennar. Þelr settu nýtt hey undir hana. Þeir settu mynd- ir á veggina og græn gluggatjöld fyrir gluggana. Þegar búið var að bursta Lottu, gefa henni að borða og vatna henni og hún hafði fengið sér smáblund, var langt liðið á daginn. En Andrés frændi var ókominn. „Andrés frændi var vanur að vera kominn heim fyrir löngu, þegar hann ók með Lottu,“ sagði Rip. „Við verðum að setjast allir þrír á Lottu og leita að hon- um,“ sagði Raþ. Þeir hittu Andrés uppi á vegi. „Hvers vegna kemurðu heim með helminginn af mjólkinni, Andrés frændi? spurði Rup. „Ég vissi alls ekki, hvar ég ætti að afhenda hana,“ ískr- aði í Andrési. „Ég verð að fá Lottu með mér fyrst um sinn þangað til ég hef lært þetta utan að.“ „Þú getur fengið hana lánaða, en nú eigum við hana og við förum sjálfir með og gætum hennar." „Hvað takið þið fyrir að lána mér Lottu í hálfan mánuð?" spurði Andrés. „1500 krónurl" svöruðu strákarnir í kór. „Og okkur liggur ekkert á penlngunum. Það er ágætt að eiga þá inni!“ sagði Rip. „1500 krónur! Það er dýrt fyrir hestlán í hálfan mánuð," sagði Andrés önd fýlulega. „Við viðurkennum gjarnan, að það sé dýrt,“ svöruðu strákarnir, „en vitur hestur er meira virði en heimskur blli.“ 25
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Æskan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Æskan
https://timarit.is/publication/383

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.