Æskan - 01.10.1973, Blaðsíða 27

w bi wm
flndrés önd er
Andrés önd hafði keypt mjólkurbú, sem var uppl [ sveit.
Mjólkurbúið var lítið, og Andrés komst auðveldlega yfir að
aka mjólkinni tli viðskiptavinanna.
Hann ók mjólkinni í laglegum, hvítum vagni, sem gamli,
trYggi hesturinn, hún Lotta, dró.
Rip, Rap og Rup þótti mjög vænt um hestinn. Þeir gáfu
honum gulrætur, rúgbrauð og epli, og þeim lá við gráti 1
hvert skiptl, sem þreytti gamli hesturinn var spenntur fyrir
vagninri. Það var svo sorglegt.
Það þurfti að fara með mjóikina eldsnemma á morgnana,
°g Andrés var enginn morgunhani. Þess vegna sofnaði
hann oft i ekilssætinu. En þá vakti Lotta gamla hann með
Pví að hneggja eða krafsa i jörðina, þegar þau komu heim
'il einhvers af viðskiptavinum Andrésar. Þegar Andrés var
búinn að afhenda mjólkina, settist hann aftur upp I vagn-
inn — og steinsofnaði.
Það var lengi verið að aka til allra viðskiptavinanna, og
Andrés hafði oft minnzt á það, að hann ætlaði að kaupa
sér bíl, því að þá yrði hann mun fljótar! í förum.
Kvöld nokkurt settist Andrés niður og fór að telja aurana
sína saman. Hann vantaði 1500 krónur til að geta keypt sér
mjólkurbílinn, sem hann hafði augastað á. Hvernig átti
hann að ná í þá peninga?
Það var hænsnabú á mjólkurbúinu og strákarnir fengu
hluta af eggjapeningunum, því að þeir voru svo duglegir
að gefa hænunum. Andrés vissi, að Rip, Rap og Rup áttu
rúmar 1500 krónur i sparibaukunum sínum — en það voru
sparipeningar strákanna og Andrés átti ekkert i þeim. En
a'lt í einu kom honum gott ráð í hug!
Næsta morgun spurði hann strákana:
..Viljið þið kaupa Lottu gömlu?“
,,Það viijum við, því að við viljum gjarna eignast hana
°g þá þarf hún ekki að draga mjólkurvagninn lengur. Hvað
kostar hún?“
„1500 krónur," sagði Andrés.
„1500 krónur? En það er aleiga okkar og við höfum
verið lengi að spara það saman. Getum við ekki fengið
hana ódýrari?“
„Nei og aftur nei. Ég verð að fá 1500 krónur til að ég
9eti keypt mjólkurþfl, og meðan ég hef engan mjólkurbíl
verður Lotta gamla að halda áfram að draga mjólkurvagn-
Ihn.. En þið um það fyrst ykkur þykir vænna um peningana
en veslings, gömlu Lottu."
mjólkurpóstur
Strákarnir gátu ekki hugsað sér að láta þennan aamla
hest halda áfram að þræla svona. Þelr fóru og sóttu allt
spariféð sitt og létu Andrés önd fá það.
Andrés önd keypti sér fallegan, bláan mjólkurbíl sam-
dægurs og lagði stoltur af stað næsta morgun, meðan strák-
arnir dekruðu við Lottu.
„í dag verð ég enga stund að aka mjólkinni," sagði
Andrés. ,,Ég kem bráðum heim aftur.“ En það fór ekki
eins og Andrés hafði hugsað sér. Hann var orðinn svo
vanur þvi, að Lotta gamla þekkti leiðina, að hann hugsaði
ekkert um hana. í dag var gamla Lotta ekkl til staðar og
hann afhenti mjólkina á röngum stað, ók I hringi, kom alls
staðar of seint og fékk hroðalegar skammir. Á' meðan
hafði Lotta gamla það gott heima. Strákarnir snyrtu stall-
inn hennar. Þelr settu nýtt hey undir hana. Þeir settu mynd-
ir á veggina og græn gluggatjöld fyrir gluggana.
Þegar búið var að bursta Lottu, gefa henni að borða og
vatna henni og hún hafði fengið sér smáblund, var langt
liðið á daginn. En Andrés frændi var ókominn.
„Andrés frændi var vanur að vera kominn heim fyrir
löngu, þegar hann ók með Lottu,“ sagði Rip.
„Við verðum að setjast allir þrír á Lottu og leita að hon-
um,“ sagði Raþ.
Þeir hittu Andrés uppi á vegi.
„Hvers vegna kemurðu heim með helminginn af mjólkinni,
Andrés frændi? spurði Rup.
„Ég vissi alls ekki, hvar ég ætti að afhenda hana,“ ískr-
aði í Andrési. „Ég verð að fá Lottu með mér fyrst um sinn
þangað til ég hef lært þetta utan að.“
„Þú getur fengið hana lánaða, en nú eigum við hana
og við förum sjálfir með og gætum hennar."
„Hvað takið þið fyrir að lána mér Lottu í hálfan mánuð?"
spurði Andrés.
„1500 krónurl" svöruðu strákarnir í kór. „Og okkur liggur
ekkert á penlngunum. Það er ágætt að eiga þá inni!“ sagði
Rip.
„1500 krónur! Það er dýrt fyrir hestlán í hálfan mánuð,"
sagði Andrés önd fýlulega.
„Við viðurkennum gjarnan, að það sé dýrt,“ svöruðu
strákarnir, „en vitur hestur er meira virði en heimskur blli.“
25