Æskan - 01.10.1973, Qupperneq 19

Leyniskjöl
ræðismannsins
Barnasaga eftir
Axel Bræmer
Þeir gengu nær. Ræningjarnir hrutu hátt.
,,Það er áhættusamt að ferðast til
Chentufu," sagði franski ræðismaður-
inn við Brison lækni, „því þar er krökkt
af ræningjum. En þér væruð ef til vill
svo góður að fara með leyndarskjöl iil
vinar míns, ræðismannsins þar, íyrst
þið feðgarnir ætlið þangað hvort sem
er? Þetta eru mjög mikilvæg skjöl,“
bætti hann svo brosandi við.
,,Við skulum gæta þeirra eins og sjá-
sldurs augna okkar,“ svaraði Brison
Iseknir.
,,Ég vona, að ferðin gangi vel.“
Daginn eftir fóru þeir feðgar, Brison
læknir og sonur hans Pierre, til Chen-
fufu í Vestur-Kína. Þeir höfðu náð sér í
marga burðarmenn og múlasna, sem
báru farangurinn, og þar á meðal vitan-
'e9a stóra kassann með leyniskjölum
r®ðismannsins. Erfitt var að ferðast um
fjalllendið, stígarnir holóttir og klettarn-
it háir. Oft sá læknirinn eftir þvf, að
áann hafði tekið þennan stóra kassa
með, því að slíkt íþyngdi leiðangrinum,
°9 Pierre varð sífellt að hafa auga með
kassanum. Múlasninn gat hrapað fram
af fjallsbrún eða burðarmennirnlr stolið
þyrðinni.
Þó gekk allt vel, þar til þeir voru búnir
að setja upp tjaldbúðir kvöld nokkurt.
þfikil hróp heyrðust eftlr miðnætti, og
Brison og Pierre stukku út með skamm-
þyssurnar I höndunum. Þeir gátu naum-
asf grillt i myrkrlnu, hvað á seyði var,
en burðarmennlrnir hrópuðu og sögðu,
að ræningjar hefðu ráðizt á þá. Þeir
áeyrðu líka ógnarveinið: „Sjasjao!" —
"Myrðið og þrennið!"
Er skipzt hafði verið á nokkrum skot-
um, hörfuðu ræningjarnlr þó, þvf að
það var betra en að skilja sáran félaga
eftir á vígvellinum. Læknirinn og Pierre
sáu seinna, að nokkrir múlasnar voru
horfnir og byrðarnar með. Kassinn með
leyniskjölunum, lyf læknisins og læknis-
taska hans voru þar á meðal. Þetta var
skelfilegt áfall.
„Við verðum að veita þeim eftirför,"
sagði Brison, ,,þó svo fari, að við
neyðumst tii að bjóða þeim góð laun fyr-*
ir ránsfenginn. Ég verð að ná í lyfin
og leyniskjöl ræðismannsins."
Þeir fundu að lokum sáran mann,
sem lá þar á jörðinni, og eftir langvar-
andi yfirheyrslur sagði hann þeim, hvar
ræningjarnir héldu sig. Pierre, faðir
hans og hugrökkustu burðarmennlrnir
lögðu af stað i dögun og nálguðust
gætilega tötraleg tjöld efst í fjallshlíð-
inni. Múlasnarnir, sem stolið hafði ver-
ið frá þeim, voru þar á belt.
,,Ef þeir sofa, komum við þelm að
óvörum," hvíslaði Pierre.
Faðir hans kinkaði kolli, og þelr nálg-
uðust tjöldin með skammbyssur í hönd-
um. Ræningjarnir lágu hrjótandi á jörð-
inni. Umhverfis þá var krökkt af tómum
kampavínsflöskum.
„Þeir eru drukknir — dauðadrukknlr,"
sagði læknirinn. „Hvar náðu þeir ( allt
þetta dýra kampavín?"
Plerre bentl á kassa, sem hafðl verið
opnaður.
„Þarna sérðu, hvaða leynlskjöl ræðis-
maður sendi vinl sinum,“ sagðl hann.
„Kampavin!"
„Hann gerði okkur nú stórgreiða
sarnt," sagði læknirinn hlæjandi.
Það reyndist auðvelt að binda með-
vitundarlausa ræningjana, og bæðl lyf
og læknlsáhöld voru ósnert. Ævintýrið
hættulega hafði ekkl reynzt hættulegt
— og allt var það að kenna óumræði-
lega sterkum áhrifum „leyniskjala ræð-
ismannsins".
En ræðismaðurinn í Chentufu fékk
ekki kampavin i það skiptið.
FELUMYND
Hvar er stúlkan, sem gefur svönunum?