Æskan - 01.01.1980, Qupperneq 10

Tjaldbúðir Indíána í Bandaríkjunum.
,,Við verðum að hraða okkur,“ sagði Birgir, en því lengra sem þeir komu
inn í skóginn því hægar gengu þeir.
,,Þei, þei. Ég heyrði eitthvað." Þeir stönsuðu báðir.
,,Það hefur bara verið fugl," sagði Birgir.
Þeir héldu áfram.
„Þarna gengur einhver á undan okkur," hvíslaði Árni.
,,Já, ég sé mann. Hann riðar fram og aftur."
,,Hann er drukkinn. Og hann hefur staf í hendi. Eigum við að þora að
halda áfram?"
,,Ég veit ekki."
„Þekkirðu hann?"
„Nei. Ætli það sé ræningi?"
„Það er ég hræddur um."
Þeir námu staðarog báru saman ráð sín. Kjarkurinn var alveg áförum. Allt
í einu breytti maðurinn stefnu og kom beint í áttina til þeirra. Þeir sáu ekki
betur en hann reiddi upþ stafinn. Þá hugsuðu drengirnir sig ekki lengi um.
Þeir sneru vió og hluþu eins og örskot yfir stokka og steina og litu ekki við
fyrr en þeir komu heim í hlað. En þá sáu þeir engan mann.
Það var ekki laust við að þeir væru sneyþtir, þegar þeir sáu að maðurinn
hafði alls ekki elt þá. Þeir höfðu óljósa hugmynd um að þetta hefði ekki verið
neitt að hræðast.
„En hann var þó drukkinn," sagði Árni.
„Já, víst var hann drukkinn, og svo held ég, að þeir hafi verið fleiri."
„Hinir hafa líklega verið lengra inni í skóginum."
„Ég segi það þara, að við vorum heppnir að sleppa. — En eigum við að
leggja af stað aftur eða fara inn?"
„Við förum inn núna. Við getum alveg eins lagt af stað á morgun."
„Það er bara verst að við komumst ekki inn.
Þetta voru vandræði. Ef þeir berðu að dyrum, mundi Friðrik frændi koma
út. Þá yrðu þéir að segja eins og var og hann legði blátt bann við öllum
Ameríkuferðum.
Þeir töluðu um þetta fram og aftur. Seinast kom þeim saman um að sofa í
skemmunni og laumast inn, þegar María gamla færi út í fjós að mjólka. Þeir
ætluðu aö segja Dóru og Signýju að þeir hefðu mætt ræningjum í skóginum.
Árna langaði reyndar ekki til að vera í skemmunni. Þar var dimmt og
draugalegt. Þeir hreiðruðu um sig á pokum á gólfinu. Dyrunum höfðu þeir
BARNAHJAL
Jónsi og Dísa höfðu fengið að sjá
gyltu með 14 nýgotna grísi. Þegarþau
komu heim varð mamma að útlista
fyrir þeim hvernig á því stæði að gylt-
an ætti svona mörg börn, en gölturinn
ekkert, — Um kvöldið, þegar þau voru
háttuð, heyrði mamma að Jónsi
sagði:
— Ég er hepþinn, því að ég get
ekki átt barn, en þú getur eignast 14
börn í nótt.
Kennslukonan hefur verið að segja
börnunum frá almætti guðs. Þá sþyr
einn hnokkinn:
— Lifir kölski ennþá?
— Já, en guð hnekkti veldi hans.
— Gat guð þá ekki dreþið hann al-
mennilega?
Sonur flugmanns fékk að gjöf mynd
af litlum dreng og verndarengli hans.
Hann sþurði mömmu sína hvað þetta
væri á englinum.
— Það eru vængir, sagði mamma.
— En hvar er þá skrúfan?
1
Hvar er Vilhjálmur Tell?
--------------------------------
8