Æskan - 01.11.1980, Page 6

Einu sinni var agnarlítið grenitré.
Það átti heima langt, langt inni í stór-
um skógi. Litla grenitréð var svo lítið,
aó það var langminnsta tréð í öllum
skóginum. Allt í kringum það voru
svo stór grenitré, að litla tréð gat ekki
séð neitt, nema beint upp í himininn.
Nú var kominn kaldur vetur, en
samt var litla grenitréð grænt, eins og
öll grenitré eiga að vera. Svo var það
dag einn, að menn komu í skóginn.
Þeir hjuggu sum trén. Þeir hjuggu og
hjuggu. Svo lögðu þeir trén á sleða,
og óku með þau burtu.
Lítill fugl kom og settist á litla tréð.
Tréð sagði við litla fuglinn.
„Hvaða menn voru þetta?“
„Þeir voru úr borginni," sagði litli
fuglinn.
„Hvað voru þeir að gera?“ spurði
litla grenitréð.
börnunum á götunni upp í huga
hans.
Tíminn leið fljótt. Áöur en hann
vissi af voru þeir feðgar á leiðinni
heim. Fólkið streymdi úr kirkjunni.
Frostið hafði aukist. Stjörnurnar
tindruðu fallega á svörtu himin-
hvolfinu. Og sumir áttu erfitt með
að ganga í hálkunni. Allir voru á
hraðri ferð heim á leió þar sem
dýrindis kræsingar og gjafir bióu
þeirra í björtum og hlýjum húsa-
kynnum. Enginn hafði tíma til þess
að gefa börnunum á götunni
gaum.
Kvöldiö leið. Nóttin skall á.
Jólanóttin. Heims um ból, helg
voru jól og friður meðal mann-
anna. En Gunnar lá í rúminu sínu
og bað:
„Góði Guð. Ég get ekki gleymt
börnunum á götunni. Gleðileg jól.
Amen".
„Þeir voru að sækja tré. Þá vantaði
jólatré, þess vegna hjuggu þeir sum
trén,“ sagði litli fuglinn.
„Hvað er jólatré?" spurði grenitréð
litla.
„Það er tré, sem börnin dansa í
kringum, þegar jólin koma. Þá er Ijós
á hverri grein og poki á hverri grein.
Það er gott í pokunum, allskyns jóla-
sælgæti. Svo er englahár á hverri
grein og silfurstjarna á hverri grein og
efst á trénu er stór gullstjarna."
„Gaman, gaman, gaman," sagði
litla grenitréð. Það skalf á því hver
grein. Það skalf svo mikið, að litli
fuglinn varð að fljúga burtu. Þá fór
litla grenitréð að gráta.
„Af hverju ertu að gráta?" spurðu
stóru trén í skóginum.
„Ég græt af því, að mig langar svo
mikið til þess að vera jólatré."
„Gráttu ekki litla tré," sögðu stóru
trén í skóginum.
„Þegar þú ert orðið stórt, getur þú
orðið jólatré."
Næsta vetur komu aftur menn í
skóginn og hjuggu sér tré. Þeir lögðu
þau á sleða og óku með þau burt. Þá
fór litla tréð að gráta. Það grét svo
mikið, að það skalf á því hver grein.
„Af hverju ertu eiginlega að gráta?"
spurðu stóru trén.
„Ég græt af því, að mig langar svo
óskaplega mikiö til þess að verða
jólatré." sagði litla tréð snöktandi.
„Gráttu ekki litla tré," sögðu stóru
trén í skóginum.
„Þegar þú ert orðið stórt, þá getur
þú orðið jólatré.
Næsta vetur komu ennþá menn í
skóginn. Þeir hjuggu sum trén. En litla
grenitrénu tóku þeir alls ekki eftir, því
að það var svo agnarlítið. Þeir lögðu
trén á sleða og óku burt.
Vesalings litla tréð átti ósköp bágt.
Það langaði svo mikið til þess að
verða jólatré. Það hágrét og skalf svo
mikið að litlu greinarnar á því hristust
og skulfu. Það skalf lengi lengi. Loks-
ins kom vorið.
Sólin hækkar, hlýnar veður,
hverfur fs og snær.
Lömbin fæðast, lifna biómin
litfögur og skær.
Fuglar syngja á grænum greinum,
glaður lækur hlær.
Nú komu menn í skóginn. Allt I einu
komu þeir auga á litla tréð.
„Þetta er fallegt tré," sögðu þein
„Þetta getur orðið fallegt jólatré."
„Við skulum taka það upp. V'ð
megum ekki höggva það eöa meiða.
Það má ekki meiða neina rót á því.“
Mennirnir tóku litla grenitréð upp
með rótum. Þeir voru góðir við litla
tréð og meiddu það ekkert. Þeir iétu
það upp á bíl. Bíllinn rann af stað og
ók með það inn í borgina. Þar var það
sett niður í fallegan garð. Litla tréð óx
og óx í garðinum. Börnin gáfu því vatn
og áburð og það óx og óx. Það varð
fallegra og fallegra.
Nú leið að jólum. „Bráðum koma
blessuð jólin, börnin fara aö hlakka
til," sagði fallega grenitréð í garðin-
um. Nú var farið að skreyta tréð. A
hverri grein voru Ijós. Það voru allt-
saman rafmagnsljós. Svo var hengd-
ur poki á hverja grein. Það var alls-
konar jólagóðgæti í hverjum poka.
Svo var englahár á hverri grein og
silfurstjarna á hverri grein, en efst a
trénu var stór gullstjarna.
„Gaman, gaman" sagði jólatréð.
Þaó skalf á því hver grein af einskærri
jólagleði. Börnin dönsuðu í kringum
það. Þau fengu öll eitthvað fallegt.
fallegar jólagjafir. Það var jólagjöf a
hverri grein. Litli fuglinn heimsótti
fallega jólatréð og hann fékk líka
jólagjöf.
(Endursagt úr lestrarbók.)
4