Æskan - 01.11.1980, Page 12

JÓLIN: HÁTÍÐ LJÓSSINS,
GLEÐINNAR OG FRIÐARINS
Boðskapur jólanna er: Ljós, gleði og friöur á jörðu. Ljós, gleði
og friður. Er það ekki þaö, sem allir menn þrá? Maðurinn er í eóli
sínu myrkfælinn. Hann óttast myrkur, en þráir Ijós. Jesús kom
meö Ijósið í heiminn, þess vegna er fæðingarhátíð hans Ijóssins
hátíð. Viö eigum enn í dag í baráttu við margskonar böl og
myrkravöld. Áfengisnautnin er eitt af þessu böli, og hún leiðir
sorg og myrkur yfir mannheim. Jafnvel jólaljósiö reynir hún að
slökkva. Minnumst þess, að áfengisneyslu fylgir myrkur og sorg.
Spillum ekki jólagleóinni. Verið bindindismenn um jólin. Biðjum
þess af hjarta, að jólin, sem við erum nú að fagna, megi flytja
okkur sem mesta gleði og jólaljós. Þegar maðurinn nálgast guð,
Ijómar jólaljósiö, sem aldrei slokknar.
og liðug manneskja getur gert sér nokkurnveginn hug-
mynd um vaxtarlag sitt með því að skoða sína eigin mynd
í röð af lóðréttum spegilrákum. Della, sem var grönn, gat
þetta.
Allt í einu sneri hún sér frá glugganum og stóð nú fyrir
framan spegilinn. Eitthvað gljáði fyrir augum hennar en
andlitið hafði misst allan lit á tuttugu sekúndum. Hún
losaði um hárið á sér í flýti og lét það falla niður á
heröarnar.
Nú var það tvennt, sem þau hjónin voru ákaflega
hróðug af. Annað var gullúr Jims, sem faðir hans og afi
höfðu átt. Hitt var hárið á Dellu. Hefði drottningin af Saba
átt heima hinumegin við húsgarðinn mundi Della hafa
hengt hárið á sér til þerris út í gluggann einn góðan
veðurdag til þess að svipta Ijómanum af skarti og dýr-
gripum hennar hátignar. Ef Salómon konungur hefði
verið húsvöróur þarna í byggingunni, með alla fjársjóð-
ina í kjallaranum, hefði Jim ekki þurft annað en taka upp
úrið sitt til þess að gera hann grænan af öfund.
Og nú liðaðist hár Dellu niður eftir henni, eins og foss
úr gullnu vatni. Það náði henni niður fyrir hné og sveip-
aðist um hana nærri því eins og skikkja. Og svo setti hún
það upp aftur, í flýti og óðagoti. Sem snöggvast var eins
og henni féllist hugur og hún stóð agndofa en tár hrundi
niður á gamlan og slitinn gólfdúkinn.
Hún dreif sig í gamla brúna jakkann og setti á sig
gamla hattinn. Með pilsin flagsandi og augun jafn tindr-
andi og áðursveif hún út úr dyrunum og niður stigann og
út á götuna.
Þar sem hún nam staðar hékk skilti: ,,Frú Sofronie —
Hár selt og keyptl'‘ Della þaut upp tröppurnar og nam
svo staðar til að kasta mæðinni.
„Viljið þér kauþa hárið mitt?" spurði Della.
,,Ég kaupi hár,“ sagði frúin. ,,Takið þér af yður hattinn
og lofið mér að líta á það."
Gullinn hárflaumur liðaðist niður herðarnar.
„Tuttugu dollara!" sagði frúin og vó hárið í æfóri
hendi sér.
„Flýtið þér yður og látið mig fá þá,“ sagði Della.
Næstu tveir tímarnir liðu eins og hún svifi á rósrauðum
vængjum. Gleymið þessari þvældu samlíkingu. Hún leit-
aði í búðunum til að finna gjöf handa Jim.
Loks fann hún nokkuð. Hlut er hlaut að hafa verið
gerður handa Jim og engum öðrum. Hans líki fannst ekki
í neinum hinna búðanna og þó hafði hún leitað vel þar.
Þetta var platínufesti, einföld en stílhrein gerð, og verð
hennar lá í málminum en ekki neinu flúri — en þannig á
allt gott að vera. Festin hæfði jafnvel úrinu. í sama
augnabliki og hún sá hana fann hún að þessa festi átti
Jim að eiga. Hún var svo lík honum. Látleysi og gæði.
Tuttugu og einn dollar varð hún að láta í skiptum fyrir
festina, og nú flýtti hún sér heim með 87 centin, sem hún
átti afgangs.
Með svona fína festi gat Jim leyft sér að gæta að hvað
klukkan væri, í hverju fínu samkvæmi sem vera skyldi. En
þó að úrið væri kjörgripur, þá hafði hann jafnan litið á
það í laumi, vegna þess hveð leðurreimin á því var óá-
sjáleg, sem hann notaði fyrir festi.
Þegar Della kom heim lægðist hugaræsing hennar
nokkuð, svo að hún gat hugsað nokkurnveginn rólega
og skynsamlega. Hún tók fram hárliðunartöngina og
kveikti á gasinu og fór að reyna að lagfæra skemmdirnar,
sem hlotist höfðu af gjafmildi hennar. Og þaö er ávallt
mikið verk, vinir mínir — stórkostlegt verk..
Eftir 40 mínútur var höfuð hennar alþakið smáum
hrokknum liðum, svo að hún var unaðslega lík skólastrák
10