Æskan - 01.11.1980, Qupperneq 31

í sjö ár urðu þau að starfa sem þrælar við hirðina og
vinna allskonar erfið verk. Á þessum árum þroskuðust
þau mikið og blómstruðu eins og ung sedrustré og þoldu
allt til að þjóna föður sínum.
Dag nokkurn sagöi Mirsa við Mirjam: — Nú eru sjö ár
liðin. Kóngurinn verður að taka ákvörðun. Ég vil ekki
vera hér í þrældómi lengur.
Á sömu stundu gekk konungurinn inn: — Þið hafið
þjónað mér af trúmennsku í sjö ár og ég sé að þið eruð
trygg í lund. Þess vegna ætla ég að segja ykkur fréttir úr
föðurlandi ykkar. Hinir sex bræður ykkar hafa tekið kon-
unginn til fanga og sett hann í fangelsi. En hinar sex
systurykkar eru þarfangelsisverðir ásamt fleiri mönnum.
Kóngurinn fær aðeins eina döðlu á dag og það á að
svelta hann til bana. Af því að þið hafið reynst mér trygg,
þá ætla ég að senda her til að bjarga honum. Þú, Mirsa,
átt að vera foringi fyrir þeim her. Mirjam á að losa hann úr
hlekkjunum.
Her Persanna fór svo af stað með'fílum og úlföldum.
Mirsa var herforinginn. Mirjam reið ungum úlfalda í
gylltum söðli og með perlulögðu beisli.
Gamli konungurinn í Arabíu sat sorgmæddur og
svangur einn í fangelsisklefa og starði á dagsljósið
gegnum grindagluggann. En dag nokkurn stóð hinn
hundrað ára gamli Enok þar fyrir utan.
— Hvernig líður þér konungur?
— Enok, manstu eftir draumnum mínum? Hamingju-
samari eru þeir, sem guð hefur aldrei gefið neitt barn, því
að þeir hafa aldrei alið neinn dreka við barm sér.
— Nei, konungur. Hamingjusamari eru þeir menn
sem guð hefur gefið góð og trygglynd börn. Þau eru
gullkorn í heimili fátæka mannsins og perlur í kórónu
konungsins. En þú ætlaðir að kaupa velvild barna þinna
með loforði um konungsríki. Nú hafa þau tekið frá þér
bæði kærleikann og ríkið.
— Æ, þau börn sem ég elskaði mest stóðust ekki
þrautina sem ég lagði fyrir þau. Þau yfirgáfu mig fyrst.
Heyrir þú ekki, Enok, til þrumuveðurs frá Allah til að refsa
börnum mínum?
— Ég heyri dætur þínar spila og syngja í gestaveislum
í þínu konunglega tjaldi.
— Allah hlýtur að vera dauður, annars gæti slíkt ekki
átt sér stað. Ef þú sérð ekki neitt annað gleðilegra þá vil
ég deyja.
— Bíddu aðeins við, herra konungur. Kannski Allah
sé enn á lífi. Ég sé sandfok við sjóndeildarhring í eyði-
mörkinni og eitthvað sem glitrar á í sólskininu.
— Kemur þetta nær? spurði konungurinn.
— Já, það nálgast. Nú sé ég riddara, úlfalda og fíla.
Þetta er mikill her. Á undan ríður glæsilegur prins. Á eftir
honum kemur fögur prinsessa. Frá tjaldi þínu heyri ég
hróp og vopnagný. Synir þínir þræta þar um hver eigi að
setjast íkonungsstólinn.
— Þá ætla ég að bíða, sagði kóngurinn.
• M
fl
fl
X
:0
s
• pH
*0
o
Þessir tveir þreyttu feröalangar eru búnir að ferðast um
eyðimörkina í marga daga vatns- og matarlausir.
Reyndu nú að hjálpa þeim að komast sem fyrst að vatninu —
svo að þeir geti svalað þorsta sínum og hvílt sig.
Hinir sex prinsar höfðu otað sverðum sínum hver að
öðrum og urðu einskis varir fyrr en ókunni herinn hafði
umkringt borgina. Prinsinn sem stjórnaði ókunna hern-
um lét brjóta upp borgarahliðið og reið inn í borgina á
hvítum hesti. Hvað sá hann? Allir hinir sex prinsar höfðu
höggvið hver annan til bana. Hinar sex prinsessur lágu
dauðar yfir brotnum hörpum sínum. En hin ókunna
prinsessa hélt áfram beint að fangelsinu. Þar leysti hún
konunginn úr hlekkjunum, kyssti á hönd hans og leiddi
hann út ígrænan konungsgarðinn.
— Æ, andvarpaði gamli konungurinn. Nú er ég barn-
laus, gamall maður. Ég ann engum á jörðinni. Betra hefði
verið aö ég hefði dáið líka.
— Herra konungur, hvað mundir þú segja ef Allah
gæfi þér aftur hin tvö trygglyndu börn þín í stað þeirra
sem þú hefur misst?
— Það er ógerningur, ókunna prinsessa. Ég átti son
sem hét Mirsa og dóttur sem hét Mirjam. En þau hafa
svikið mig fyrir löngu.
Þá gat Mirjam ekki lengur varist gráti. Hún faðmaði
föður sinn og sagði honum allt eins og var. Mirsa prins
hneigði sig fyrir föður sínum og gaf honum ríki sitt aftur.
Gamli kóngurinn blessaði þessi trygglyndu börn. Þau
fengu einnig blessun Enoks áður en hann fór.
Þá er þessari sögu lokið. En Allah lifir enn eins og þá.
Eiríkur Sigurðsson þýddi.
ÉSHBBBBBBHBBHBBBHBBBB*BHHHaBBBBHBBHHBBBaBI
29