Æskan - 01.11.1980, Blaðsíða 39

LJÓSÁLFASAGA FRÁ INDLANDI
Fyrir mörgum, mörgum árum var
lítil stúlka, sem hétTara, erátti heima í
Indlandi. Hún var hraust og sterk-
byggð og einnig mjög falleg, en hún
var mjög löt við að hjálpa mömmu
sinni við heimilisstörfin.
,,Ef ég hefði nú bara", hugsaði hún
með sjálfri sér, ,,fæðst í konungshöll
og verið regluleg prinsessa, myndi ég
hafa þjóna á hverjum fingri, og þeir
myndu gera allt fyrir mig. Þá þyrfti ég
ekki að þola þessi leiðinlegu heimilis-
störf, en myndi vera hamingjusömust
allra."
Dag nokkurn, þegar hún var á
heimleið úr skólanum, fann hún til
mikillar þreytu, svo hún settist niður
hjá stóru tré, hallaöi sér upp að því og
fór aó hugsa um, hvað hún þyrfti nú
mikiöað vinna, þegarhún kæmi heim.
„Hvað ætti ég nú til bragðs að taka?"
hugsaði hún. Rétt í því kom lítill fugl
og settist á grein beint fyrir ofan hana.
,,Ö, litla stúlka", sagði fuglinn með
sinni fögru syngjandi röddu, ,,hvers
vegna líður þér svona illa?“ þú ert
eitthvað svo undur stúrin á svipinn".
,,Ég er fátæk stúlka", svaraði Tara.
,,Ég á hvorki gullhálsmen, hringa né
falleg föt til að fara í, og þegar ég kem
heim úr skólanum, þarf ég að þvo
potta og pönnur og annað dót, og
gæta litla bróður míns. Ég fæ ekki
augnabliks hvíld. Ég er mjög
óhamingjusöm. Hvað á ég að gera?“.
,,Kæra Tara“, svaraði litli fuglinn, ,,ég
vorkenni þér mjög mikið, en komdu
með mér, ég ætla að fara með þig í
smá ferðalag." Töru til mikillar
undrunar fór litli fuglinn að stækka og
stækka, þangað til að hann var orðinn
að gríðarstórum fugli, svo stórum, að
hún gat stokkið á bak honum og setið
þar mjög þægilega. Þá hóf fuglinn sig
til flugs. Hann flaug yfir skóga, ár,
vötn og akra, en Tara horfði niður
gagntekin af hrifningu yfir allri þeirri
fegurð, er hún sá.
Eftir nokkurn tíma flugu þau yfir
fallega höll, þar sem lítil prinsessa,
álíkastórog Tara, lá í mjög skrautlegu
rúmi. Hún var í afskaplega fínum föt-
um, með skínandi hálsmen og eyrna-
lokka úr gulli. í því komu þjónar
hennar og færðu henni önnur fín föt
og aðra skartgripi. Þá sagði litla
prinsessan: ,,Ó, ég er svo leið á öllu
þessu, mikið vildi ég heldur, að ég
hefði fæðst á fátæku heimili, gengið í
skóla með öðrum börnum, þá gæii ég
farið á basara á helgidögum, farið í
verslanir og hjálpað mömmu heima
við. Mikið hefði ég þá orðið
hamingjusöm".
,,Þarna sérðu, Tara“, sagði fuglinn
„jafnvel prinsessan, sem á falleg föt
og fína skartgripi, er ekki hamingju-
söm."
Þau héldu síðan áfram ferðinni, og
komu á annan stað, þar sem þau sáu
lítið, snoturt og hreinlegt hús. Þar átti
heima lítil og mjög fátæk stúlka, en
hún var broshýr og ánægð, þegar hún
var að segja móður sinni, hvernig hún
hefði eytt deginum.
Um morguninn hafði hún lært
lexíurnar sínar, gefið annarri fátækri
stúlku alla aurana sína, síðan tíndi
hún mikið af blómum, sem hún fór
með á barnaspítalann handa veiku
börnunum. Hún hafði einnig lært að
búa til smákjötrétt úr afgöngum, og
að lokum hafói hún þvegið óhreinu
fötin sín.
Eftir að Tara hafði hlustað á allt
þetta, sagði hún: ,,Góði fugl, farðu nú
með mig heim, nú veit ég, hvernig ég
get orðið hamingjusöm. Ég ætla líka
að gera heimilið mitt hreint og fallegt,
og gera fjölskyldu mína glaða og
ánægða með því að hjálpa til heima".
Síðan flaug fuglinn með hana heim.
Tara hljóp þegartil mömmu sinnar,
og sagði henni frá hinni dásamlegu
flugferð sinni. Daginn eftir, þegar
fuglinn kom til að heimsækja Töru
vinstúlku sína, sá hann, að hún var
önnum kafin við að hjálpa henni
mömmu sinni.
H. T. þýddi.
ann. Ég reyndi að reka á brott regn-
skýin, en þau hlógu bara að mér.“
Allir Sólargeislarnir höfðu álíka
sögu að segja, en mamma Sól hug-
hreysti þá og sagði: ,,Elsku börnin
mín, ég er hreykin af ykkur, því að þið
hafið reynt að gera eins vel og þið
gátuð. Ykkur skjátlaðist bara í einu,
þið reynduð öll að vinna erfitt verk
einsömul — upp á eigin spýtur. Það
getið þið að líkindum gert hérna
heima, en úti í hinum stóra heimi
verðið þið að vinna saman að verk-
efnunum, ef ykkur á að takast eitthvað.
Einn Sólargeisli er ekki nóg til að
hlýja einum smaladreng, sem er að
farast úr kulda, og auðvitað getur ekki
ÆSKAN — Sjálf jólin
einn Sólargeisli þurrkað upp heilan
kornakur, eða rekið á brott stór og
þung rigningarský. Alein eruð þið lítils
megnug og vesæl, en þegar þið
hjálpist að og vinnið saman, eruð þið
sterk og mikils megnug.
Þið skuluð samt ekki halda, að þið
hafið ekki gert gagn í dag, þið hafið
sýnt, að þið viljið gjarnan hjálpa, og
ég fékk að hvíla mig. Á mörgun förum
við saman, ég skal sýna ykkur alla
hina víðu veröld, og þið munuð iæra
að vinna saman.
Og svo lærðu Sólargeislarnir að
vinna saman með mömmu Sól sem
foringja, þau læröu, að það er miklu
meira gaman að fá að hjálpa til við að
gleðja aðra, heldur en að vera að
leika sér allan daginn, en vafalaust
hefur mamma þeirra séð svo um, að
þau fengju einnig tíma til að leika sér.
Allsstaðar í heiminum, þar sem
mamma Sól er á ferðinni með Sólar-
geislana sína, gefa þeir frá sér svo
mikla birtu og gleði, að mannabörnin
reyna aó líkjast þeim. „Sólargeislarn-
ir“ í Suður-Afríku eiga sitt heit, engu
síður en aðrir Ljósálfar, en það er
svona:
,,Ég reyni að gera skyldu mína við
Guð og landið mitt, hjálpa öðru
fólki á hverjum degi, fyrst og
fremst heima hjá mér."
H. T. þýddi.
barnanna