Æskan - 01.11.1981, Blaðsíða 21

Margt er hægt að gera sér til gamans bæði
heima og að heiman, ef menn hafa ímyndunar- og
framkvæmdaaflið í lagi! Og stundum þarf eilitla
hjálp frá hinum fuliorðnu líka.
Horfðu nákvæmlega á myndina, sem fylgir með
textanum. Fáðu þér eldsptstokk, stingdu tvö göt á
endana á skúffunni, taktu svo korktappa, skerðu
hann til eftir stærð skúffunnar og límdu hann í
botninn, eins og myndin sýnir. Síðan tekurðu þráð
og þræðir í gegn, bindur góða hnúta á enda þráð-
arins og setur svo skúffuna í pappaöskjuna sjálfa.
Nú geturðu haldið laust í báða enda — og viti
menn — eidspýtustokkurinn rennur hægt niður
eftir bandinu. En um leið og ,,töframaðurinn“ togar
í endana og strekkir á þeim, stansar eldspýtu-
stokkurinn af eðlilegum ástæðum þar sem hann
þrýstir á korktappann. Reyndu og sjáðu hvort þetta
heppnast ekki!
tveir negra-stríðsmenn vaðandi — og þar var ekki við lambið að leika sér. Þeir drógu Mumma
með sér til konungsins og hann smjattaði og glotti út undir eyru þegar hann sá drenginn.
Hvítur maður í smáköflóttum fötum stóð bundinn við staur hjá kónginum — ekki var það
efnilegt! En nú datt Mumma ráð í hug:
,,Nú skal ég sýna yður nokkuð, yðar hátign," sagði hann og rétti fram bílinn. ,,Hafíð þér
nokkurn tíma séö svona fyrr? Kóngurinn glápti og Mummi fór að draga bílinn upp og hann
varð stærri við hvern snúning. Mummi bauð kónginum að aka með sér en kóngurinn
afþakkaði boðið. — Hann haföi aldrei komið upp í svona tilberaverk og ætlaði sér ekki að
gera. En hann gæti lofað hvíta manninum að koma upp í, því að það væri enginn skaði
skeður þó að honum hlekktist á, sagði svarti konungurinn og við það sat. Maðurinn var
leystur frá staurnum og settist upp í bílinn hjá Mumma. Bílstjórinn brosti og kinkaði kolli til
kóngsins, sem hafði sett alla stríðsmennina sína í hring kringum bílinn, svo að hann kæmist
ekki burt.
Og nú þaut bíllinn upp í loft alveg eins og hann hafði gert í fyrra skiptið þegar Mummi ók
að heiman. „Klukkan fer að verða margt,“ sagði bílstjórinn, ,,við verðum að flýta okkur
heim!" Nú varð dimmara og dimmara kringum þá, bíllinn flaug áfram og Mummi lokaði
augunum því að hann sundlaði. En svo heyrðist honum einhver kalla og þegar hann opnaði
augun aftur lá hann í rúminu sínu!
Það var kominn bjartur dagur og móðir hans stóð hlæjandi við rúmstokkinn hans og
sagði: ,,Ætlarðu að sofa í allan dag, Mummi minn?“
Mummi néri stýrurnar úr augunum og fór að skima kringum sig eftir bílnum með svarta
bílstjóranum — hann stóð á stól fyrir framan rúmið. En hvað var þetta. í aftursætinu sat
maðurinn, sem Mummi hafði tekið með sér frá svertingjakonunginum! Bíllinn var orðinn lítill
aftur og farþeginn og bílstjórinn líka. Mamma Mumma sagói honum, að farþeginn hefði
dottið úr bílnum, þegar hún var að taka utan af honum umbúðirnar — en nú hefði hún
fundið hann í bréfaruslinu og sett hann á sinn stað. Og hún sagði, að Mumma hefði bara
dreymt allt þetta sem hann sagði henni frá, en Mummi þóttist nú vita betur.
Honum fannst líka svertinginn depla augunum til sín í hvert skipti sem hann lék sér að
bílnum. Að vísu hafði bíllinn ekki aðra hentisemi hér eftir, en leikfangabílar eru vanir að hafa
— en Mumma fannst eigi að síður alveg fullvíst, að hann hefði farið á bílnum til Afríku.
JOLAFERÐIN HANS MUMMA
^SKAN flytur skemmtandi og mjög fræðandi lesmál, sem er við hæfi allra aldursflokka