Skírnir - 01.08.1918, Blaðsíða 11

Skirnir]
Siðbót Lúthers
20 r
braut. í afakaplegu illviðri, suraarið 1505, ákallaði hann
örvæntingarfullur önnu hina helgu og bað hana hjálpar.
Hét hann því um leið að verða munkur. Stuttu síðar
beiddist hann inntöku í klaustur í Erfurt. — Var það
þvert á móti vilja föður hans. í klaustrinu rækti Lúther
skyldur sínar með kostgæfni. Lagði hann á sig alls konar
meinlætingar til að þóknast guði. Hugðist hann með því
geta öðlast sálarfrið. — Sagði hann síðar, að ef nokkur
hefði verðskuldað himnaríki fyrir líferni sitt sem munkur,
þá hefði hann hlotið að gera það. Lærdómsiðkanir stund-
aði hann jafnframt að kappi. En samt vildi sálarangist.
hans eigi réna.
Umsjónarmaður klaustursins í Erfurt — og fleiri
klaustra — hét Jóhann Staupitz. Hann var lærður guð-
fræðingur og jafnframt góður og kærleiksríkur maður. —
Á einni skoðunarferð sinni í klaustrinu kyntist hann Lúther
og sálarstriði hans. Staupilz huggaði hann vingjarnlega
og sagði, að yfirbót hans væri öfug við það, sem húnætti
að vera. Hún hefði byrjað með hræðslu við guð, en sönn
iðrun byrjaði í elsku til guðs. — »Orð þin smugu sem ör
í sálu mína. Eg bar þau saman við kenningu biblíunnar
um iðrun og yfirbót. Eru þau síðan hljómfegurstu orðin,
sem eg heyri«, skrifaði Lúther síðar til Staupitz. Frá
samfundum þeirra Staupitz fá guðræknisiðkanir og bibliu-
lestur Lúthers annan blæ en áður. Hann skoðaði trúna
í öðru ljósi. Sá skilningur þroskaðist smám saman hjá
honum, að það væru ekki verk mannanna, sem gerði þá
aðnjótandi náðar guðs, heldur t r ú i n á guð og endur-
lausn Jesú Krists. En »trúin«, segir liann, að sé nýtt
hjarta og hugarfar, sem umskapi manninn.
Lúther tók prestvigslu árið 1507.
Árið eftir fluttist hann til Wittenberg. Þar hafði
Friðrik kjörfursti á Saxlandi stofnað liáskóla nokkrum
árum áður. Þar var sams konar klaustur og í Erfurt.
Áttu hæfustu munkarnir í klaustrinu að vera prófessorar
við háskólann. Staupitz kom því til leiðar, að Lúther
fluttist í klaustrið í Wittenberg, svo hann gæti verið^